HET TRANENDAL
De afgelopen dagen ben ik wat op reis geweest. Hoewel de éne reis niets met de andere te maken had, is het wel een combireis geworden. Eén reis ging naar het tranendal. Ik kan u zeggen dat ik die niemand kan aanraden. Het is er koud, mistig, vochtig en mistroostig; een plek waar eenzaamheidgevoelens, gevoelens van overbodig en waardeloos zijn, welig groeien. De reden dat ik dat dal bezocht was, omdat schijnbaar de met zoveel moeite gemaakte afspraken betreffende mijn werk toch weer minder betrouwbaar leken te zijn dan ik had aangenomen.......
Terwijl ik in mijn auto naar het tranendal afreisde, stuurde ik ondertussen de autozelf richting Den Haag. Ik had afgesproken om een dagje naar dochterlief en haar piepmuisje Rixte te gaan. Deels voor de gezelligheid en deels om die dag een poosje oppasoma te zijn. Ik slaagde er gelukkig in om de reis naar het tranendal te onderbreken. We hebben met zijn drieën een fijne dag gehad. Het was echt mooi om te zien hoe Rixte haar moeder buiten de deur werkte. Ze was er helemaal voor in om zonder haar moeder, maar samen met mij, haar oma, boodschappen te gaan doen.
Midden op "de Fred", een drukke winkelstraat in Den Haag, hoorde ik haar zingen. La la la la. Ik herkende het en zong met haar mee: Joepie joepie is gekomen. Ik kreeg van haar een stralende lach als beloning. Ik voel er nog de kriebels van in mijn buik. Ik kocht een mooie rode Valentijnshartenballon voor haar en voor haar moeder heb ik een mooi boeket laten maken met moderne roodachtige bloemen erin. Ik heb nog nooit in mijn leven iets aan Valentijnsdag gedaan, maar dat kleintje haalde mij dit jaar over de streep.Op de terugreis merkte ik, dat de dag zelf een tussenstop was geweest, want na enkele kilometers bleek ik toch weer bij het tranendal aangekomen te zijn. Verdrietig reed ik naar huis. Zelfs de gedachte aan het Joepie joepie kon mij niet troosten.
In de loop van vandaag is gebleken dat de richtingaanwijzer naar het tranendal misschien afgeplakt had kunnen worden, zodat ik de weg daarheen niet in had hoeven te slaan.... maar ja dat is achteraf. Het was dus een dag met twee gezichten en eerlijk gezegd ben ik wel een beetje moe van die twee reizen op één dag waarvan er één niet echt nodig had hoeven te zijn. Gelukkig geeft de herinnering aan de stralende lach die Rixte mij schonk, steeds meer de goede kleuring aan deze dag.
elf reacties
Is goed balen dat de afspraken niet hard blijken te zijn. Of valt het toch wel mee, gezien je laatste opmerking.
Gelukkig dat het dagje Den Haag je goed heeft gedaan, mede dankzij je kleindochter. Dit zijn momenten met een gouden randje. Koester die en laat die gevoelens overheersen.
Het leven met ups en downs, soms vlak bij elkaar.
Onderdukken is ook niet altijd goed, genieten moet zo vaak als mogelijk!
Wat heb jij hier je innerlijke strijd ontzettend mooi en beeldend beschreven. Chapeau!
Intussen hoop ik wel dat je de afslag naar Tranendal vaker voorbij kan rijden…..
Stap uit de schaduw en loop in de zon! Doe de dingen waar je blij en gelukkig van wordt, maak die keuze want het leven is heel kort.
Ik weet wat: lees eens wat over roeken, het zijn intelligente vogels met een gaaf sociaal leven. Kijk eens naar die glanzende veren oop hun dijen…
Houd je ook niet van kauwtjes? Die zijn zo grappig. De Vlaamse gaai en zwarte kraai zijn ook leuke beesten , alle kraaiachtigen zijn slim, het zijn de chimpansees onder de vogels.Misschien wordt je afkeer onbewust veroorzaakt door die beroemde film Birds, van Hitchcock. Toen dacht ik: de vogels doen eindelijk iets terug. Maar niemand zag dat er toen in.
Sja, die tranen zijn me ook heel bekend deze week.
Gelukig dat er dan weegschalen zijn soms 
Kan je alleen maar aanraden, wat ik mezelf ook aanraad; zorg voor meer gewicht in de “goede” kant van de weegschaal.
Anderen kunnen dat niet doen helaas en weigeren dat vaak 
Sterkte Hanscke!!!
Mooi hoe je kleindochter je even uit het tranendal kan toveren met haar vast betoverende glimlach.
Heel jammer dat de afspraken toch niet lopen zoals ze zijn besproken, dat maakt het onzeker en wiebel en moet je nu weer vechten voor je plekje? Heel veel sterkte! Ik hoop dat de lachjes de lucht in het tranendal doen opklaren…
Dus het tranendal was goed zichtbaar voor je HAnscke, lief dat je er even uitgtild werd door je kleindochter. Hier zit het tranendal meestal verpakt in een paradijsje, wat dan achteraf een fata morgana bleek te zijn..
Het zit dus nog niet echt mee. Triest…