SPAGAAT
Vandaag ben ik met enige hoofdpijn van huis vertrokken en weer aan het werk gegaan.
Als iedereen echt eerlijk en oprecht, positief, constructief en coöperatief te werk zou gaan, dan zou er eigenlijk niets mis kunnen gaan, zou je zo denken. Niets is minder waar. De spanning was deze morgen tijdens de vergadering over ons functioneren zo nu en dan te snijden.
Ruimte geven, ruimte nemen, zich in de ander kunnen verplaatsen, willen luisteren, associatieve gedachten in de juiste proporties kunnen hanteren; zomaar een greep uit de vaardigheden die nodig zijn om in een team met elkaar om te kunnen gaan. We willen dit allemaal, maar het is zo moeilijk.
Ik vind het heel moeilijk om eerlijk te zijn en te durven zeggen dat ik wel graag met de één wil samenwerken, maar liever niet met de ander. Ik voldoe in mijn denken dan niet aan de eis die ik mijzelf gesteld heb om inderdaad ook positief constructief en coöperatief te zijn.
Hoe eerlijk kun je zijn, hoe eerlijk mag je zijn, hoe eerlijk moet je zijn?
Vandaag ben ik zonder hoofdpijn maar met enige hoofdbrekens weer naar huis gegaan
Conclusie: Ik ben weer beter.
Het laatste is dus het enige positieve… Volgens mij heeft het meer met behoudendheid dan met eerlijkheid te maken.