FLASH BACK
Gisteren las ik in de krant: APELDOORN (ANP, GPD) -Wim Mager, de grondlegger van de Apenheul is zondag overleden. Hij werd 67 jaar. Het begon met twee aapjes die Mager had gekocht om thuis te houden maar.......
Naar aanleiding van dit bericht gingen mijn radertjes werken. Ik was opeens weer elf, twaalf of dertien jaar. Ouder kan niet, want op mijn dertiende ben ik na de zomer uit Apeldoorn vertrokken. Vanaf mijn tiende jaar kreeg ik elke zomer een abonnement van het zwembad, vroeger Bosbad en later Kristalbad geheten. Dit zwembad lag en ligt in de prachtige wijk, Berg en Bos geheten. De laan, waaraan het zembad gelegen is, werd toen al omzoomd door prachtige grote beuken. Deze bomen voorzagen de laan in het voorjaar van een dak bestaande uit prachtige licht groen gekleurde bladeren, die allengs in de zomer steeds donkerder van kleur werden. Ook zie ik de fietsenstalling, gelegen in het bos tegenover het zwembad, waar ik de fiets bij elk bezoek keurig in bewaring gaf,voor mij. De geur van de humusachtige grond kruipt bijna weer in mijn neus. Ook zie ik nog beelden, dat de fietsenstalling vaak werd beheerd door, ja wat zal ik zeggen, wat olijke jongens van rond de achttien negentien jaar. Daarbij zie ik beelden dat in één van die laatste zomers dat ik daar kwam, ik heb dat vaak aan manlief en kinderen verteld, één van die jongens van de fietsenstalling wel eens een aapje bij zich had en dat dit het begin van Apenheul was. Als ik het er met broerlief over heb weet hij het zich niet te herinneren en ook weet ik niet of mijn dierbare vriendinnetje dit nog weet. En toch zitten die beelden ergens in mijn hoofd.
Nieuwsgierig als ik ben, en ook bewijsvoerig van aard, ben ik op zoek gegaan en al googelend kwam ik het volgende tegen:
Mager en een vriend van hem kochten in de jaren zestig allebei een dwergaapje in een dierenwinkel, toen dat nog mogelijk was. Zijn vriend was het na een paar weken zat, waarna Mager beide aapjes ging verzorgen. Een paar maanden later waren er jonge aapjes.
Ergens kan ik mij niet aan de indruk onttrekken, dat mijn herinnering wel juist zal zijn. Ik word er wel niet gelukkiger door, maar mogelijk geeft het mij een heel klein beetje zelfvertrouwen. En... alle kleine beetjes helpen. Overigens misschien aardig om te weten, ik ben nog nooit in Apenheul geweest. Wellicht de hoogste tijd om dat binnenkort eens te gaan doen.
veertien reacties
Het zal vast en zeker Mager wel geweest zijn die je toen hebt gezien. Zoiets kun je niet zelf verzonnen hebben.
Ik ben wel een keer inde apenheul geweest en ik denk dat je er nu zeker een bezoekje moet brengen, misschien zijn er nog wel oude foto’s te zien die je herinnering kunnen staven.
Die herinnering moet vast kloppen! moooooi beschreven!
Leuk dat je op internet nog wat tegenkwam uit die tijd…
Mijn zoon is een keer in apenheul geweest, die vond het er erg leuk/mooi! grtz
Jij komt uit dezelfde plaats als mijn man, ook uit Apeldoorn. Het is een fijne stad en de omgeving is ronduit prachtig.
Apenheul ken ik goed, we komen er regelmatig en iedere keer weer is het genieten.
Helaas… door de verdwijning van mijn weblog kan ik je geen foto’s laten zien, maar wat deert het. Apenheul loopt niet weg en ik ga er beslist nog wel een keer heen, gewapend met camera.
Misschien heb je wel zin om mee te gaan?
grin ik woon dus in groningen en ben al wel 3x in de apeheul geweest. Best leuk… :)) als je nu heen gaat in hard roze misschien zie ik je dan wel :))
Mooie herinnering, en beseffend hoe veel dieren het ook vergaan is toch wat zuur.
In de apenheul hebben ze het wel wel goed, maar in de natuur is altijd nog het beste.
Wat een mooie hernnering!
Kan haast niet anders dan dat dat zo is geweestl veel aapjes kunnen er niet zijn geweest; het bleven exotische dieren.
Leuk om met vrouwke erheen te gaan; misschien kan je dan nog wel een bevestiging van je herinnering krijgen 
Ik ben er één keer geweest; ik vond het schitterend. Ja, je hebt vast de grondlegger van Apenheul ontmoet. Mooi, hè, hoe zo iets later tot zo’n resultaat kan leiden.