BLESSURELEED EN LIEF
Soms vallen dingen mee. Terwijl ik in geestelijk opzicht toch al aardig bezig was om richting diepste dieptepunt te gaan, (ja, want tussen twee haakjes, ik ben opnieuw gestopt met werken, maar later meer daarover) kreeg ik ook nog eens te maken met lichamelijke pijnen. Niet zo'n heel klein beetje buikpijn, nee behoorlijke pijnen die mij in mijn dagelijkse gedoe flink belemmerden. Met Sjors de hond mijn dagelijkse rondje van bijna vier kilometer lopen was echt geen pretje. Bij elke stap voelde ik de dreun in mijn onderbuik. Die vreemde pijn was vrijdag tijdens het seniorentennistoernooi begonnen en had zich op zaterdag tijdens de tenniswedstrijden van het openingstoernoooi op zeer nadrukkelijke wijze gemanifesteerd. Gisteren, drie dagen later, was de pijn nog even hevig en vond ik het toch tijd worden om maar eens een arts te consulteren. In gedachten zag ik al allerlei bloederige vrouwenoperaties voor mij. "Dat kan er ook nog wel bij", dacht ik opstandig.
De nieuwe, nog jonge huisarts, hij gaat in september mijn oude huisarts opvolgen, was in zijn optreden krachtig en kordaat. Hij nam mijn pijn en mijn klachten serieus en na enig onderzoek was hij vrij zeker van zijn diagnose. Waarschijnlijk is er sprake van een gescheurde buikspier. Ik moest nog wel even langs het ziekenhuis om bloed te laten prikken, zodat een ontsteking van het één of het ander met zekerheid uitgesloten kon worden. De pijn kon ik bestrijden met paracetemol en ik mocht er rustig twee tegelijk nemen. Opgelucht verliet ik de spreekkamer. Een vervelende blessure, dat wel, maar meer was het niet. Niets ernstigs. Eindelijk zat er voor mijn gevoel iets mee. Geen enge ziektes, geen nare operaties. Vanmorgen moest ik voor de zekerheid nog even terug komen. Er waren gelukkig geen afwijkende dingen in het bloed gevonden, dus kan er vanuit gegaan worden, dat de diagnose juist is.
En toen kregen we het ook nog even over mijn zeer slechte slapen. Daar heb ik nu ook iets voor gekregen. Ik snap heel goed de terughoudendheid om slaapmiddelen voor te schrijven. Het is niet de bedoeling dat ik daar afhankelijk van word, lees: verslaafd aan raak, maar het lijkt me heerlijk om zo nu en dan een hele lange nacht door te kunnen slapen. Zo om de drie à vier dagen mag ik zo'n pilletje nemen. Geloof het of niet, ondanks de pijnlijke blessure begin ik er toch een klein beetje in te geloven, dat ook voor mij de zon eens weer zal gaan schijnen.
Voor de nieuwsgierigen onder ons, klik hier: http://www.knltb.nl/KNLTB/GEZONDHEID/blessurepreventie/blessurevrij%20kaarten/2007/buikspierblessure.pdf en je leest alles over de buikspierblessure. Het was voor mij helemaal nieuw, want ik had er nog nooit van gehoord.
vijftien reacties
Pijnlijke zaak Hanscke, als een wandeling met de hond al zo vervelend wordt! Gelukkig is herstel in zicht… hoop dat het snel beter wordt. En als je zo slecht slaapt is het niet verkeerd om af en toe eens bij te tanken door een nachtje door te slapen. Je leven overdag zal er vast ook een stuk aangenamer van worden, minder vermoeidheid… Heel veel sterkte!
Snap er niets van: net stond mijn reactie er zonder naam en nu zie ik dat die verdwenen is.
De conclusie was: sterkte met je blessure. En alles wat er nog meer stond, houd je tegoed.
Liefs,
Hannah
Ik heel vervelend zo’n buikspierblessure. Bij veel wat je doet, heb je pijn. Ik hoop dat het inmiddels al wat beter gaat. Als je dan misschien ook een goed kan slapen, dan gaat de genezing misschien nog sneller.
Slaap ze en word maar gauw beter!
Rot om te lezen, zo’n gescheurde spier dwingt je in elk geval tot het nemen van de broodnodige rust. Zo wijs is je lijf 
Nog nooit van zoiets gehoord, maar het is wel knap vervelend. Wel een opluchting dat het goed gaat komen. Je bent heus zo gauw niet verslaafd aan slaappillen. Jij lijkt mij ook niet zo’n type om meteen ‘de fout in te gaan’. Je moet het gewoon zien als een hulpmiddeltje voor een tijdje. Net als die paracetamol. Je doorbreekt even dat patroon waarin je steeds vermoeider en somberder wordt.
Zo gaat dat, als het een niet wil, ligt het ander dwars. Het is juist de kunst om je daartegen te blijven verzetten, hoeveel moeite dat ook kost, en (helaas) hoe zinloos dat soms ook lijkt.
Als antwoord op je schrijven bij mij. Ik durf het ook aan!
Binnenkort spreken we wat af. Eerst jouw buikspier wat rust gunnen.
Fijn dat de arts je serieus nam en fijn dat hij je huisarts gaat opvolgen. Vervelend dat je weer hebt moeten stoppen met werken. Laat je niet naar dat diepste dieptepunt brengen Hanscke!! Provbeer positief te blijven denken en voelen, ook al is het moeilijk.
Die blessure komt dus vaak voor en die ben ik nooit tegengekomen in meer dan 45 jaar tennis.
Beterschap ermee, en kop op hè!
Ja, het zal vast over een tijd(je) beter met je gaan. Veel mensen maken wel eens korter of langer rottige periodes mee. Niet dat jij daar nu wat aan hebt, maar ik geloof het gewoon; jij lijkt mij een strijdbaar mens en dan kom je er vast uit en waarschijnlijk extra gelukkig.
Het beste met de buikspier en straks lekker slapen.
Tsjonge, het zit ook niet mee… Beterschap.