DE ENVELOPPE
Vaste prik, als ik thuiskom moet ik eerst onze hond begroeten en naar de kamer brengen en pas dan kan ik de post oprapen. En zo ging het vanmiddag ook. Om aan mijn nieuwsgierigheid tegemoet te komen werp ik altijd even een snelle blik op de binnengekomen post.
Dit keer was er naast de krant en het vele foldermateriaal maar één enveloppe. Toen ik het logo en het opschrift zag stokte de adem in mijn keel. Dit keer al zo snel bericht. Het was nog maar drie dagen geleden. Dat beloofde vast niet veel goeds. Al struikelend liep ik door de garage, onderweg de krant verliezend maar niet de tijd nemend om deze op te rapen.
Zou ik echt de keuze moeten maken tussen net doen of er niets aan de hand is en gewoon op vakantie gaan of...... In de keuken pakte ik een mesje om de enveloppe te openen. Met trillende vingers pakte ik de brief. Met de helicoptervieuw liet ik mijn ogen over de woorden gaan en al snel zag ik het woordje geen vetgedrukt staan.
Ik hield mij vast aan het aanrecht en slaakte een zucht van verlichting. Daarna las ik de gehele tekst. Bij de beoordeling van de borstfoto's waren geen aanwijzingen gevonden voor borstkanker. In de volgende alinea wordt uitgelegd dat dit bevolkingsonderzoek slechts een momentopname is. Tuurlijk, dat weet ik ook wel, maar voorlopig doe ik het er wel weer mee.
Ja, op de een of andere manier blijft dat toch altijd spannend…
Heerlijke opluchting, die uitslag!