EPILOOG
Op mijn verjaardag vroegen de collega's of ik ook van plan was om naar de kerstborrel met aansluitend de kerstmaaltijd te gaan. In eerste instantie wimpelde ik dit af, maar ik ben op deze beslissing teruggekomen. Ik heb een collega een mailtje gestuurd met de vraag of wij samen met konden gaan en hier werd enthousiast op gereageerd. Ik vond het heel spannend.
De afdelingsdirecteur zou een afscheidsspeech houden, want een collega van de afdeling zorg, waarvan hij ook afdelingsdirecteur is, nam afscheid vanwege het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd van 65 jaar. Ik heb in het verleden een aantal jaren met haar samen gewerkt en veel lol met haar gehad; ik wilde graag bij haar afscheid nemen aanwezig zijn. Mijn collega en ik sloten ons aan bij onze andere collega's en zij lieten mij weten het fijn te vinden om mij daar te zien. Ik vond het erg plezierig, dat het op deze manier mogelijk was om iedereen fijne feestdagen te wensen en tegelijkertijd hun knuffel in ontvangst te nemen
Ik heb de afdelingsdirecteur wel gezien, maar we hebben elkaar niet gesproken. Hij nam niet de moeite om naar onze hoek te komen en ik heb zelf de moeite ook niet genomen om naar hem toe te gaan. De opleidingscoördinator schitterde door afwezigheid.
Bij mijn thuiskomst lag er nog een verrassing op mij te wachten. Kennelijk was de afdelingsdirecteur bij mij aan de deur geweest, alvorens door te rijden naar onze kerstbijeenkomst. Er lag een enveloppe op de deurmat met daarin enkele cadeaubonnen. Op de enveloppe stond kort de uitleg dat dit onder dankzegging voor het vele werk wat er verricht was, die morgen aan alle teamvoorzitters was uitgereikt en dat dit voor mij ook gold. Ik was er niet blij mee. Uit frustratie heb ik de enveloppe verscheurd... Ja hoor, ik heb wel eerst de bonnen er uitgehaald. De volgende dag heb ik de enveloppe bij het oud papier weggehaald en zo goed en zo kwaad als het ging, weer in elkaar geknutseld. Misschien moet ik hem volgend jaar wel gebruiken als bewijsstuk. Maar dat is pas volgend jaar. Nu wordt het kerst en ik ben er klaar voor.
acht reacties
Volgend jaar is volgend jaar. Nu is het kerstmis. Dus vergeet de hele zooi, denk aan de goede dingen en maak er wat van.
Probeer je te focussen op de essentie van Kerstmis. De rest wacht wel tot het nieuwe jaar…
Fijne, vredevolle feestdagen wens ik je
je hebt het heel helder beschreven en ik vind je sterk. ben benieuwd wat de volgende stappen gaan zijn en wie de eerste gat zetten. Maar nu even niets, fijne dagen!
Alles bewaren kan zeker geen kwaad.
Bonnen heb ik persoonlijk een hekel aan, dat belandt zo bij het oud papier, of ik geef het iemand anders.
Inderdaad, alle bewijsstukken tellen. Be prepared…