IMPLANTATIE
Zacht in mijzelf huilend, maar niet van de pijn, zat ik in de tandartsstoel toen mijn boventanden, ik denk éénendertig jaar geleden, getrokken moesten worden. Het gebit was, ondanks mijn uitputtende verzorging, te zwak om behouden te kunnen worden zo was de mening van mijn tandarts. Vreselijk vond ik het. Iets wat van mij was, werd afgekeurd, verwijderd en vernietigd.
Met een lege mond heb ik niet hoeven te lopen, want op mijn uitdrukkelijke verzoek werd direct na het trekken de prothese geplaatst. Ik heb mij er in al die tijd goed mee kunnen redden, maar ik ben er een verschrikkelijke hekel aan blijven houden aan het feit dat er elke dag twee momenten zijn, dat ik de prothese uit mijn mond moet nemen om het te reinigen. En thuis gaat het dan nog wel, maar op een camping.... Vreselijk vind ik dat, genant eigenlijk. Of toen die keer dat ik een kleine operatie moest ondergaan en mij gevraagd werd het gebit uit te leggen. Was er maar een manier om weer een vast gebit te krijgen...
Ik heb er nooit bij stilgestaan dat gebitsprotheses slijten, maar dat is dus wel het geval. Daar kreeg ik een half jaar geleden mee te maken. Ik ben mij breed gaan oriënteren, ik heb met mijn tandarts (ja, nog steeds dezelfde) gesproken en ik ben doorverwezen naar de kaakchirurg. Het is mogelijk dat er via implantaten weer een vast gebit bij mij geplaatst kan worden. Ik ben zo blij met die mogelijkheid, ik ben er bijna jubelend op ingegaan. Een deel van de kosten zal ik zelf moeten betalen, maar dat heb ik er graag voor over.
Vanmorgen was het zover. Echt, ondanks dat ik er zelf voor gekozen had, was ik heel erg zenuwachtig. Om half elf werd ik verwacht, maar om elf uur was ik pas aan de beurt. Ik kan bijna niet beschrijven wat er indat halve uur door mij heen is gegaan. Natuurlijk heb ik even met de gedachte gespeeld om er maar van af te zien, maar P. is dan zo lief. Hij hoort met eindeloos geduld mijn gezeur wel aan.
Het was vreemd om weer in de stoel te liggen, maar nu, om wat in de kaak geplaatst te krijgen. Er werd geboord, gekotterd, geschroefd en gehecht dat het een lieve lust was. Je ligt je echt af te vragen of het allemaal wel goed komt, maar na anderhalf uur was het gebeurd. Wij wisten niet dat dit mogelijk was, maar P. heeft op een afstandje zitten gade te slaan hoe de 6 implantaten zijn aangebracht en hoe mijn prothese daar weer overheen is vastgeschroefd. Ook al kon hij niets doen, het gaf mij toch steun, te weten dat hij daar zat, daardoor kon ik mij ook heel rustig aan alles over geven.
Nu is het een kwestie van tijd en geduld. De wonden moeten helen, de implantaten moeten eerst goed vastgroeien, alvorens het gebit, mijn gebit, definitief geplaats kan worden. En de pijn? Het valt reuze mee. met wat pijnstillers is het goed te doen. Ik had niet gedacht dat ik ooit op grote schaal wereldkundig zou maken dat mijn tanden niet "echt" zijn, maar eigenlijk ben ik wel zo blij met dit alles, waardoor het niet anders kan dan dat ik er wel één keer over schrijven moet! Het is nog niet klaar, ik weet het, maar ik ga er vanuit dat ik nu het ergste gehad heb en het is me tot nu toe reuze meegevallen.
dertien reacties

Zoooo dat is wel heel dapper van je.. en wat prachtig dat die mogelijkheden er nu zijn he?
Het is maar goed dat het geen gesproken log is, dan hadden we mooi kunnen fluiten naar de update ;))
Doe rustig aan en neem lekker de tijd voor een goed herstel!!!

Meer dan 35 jaar loop in nu met boven en ondergebit. Je weet niet wat voor pijn ik in mijn mond heb gehad. Ik ben nu de tandarts nog steeds dankbaar dat hij ze getrokken heeft. Ik heb een prima tandtechnicus die mijn gebit iedere 6-8 jaar vervangt

Al een poosje een stille meelezer, maar nu toch echt wel een goede reden om je een goed herstel te wensen. Ja, gelukkig gaat de tanden wetenschap met grote stappen vooruit.veel geluk met voor jou deze mogelijkheden.
alle goeds voor de komende dagen.
groet Marjolijn.

Dat is een hele stap, en ik kan me voorstellen dat je blij bent. Maar ik heb gelukkig alles nog, en daar ben ik weer blij mee..

Sterkte met het genezingsproces, je bent optimistisch dus het komt vast wel goed! Ik loop zelf nog te tobben over mijn tanden en wat te doen…je berichtje stemt in ieder geval positief!
groetjes

Het ergste is de pijn, en dat is tegenwoordig gelukkig goed tegen te gaan.
Gelukkig ben je er blij mee, en valt het niet enorm tegen, want eenmaal deze weg ingeslagen moet je door ook.

Gelukkig heb ik mijn eigen tanden nog, maar de laatste weken sluimert er een pijntje in een kies rechtsboven. Nét niet erg genoeg om er tussendoor voor naar de tandarts te gaan, meer ook wel weer zo aanwezig dat er visioenen van kronen en dergelijke ontstaan. Pfff ik moet er niet aan denken.
Wat jij gedaan hebt, vind ik ontzettend dapper. Het is toch heel wat om je op die manier over te geven. Het is dan ook erg fijn dat het zo goed gegaan is. Nu alles rustig laten helen, en dan kan je over een poosje weer heerlijk overal je tanden inzetten.
Nou, dat is fantastisch! Je zult wel reuze blij zijn en het ergste heb je toch gehad, lijkt mij?