WAARDELOOS
Ik voelde me niet echt lekker toen ik gisteravond in bed stapte. Het rare derryspelletje tijdens de uitzending van Paul de Leeuw, die ik opgenomen had en gisteravond afspeelde kon toch niet de reden zijn.
Vanmorgen bij het wakker worden werd ik nog steeds geplaagd door die nare vage misselijkheid. Na gedouchet te hebben, mij werktuigelijk in de tenniskleding gestoken te hebben, dinsdag is immers mijn speledag, en aan het ontbijt gezeten, moest ik toch echt toegeven dat ik mij niet helemaal, anders gezegd, helemaal niet jofel voelde.
Een heel zwaar hoofd waar een rare gasvulling in lijkt te zitten, waardoor oren en keel een heel opgeblazen gevoel geven, zo voelt het althans en een maag die aangeeft geen behoefte te hebben aan enige toevoeging van eten of drinken. Nee het hoeft van mij even niet en ik neem het besluit om terug te keren naar bed.
Rond elf uur heb ik mijn school verwittigd dat ik daar vanmiddag ook niet zal verschijnen. De dag is op dit moment, ruim vier uur in de middag, al grotendeels vergleden zonder dat ik ook maar even het gevoel heb gehad dat ik deelneem aan deze dag. Koorts heb ik niet, slaap des te meer. Wat mij betreft hoef ik morgen geen herhaling van deze dag. Dit is echt wat je noemt een waardeloze dag.
Beterschap dan, het gaat hopelijk vanzelf weer over.