CULTUURVERANDERING
Ik hoor de persoon, die er elke week voor moet zorgen om een "aantrekkelijke" LiDLfolder in elkaar te knutselen, al zuchten: "Wat moet ik in vredesnaam nu weer eens verzinnen om een gezellig ogend foldertje in elkaar te zetten. Eens even kijken, wat moet ik deze week onder de aandacht brengen? Oh, ik zie het al, een grasmaaier, een Verticuteerapparaat en een droogrek en ook nog een zithulp bij de strijkplank. Ja, hebbes", jubelt die persoon. "Gevonden. Ik plaats een vrouw bij de tuinattributen. Zij gaat het gras maaien. Dat geeft meteen het gevoel dat deze machine heel makkelijk en licht in gebruik is. De man zet ik dan bij het droogrek (in de folder staat hij er wel, maar op internet niet te vinden) en de strijkplank. Helemaal aangepast aan deze tijd". Vijftig jaar geleden zouden deze beelden ondenkbaar zijn geweest. Toch een goed voorbeeld van onze geëmancipeerde maatschappij. Of niet dan? Maar mijn vraag is, maakt deze rolomkering ons nu echt gelukkiger? Het is wel een voorbeeld van hoe onze samenleving veranderd is en altijd aan verandering onderhevig zal zijn. Daarom is mijn toekomstvisie niet somber. Het komt vast wel goed met onze multiculturele samenleving. Als we maar tijd van leven hebben.
Er schijnt een storing te zijn die elders ligt en nog niet is opgelost. Excuses voor het ongemak.
twaalf reacties

Het is een vooruitstrende folder ook nog eens, want de meeste winkelketens doen dit niet. Maar het is een realistisch beeld natuurlijk. Ik strijk bv ook zelf mijn hemden indien nodig..

Nouja, mij maak je in ieder geval niet gelukkig met een drrogrek of een strijkplank. Overigens ook niet met een grasmaaier en een verticuteerapparaat (het verticuteerd zo moeilijk op een balkon) ….

volledige rolomkering lijkt me ook niet zaligmakend, allebei van alles wat, lijkt me wel zo uitdagend!
En die multicuturele samenleving komt ook wel goed, maar het wordt wel nog een lange adem….

Van mij mag de rolomkering 100% zijn, en eerlijk gezegd is dat bij ons ook bijna zo. Laten we het op 90% houden. Mijn man doet het huishuiden. Ik geniet ervan en help eigenlijk alleen mee met de afwas en soms kook ik.
Het is bij ons altijd zo geweest. Dus nu al bijna 28 jaar lang en we zijn er beiden helemaal gelukkig mee.

het duurt wel heel lang alvorens ik een berichtje hier kan achterlaten en je lettertype is ook kleiner geworden…
Maar goed, ik juich wisselingen in de rolverdelingen altijd toe. In huize mikelodeon doe ik ‘slechts’ de was en het koken. met deze verdeling zijn we beiden content en daar draait het toch om

De storing is naar mijn idee nog niet opgelost. Ik kan nu wel op je log komen, maar ik kan het plaatje bij de log maar voor de helft zien. De rubrieken in de linkerkolom staan helemaal benden.
Wat jij signaleert in de folder had ik ook al gezien. Het is een leuk probeersel, maar ik vind de rolverwisseling een beetje gekunsteld in elkaar gezet. Zoiets moet naar mijn idee wat subtieler gebracht worden.

Wat mij betreft moeten de rollen niet omgedraaid maar moet het ook niet vanzelfsprekend zijn dat de vrouw achter de strijkplank staat en de man achter de grasmaaier. Zolang de klussen een beetje verdeeld worden in onderling overleg is het wat mij betreft prima. De klussen hier thuis worden nu verdeeld tussen mij en mij hahaha, dat was voorheen ook al zo maar nu naar volle tevredenheid en toen niet…Fran is nog een beetje jong maar kan binnenkort ook wel wat kleins op zich gaan nemen. Tafel dekken of zo. Ik denk dat als het van kleins af aan meegegeven wordt dat het dan vanzelfsprekend wordt om te zien wat er moet gebeuren en samen te werken. En zo zal het ook wel zijn met de multiculturele samenleving denk ik. Wij hadden vroeger een ‘buitenlander’ in de klas en bij Fran is bijna de helft ‘buitenlands’, als ´het op school lekker’ gaat onder elkaar dan zal dat als ze groot zijn ook wel beter gaan denk ik..

Jouw logje kan ik snel openenen, geen problemen. En inhoudelijk kan ik slechts zeggen dat ieder zijn taak doet die hem/haar voorhanden komt.
Maakt deze rolomkering ons nu gelukkiger? Man en ik deden al uit onszelf al lang aan omkeringen (wegens studie- en werkomstandigheden) maar: ik zie eindeloos gelukkige mannen achter kinderwagens lopen. Vroeger was dat niet mannelijk, maar nu mag het!!!!!! Dat maakt ook mij blij.