WAT EEN GEDOE
Boem is ho en ik stond al stil! Ik denk dat bijna iedereen zal zeggen: "Daar zat ik nu echt niet op te wachten", als hij of zij aangereden wordt. Dat geldt ook voor mij. Ik probeer uit alle macht om wat rust in mijn leven te krijgen, maar het is me (nog?) niet gegeven. Op maandagmiddag zal het vast wel rustig in de stad zijn, zodat ik op mijn gemak op spijkerbroekenjacht kan, zo was mijn gedachte. Het was door de vakantie misschien toch iets drukker dan ik gedacht had, maar ik had toch binnen een redelijke tijd een goedzittende spijkerbroek en nog een andere broek gevonden. Twee vrolijke shirtjes maakten de aankoop compleet en ik toog na anderhalf uur shoppen opgewekt huiswaarts.
Ik hield mij keurig aan de snelheid van de toegestane 70 kilometer en ik stopte netjes voor het laatste stoplicht voor ik de snelweg op zou draaien. Zoals gezegd, ik stopte netjes, degene voormij had dat ook netjes gedaan, maar de chauffeur achter mij stopte niet netjes. Die gebruikte mijn auto als stootblok, waardoor mijn auto zich ging verplaatsen en daarbij de auto daarvoor raakte. Het geluid wat daarbij gepaard gaat is niet leuk om te horen en de schok die door mijn lijf ging was ook niet prettig. Ik voelde wel dat de stoel in de Ford Mondeo de klap behoorlijk kan opvangen.
Heel even blijf ik zitten om vervolgens uit te stappen om de schade op te nemen. Dat valt bij de auto voor mij mee, ik zie eigenlijk niets bijzonders. Bij mijn eigen auto zie ik aan de achterkant enige schade maar bij de auto achter mij zie ik forse deuken en de grill hangt er bijvoorbeeld bij. K*t is het enige wat de bestuurder kan zeggen en dat drie maal achter elkaar. We rijden de auto's naar een kant van de weg en we gaan het één en ander regelen door telefoonnummers en adressen met elkaar uit te wisselen. De jonge man verontschuldigt zich. Zijn voet was van de koppeling gegleden, omdat zijn sok wat vochtig was en hij geen schoenen aan had.
Bij de garage heb ik de trekhaak laten controleren, maar die schijnt in orde te zijn, zodat we vrijdag de caravan er achter kunnen hangen om een week op vakantie te gaan. De krassen kunnen daarna wel behandeld worden, maar ondertussen moet alles wel met de verzekeringen geregeld worden en daar zat ik dus echt niet op te wachten. Wat een gedoe allemaal!
dertien reacties
nou je zit er niet op te wachten maar het is maar blik gelukkig heb jij niets anders dan schrik en kan je lekker een weekje weg. Ik hoop dat het een mooie week word.
Zoiets is altijd een gedoe, en je kan er niks aan doen.
Het komt ook altijd ongelegen, maar gelukkig mankeer je zelf niks.
He bah wat vervelend weer. Gelukkig kan jullie vakantie gewoon doorgaan. Ik wens je alvast een heerlijke vakantie in Zeeland. Misschien komen we elkaar nog wel tegen onderweg naar het zuiden.
Het lijkt bijna een herhaling van wat ik ooit meegemaakt heb. Alleen was bij mij de schoenloze heer zelf het haasje, samen met een boom. Hij had het besef dat hij ook met de handrem kon remmen en voorbij kon sturen. Het was mÃjn schuld niet dat daar een dikke eik stond. De bibbers echter waren er niet minder om.
Het is vervelend als je zulke dingen overkomen. En het gebeurt áltijd op momenten dat je het ‘t minste kunt gebruiken, als je het er net niet bij kunt hebben.
Ik hoop dat je ondanks de extra rompslomp toch zo ontspannen mogelijk aan de vakantie kan beginnen en de ellende even een beetje achter je kan laten.
Ondanks de scherik heb je veel geluk gahad. Mijn aschoondochter heeft schade aan haar been voor de rest van haar leven en mijn vriendin had vorige maand zo haar auto total loss. De jongen die bij haar binnentippelde zei “Owh sorry mevrouw, ik had u helemaal niet gezien’…Gelukkig heb jij niet zoiets, buiten de schrik dan, dat hakt er in. Sterkte.
Vaag verhaal van die vochtige sok maar gelukkig heb je zelf weinig schade. Houd je nek goed in de gaten, vaak krijg je pas later klachten.
veel plezier als je met de sleurhut er opuit gaat 
neeee, daar zat je vast niet op te wachten, na een geslaagde dag een pakkende afsluiting… en zeker niet zo voor de vakantie! sterkte en succes met de afhandeling…
O, dit herinnert me aan een voorval van heel lang geleden, omstreeks 1975. Ik mocht een dagje de auto van mijn ouders mee naar Nijmegen. Stond voor een stoplicht (was de eerste in de rij), zag in de spiegel een auto naderen met te hoge snelheid en ja hoor: boem is ho. Niet eens zo’n harde klap, maar ‘mijn’ auto reed niet meer, want het was een VW kever, motor achterin dus … Een enorm gedoe volgde: politie, sleepauto, ouders bellen, zelf per openbaar vervoer terug naar Hoogezand. Ik was niet blij.
Daar zit niemand op te wachten, en zeker zo vlak voordat je weg gaat Niet. Maar je ziet, een ongeluk zit in een klein hoekje.