FEUILLETON, deel1
Zo langzamerhand voel ik mij net een bezem die even in het werkhok weggezet wordt. Uit het zicht. Pas aan het eind van de tweede week in januari word ik er weer uitgehaald want dan is er in de organisatie tijd waarin er een gesprek met mij plaats kan vinden. En omdat ik mij meer verwant voel met een heks dan met een bezem, heb ik besloten toch maar iets te gaan ondernemen. Ik wil proberen het hele gedoe als een "sprookje" in een feuilleton te schetsen waardoor ik het gevoel krijg het werk afgerond te hebben zodat ik mij vanaf donderdagavond een beetje vredig in de kerstvakantie kan storten. Ik neem u daar in mee. Ik beloof u, ik ga niet met modder gooien, maar als u desondanks niet mee wilt dan raad ik u aan, mij de komende dagen niet te bezoeken. U mist dan wel een soort ontknoping die best een beetje spannend kan worden.
Vijf jaar geleden.... Het was de laatste week van de zomervakantie. het was prachtig weer. De telefoon ging. Mijn toenmalige direct leidinggevende (opleidingscoördinator en locatie beheerder gecombineerd in één functie) was aan de telefoon en vroeg of hij even langs mocht komen. Tijdens zijn bezoek bleek, dat hij promotie had gemaakt, hij werd afdelingsdirecteur en vertrok naar de hoofdvestiging. Hij kwam bij mij met de vraag of ik voorlopig de kar van de opleiding wilde trekken. Promotie zou er voor mij niet inzitten omdat zijn fucntie in tweeën gedeeld zou worden en iemand anders locatiebeheer zou gaan doen.
Dat er voor mij geen promotie in zou zitten vond ik geen punt. Met veel plezier nam ik mijn taak ter hand. Na enige maanden kwam de afdelingsdirecteur met het plan om ons team als een pilot te gebruiken in het concept "zelfsturend team" waarvan ik als teamvoorzitter benoemd werd.
Het sprookje begon. De opleiding bestond uit drie jaargroepen SPW3 en vier jaargroepen SPW4 Het team bestond uit zes personen en kon dit met enkele inleendocenten goed behappen. Het begrip "zelfsturend team" werd in de volgende jaren vestigingsbreed ook bij de andere teams in de hoofdvestiging ingevoerd. Waar de teams nu precies zelf verantwoordelijk voor waren, was niet duidelijk. De taken en de verantwoordelijkheden waren volstrekt niet helder.
Wij draaiden lekker. We gingen zelfs van start met een nieuwe opleiding, namelijk SPW-OnderwijsAssistent. Het team werd uitgebreid naar tien personen. Al met al was wel druk, maar alles liep goed. De term "zelfsturend team" was waarschijnlijk toch wat te ambitieus, want de term werd via "team met taakverantwoordelijkheden" omgebouwd naar "ResultaatVerantwoordelijke Teams". Het geheel werd gaandeweg wat duidelijker. Er was een vrij strak kader met een vastgestelde lesmethode en lessentabel, waar elk team zich aan diende te houden, maar binnen dat lesprogramma was er enige speelruimte. Dat wil zeggen, de taakverdeling binnen het team, de lessen, wie wat zou geven, het lesrooster en de vervanging van elkaar bij ziekte waardoor er zo weinig mogelijk lesuitval zou zijn was aan het team. Na drie jaar begon de samenwerking in het team enige barstjes te vertonen.
tien reacties
door je reactie bij Mike erg benieuwd naar je verhaal over de bezem en de kast….
Je verhaal klinkt onheilspellend. Bij het begrip ‘zelfsturende teams’ krijg ik onmiddelijk een naar smaakje. Volgens mij een ramp. Alle groepsrollen kunnen zich heerlijk ontvouwen in een mooi machtsspel.
Benieuwd hoe je verhaal verder gaat…….
Ik heb de logjes nu gelezen over jouw werk. Wat een ellende Hanscke. Ik begrijp dat je in januari kunt praten over de toestand. Dan kun je weer als leerkracht aan het werk? Verstandig dat je het trouwens op schrift stelt, een goede uitlaatklep. Ondanks alles een prettige kerstdagen!!!!!!!!!!!
Jammer van die barstjes, dat belooft meestal niet veel goeds.
Het is een waar kerstverhaal, met goede afloop, mag ik hopen.
Tssss dit voorspelt niet veel goeds.. succes ermee Hanscke
Wie weet een nieuw jaar een nieuwe baan??
laatste zin: samenwerking of samenzwering???