EEN MERKWAARDIG TWEETAL
Een merkwaardig stel. De eik staat nog te treuren in zijn winterkleding en de prunus heeft reeds haar mooiste voorjaarskleed aangetrokken. Het is voor de elfde keer dat ik hier, in onze tuin, het voorjaar meemaak, maar het is me nog nooit op deze manier opgevallen. Waarschijnlijk komt dit doordat ze nu van gelijke grootte zijn.
En ineens denk ik aan het boek van psychiater J. Maas: Bomen spreken en stenen hebben pijn. Ooit las ik daarin: Het voorjaar kan vele koude dagen hebben en het najaar kent altijd wel een aantal warme dagen. En zo is het ook in het leven. Ieder komt in zijn jeugd de minder leuke momenten tegen en velen zullen de rijkdom van het ouder worden ervaren.
Ik vond dat toen, en ik vind dat nog steeds, een hele hoopvolle gedachte. Het boekje ben ik kwijt, dat heb ik vast aan iemand uitgeleend. Het is op marktplaats nog te koop en ik ga het zeker opnieuw aanschaffen.
negen reacties
Prachtig die bomen. De eik lijkt symbool te staan voor: gooi geen oude schoenen (bladeren) weg voor je nieuwe hebt.
Ja, typisch is dat!
Ik vind het een mooi gezicht, zo laat eiken hun bladeren verliezen.
En eerlijk gezegd, hoe ouder ik word, hoe mooier (ondanks de zware dagen) ik het leven vind!
eiken komen laat in het blad, maar hun dorre blad ritselt zo muzikaal als het waait. Net als de beukenhaag, zelfs na de storm zijn jonge knoppen opzwellen.
Het overdenken waard