DE TAXIREGELING
Na een paar dagen van 's morgens vroeg tot een eindje in de avond voor schoolwerkzaamheden in den lande te zijn geweest, was het vandaag weer een verademing om gewoon op school te zijn. Een lesje draaien en daarom heen veel tijd om allerlei boodschappen die bij mij op het bureau geparkeerd waren af te handelen. En opeens schoot het mij te binnen dat ik mijn vader had zullen bellen. Helaas kreeg ik geen gehoor.
Terwijl ik de telefoon neerlegde hoopte ik maar dat hij zich wel gewoon aan de afspraak zou houden en zo rond vijf uur met de taxi bij ons aan zou komen. Het is een nieuwe regel, die ik na onze vakantie heb ingesteld, dat hij één keer in de veertien dagen op woensdagavond bij ons komt eten. Mijn vader is 86 jaar, is nog wel vitaal maar het reizen begint hem toch iets moeilijker af te gaan.
In het voorjaar heeft hij de tip gekregen om een regeling voor taxivergoeding aan te vragen en dit is hem toegekend. Zoals een goed Nederlander betaamt, wil hij nu ook graag gebruik maken van die voorziening. Want zeg nu zelf, wie kan er nu voor één euro en vijf cent dertig kilometer reizen? Niemand toch? Het leek mij een goed idee om, nu de mogelijkheid er was, het bezoek van mijn vader aan ons ietwat te structureren waardoor ik hem wat regelmatiger zie. Door mijn drukke bezigheden schiet een bezoekje aan hem er nog wel eens bij in.
Hij is nu een paar keer met de taxi geweest en ik kan niet anders zeggen dan dat het werkt. We drinken eerst een kopje koffie samen en terwijl ik kook worden de laatste nieuwtjes onderling uitgewisseld. Het samen eten is voor hem natuurlijk veel gezelliger dan alleen aan tafel te moeten zitten en door alle drukte van onze bezigheden heen doet hij toch ook weer nieuwe ideeën op om het voor zichzelf wat gezelliger te maken.
"Wat ga je nu doen?" vroeg hij, toen ik na de afwas met een stapel reclamefolders bij hem aan de grote tafel ging zitten. "Ik ga even kijken wat er zoal in de wereld te koop is", antwoordde ik. Hij keek wat beteuterd toen ik vluchtig de ene folder na de andere even inzag en allerlei aanbiedingen van commentaar voorzag. Ik ga bijvoorbeeld zeker geen mutsje en sjaaltje voor mijn hond gaan kopen.
"Eigenlijk is dat best even gezellig om al die goed bedoelde aanbiedingen even voorbij te zien komen. Het is net of je even aan het winkelen bent. Ik denk dat ik de sticker na al die jaren toch maar van mijn brievenbus af ga halen," was zijn conclusie.
Ik moest inwendig een beetje lachen. Mijn doel was bereikt. Het overbrengen van gewoon de mogelijkheid hebben om een beetje gezelligheid voor jezelf te creëren. Nu weet ik wel dat samen aan tafel reclamefoldertjes doorkijken gezellger is dan wanneer je zoiets alleen doet, maar toch. Een beetje wegdromen bij het zien van het één of het ander lijkt mij toch veel leuker dan het stille niets. Geheel opgewekt vertrok mijn vader om acht uur per taxi weer naar huis.
Dit werkt, dit kan ik vol houden en op deze manier ben ik eindelijk van mijn schuldgevoel af dat ik mij niet genoeg om mijn vader zou bekommeren. Natuurlijk ga ik zo af en toe wel een kopje thee bij hem drinken, maar de druk is van mijn schouders. Lang leve de taxiregeling.
acht reacties
barrevoets door de modder, dat hebben wij wel gedaan om onze schoenen droog te houden.
De voeten reageren dan heel vreemd; zij vinden het lekker maar zij zijn ook bang.
Want voor een weerloze blote voet dreigen er onzichtbare gevaren: scherpe takjes, stekende dieren, glasscherven, bierflesdoppen…..Maar om nou met zijn tienen op een rij……nooitvammeleven!
Mijn vader heeft ook tot het eind toe gebruik gemaakt van deze regeling en bezocht elke week iemand. Helaas mopperde hij wel vaak op de wachttijden, maar ja soms moet er wat te mopperen zijn. Ongeduldig is hij tot het eind van zijn dagen gebleven 
Dat zijn uitstekende regelingen, en dat houdt mensen onderdeel maken van de maatschappij!
Reclamefolders vind ik helemaal niet gezellig, ik vind radio altijd heel erg gezellig.
@ rené: Dat gaat heel goed samen, en reclamefolders bekijken en naar de radio luisteren. Dat is heeeeeeel gezellig.
Ik loop ook altijd alle reclamefolders door. Zo blijf je bij.
Mijn vader kwam elke week eten bij me. Hij kon tot aan zijn dood zelf rijden dus dat ging nog gemakkelijker
Goed geregeld me tje vader. Onze cultuur is nou eenaal niet zo ingesteld dat als de kinderen uit huis zijn, dat zij daarna de ouders weer in huis halen. Je wil ze zoveel mogelijk helepn, maar het kan niet altijd. Ik denk dat dit een heel goede oplossing is!!
Ideaal geregeld zo Hanscke!
Ook ik moet tot mijn schaamte bekennen, dat met 4 kinderen en onze “niet-fitheid” familie te weinig wordt gezien.
Gelukkig is er een telefoon.
Mijn echte vader woont in Frankrijk; en dat is helemaal moeilijk!
SOms mis ik de leuterpraatjes wel eens.
Toen hij in Nederland woonde, was het eens tuk makkelijker eens langs te wippen.
Goed heb je je gebrek aan tijd opgelost!
Ik kan het me voorstellen… Alleen is die van mij niet meer zelfstandig in staat dat te regelen.