ZEVEN
Toen ik vanavond met de hond uitging, bedacht ik, dat ik het absoluut niet wist waarover ik deze keer zou willen schrijven. Al lopend probeerde ik stil te staan bij alles wat er nu zoal door mijn gedachten heen ging. Boos. Aardig. Verdrietig. Wrokkig. Riposteren. Blij. Moe. Plezierig. Rust. Boek. Grappig. Mistroostig. Gesprek. Stoppen. Afrodisiacum. Hoopvol. Teleurgesteld. Vriendelijk. Trots. Karin Slaughter. Eerlijk. Humoristisch. Negatief. Niets. Doorgaan. Weinig. Alles. Anders. Onzichtbaar. Vooruitblik. Riposteren. Moedig. Mediteren.Terughoudend. Groet. Weinig. Mindfulness....... Allemaal woorden van gedachtenflarden die er in mij omgaan. Elk woord zou een aanleiding kunnen zijn voor het schrijven van een blogje. Niet te doen dus. Opeens dacht ik aan de zeef 
die P. gebruikt om de aarde, ontstaan uit de composthoop, te zeven. Dat zou ook wel een mooi werktuig voor mij zijn om van mijn gedachtenflarden iets moois, iets vruchtbaars te maken. Ik gooi alle woorden in de zeef en ik schud net zolang tot de woorden teruggebracht zijn tot letters en die letters strooi ik dan uit en daarvan maak ik alleen maar positieve gedachten. Ik zie het al bijna voor me. Ik heb er zin in. Ik ga zeven.
Zeven, een heilig getal. Het kan bijna niet anders. Dit moet zuiverend werken en tot een vruchtbaar resultaat leiden..
)
Zo had ik het nog niet bekenen…