WERKEN
Vandaag heb ik een dag gewerkt. Nee ik ben nog niet echt begonnen, maar vandaag ben ik naar een bijscholingsdag voor auditoren geweest. Het afnemen van audits blijft gewoon in mijn takenpakket zitten. Om in deze materie niet in kennis en vaardigheden achterop te raken, leek het mij een goed moment om mij, al was het maar voor één dag, in het schoolse te storten.
Het pad om het gewone dagelijkse werk weer te gaan hervatten is bijna geëffend. Toch zal ik pas na de crocusvakantie gaan beginnen, Zoals ik in het blogje achteraf al schreef, ik heb wel verlies geleden. Onze locatie heeft geen eigen team meer, ik ben geen teamvoorzitter meer en daardoor is mijn takenpakket op een aantal onderdelen gewijzigd.
Bij de aanpassingen van mijn takenpakket is er, toen de gesprekken, of anders gezegd , de onderhandelingen hierover eenmaal op gang waren gekomen, behoorlijk rekening gehouden met de mogelijkheden en wensen die ik zag. Waar dit mogelijk was zijn deze gehonoreerd en anderzijds heb ik zelf ook hier en daar water bij de wijn gedaan.
Afgelopen week heeft het team een schrijven ontvangen waarin tot uiting komt dat er in de loop der tijd een complexe situatie was ontstaan waardoor er op teamniveau gehandeld diende te worden, maar waarin de gang van zaken weliswaar betreurd wordt.
Voor mij blijft er voelbaar een stukje verlies over, omdat ik een stuk inhoud van mijn werk wat ik erg leuk vond om te doen, kwijt ben geraakt. Dat ervaar ik toch als een teleurstelling. Als ik dan in het tijdschrift Psychologie van deze maand lees dat het verwerken van een teleurstelling vergelijkbaar is met een rouwproces, dan kan ik dat alleen maar beamen. En een rouwproces vraagt tijd. Die tijd krijg ik en het prettige van dit moment is, dat ik merk dat die tijd mij ook gegund is. Geen hijgende adem in mijn nek van: niet morgen beginnen maar liefst gisteren. Nee, eerder het tegendeel: neem de tijd! Het resultaat is dat ik lamngzaam maar heel zeker weer toegroei naar de situatie dat ik weer zin krijg om aan het werk te gaan.
De pijn, het verdriet om het hele gebeuren verdwijnt naar de achtergrond. Door de gesprekken die gevoerd zijn, zijn de scherpe kanten bijgeschaafd. Er is weer toekomst. Ik blijf erbij, dit alles had naar mijn idee anders aangepakt kunnen worden, maar desalniettemin, ik hoop het plezier in mijn werk over een paar weken echt weer terug te vinden. Hiermee sluit ik deze episode af.
elf reacties
Ik ben best een beetje jaloers, je hebt de tijd om de pijn te verwerken. Bij ons niets van dit alles, doordat er bijna elk half jaar iets veranderd is er geen tijd meer om te rouwen. Dus ook niet om in de situatie te groeien, gelatenheid is wat ervoor in de plaats komt ….
Wat me opvalt is de positieve ‘toon’ van je logje. Je had ook bitter kunnen klinken, maar dat is niet zo. Fijn dat je het zó kunt zien Hanschke…
Bij onderhandelingen moet elke partij wat water bij de wijn doen. Dat is nooit leuk en daar heb je even de tijd voor nodig om te aanvaarden dat het niet helemaal gegaan is zoals je het wilde hebben. Gelukkig wordt jou de tijd gegund om aan de nieuwe situatie te wennen.
Ik hoop dat je steeds meer zin krijgt om weer aan het werk te gaan, zodat je over een paar weken er weer helemaal tegenaan kunt gaan.
Dat zal zeker lukken want “echt genieten”, nee ik proef nog steeds de wrange smaak; ik heb deze tijd als “helend” nodig en dat is heel wat anders dan ah leuk, wat zal ik nu eens gaan doen om het leuk te hebben. Ik besef heel goed dat ik herstellende ben!
Ik heb deze stukjes met toenemende bewondering voor je standpunten en heldere blik gevolgd en ben opgelucht te lezen dat je het ervaart/herkent als een rouwproces, want dat is het idd. Neem de tijd
Ik denk dat als je er open voorstaat, je dat plezier wel weer trug krijgt. Veel suc6 in ieder geval!
Een rouwproces kent verschillende emoties en ze zitten allemaal in dit verhaal. Langzaam zal het slijten. Het is natuurlijk heel jammer dat je mooie, leuke taken hebt moeten laten gaan. Maar wie weet wat er weer op kan bloeien de komende tijd…Fijn ook dat je tijd en ruimte krijgt voor dit proces, want zo krijg je ook weer tijd om weer in het werk te groeien. tja, groeien kent zo zijn groeipijnen…zucht.
Succes!
Iets afsluiten is goed, noodzaak.
Je kan terugkijken op wat was, je hebt je er bij neergelegt, en kijkt naar het heden en de toekomt.
Allemaal zonder echte keuzes, zo gaan die dingen.
Knap zoals je er nu tegenaan kijkt Hanscke!
Inderdaad doorloop je een rouwproces.
Fijn dat je de tijd wordt gegund; niet elke werkgever is zo.
Hoop dat wanneer de crocusvakantie voorbij is, je met volle moed er tegenaan kan, en belangrijker; dat het je weer plezier en voldoening geeft.
Fijn weekend! 
Ze zeggen wel eens: gedane zaken nemen geen keer… Je kunt in het leven niet ergens een gummetje hanteren en zeggen daar had ik het anders willen doen.