WEER WISSELEND WEER
Een paar dagen geleden heb ik deze column geschreven, ik was toen nog in Frankrijk. Vandaag ben ik weer thuis gekomen en ondanks dat ik dit jaar niet helmaal het ultieme Frankrijkgevoel van vroeger te pakken kon krijgen, was het er toch weer fijn. Waarschijnlijk zal de ervaring van het vele malen vakantie vieren in Frankrijk een rol spelen. Het aanzien van al dat nieuwe blijft natuurlijk niet nieuw en wordt op den duur ook weer gewoon. En ook in Frankrijk regent het wel eens. Soms denk ik nog wel eens met een heel klein beetje weemoed terug aan die tijd van toen. Wat kon ik toen genieten en waarschijnlijk vergat ik zeer selectief de dagen dat de zon niet scheen. Niet dat ik van deze vakantie niet genoten heb, o zeker wel. Maar toch anders, veel meer met ervaring als bagage toegerust en toch ook weer niet. Ik ben door de jaren heen veranderd, maar Frankrijk is natuurlijk in al die jaren ook niet hetzelfde gebleven.
Zo liep ik, nadat er meer dan een kwart eeuw in tijd voorbij is gegaan, weer in Clermont-Ferrand. Eerlijk is eerlijk, behalve het beeld van de kathedraal kon ik mij niet veel meer van deze stad herinneren, terwijl de belevenissen in die stad mij als het ware nog vers in mijn geheugen lijken te liggen. Daar was het, dat ik voor het eerst geconfronteerd werd met een nog jonge, bedelende vrouw met een baby op haar arm. Haar indringende herhaalde verzoek om geld maakte toen een hele diepe indruk op mij. Of dat van invloed is geweest, op het feit dat ik in de toren van die kathedraal, die toen nog te beklimmen was, ineens overvallen werd door een onbeschrijflijke angst met als gevolg dat ik ging hyperventileren, weet ik niet. Ik heb daarna wel een tijdje last gehad van deze aanvallen, maar gelukkig heb ik dit ook weer weten te overwinnen.
Ik was erg benieuwd of er bij het zien van dit alles nog herinneringen naar boven kwamen, die ik òf verdrongen had, òf gewoon vergeten was, maar nee, er kwam niets boven drijven. Ik vond het wel een hele vreemde ervaring om te zien dat de kerk op alle fronten gesloten is. Het heeft kennelijk als toeristische trekpleister afgedaan.
Zal dit ook het lot worden van de vele oude stadjes zo vraag ik mij af. Door de ontvolking gaan de stadjes wat deprimerend op mij werken. Neem Thiers. Van buitenaf gezien een prachtige stad, opgebouwd uit terrassen, maar wanneer je door de eeuwenoude straatjes loopt en je ziet dat pand na pand onbewoond en dichtgespijkerd is, dan gaat voor mij de schoonheid en de glans er toch wat af. Na de epicerie verdwijnen ook de boulangerie en de boucherie-charcuterie meer en meer uit het straatbeeld, ook in de kleinere stadjes en dorpen. Wat overblijft is hier en daar nog een Press/Bar Tabac met wat ansichtkaarten en soms nog een klein kledingboetiekje, maar dat is het dan wel. De stadjes worden zo wat stil en uitgestorven.
Wat nieuw en van deze tijd is, dat aan het begin van veel steden, enorme grote en allemaal op elkaar lijkende nieuwe gebouwen staan, laagbouw en met veel aluminium aan de voorkant, waar de grote winkelketens van nu zijn ondergebracht.
Wat gelukkig wel gebleven is en steeds meer wordt uitgebreid, zijn de vele mooie wandelroutes die in kaart gebracht zijn. Elk jaar lijken deze meer en meer gekoesterd te gaan worden, wat zeker het onderhoud van deze routes ten goede schijnt te komen. De veelal gele strepen die we meestal moesten volgen, waren goed te vinden. Ook dit jaar hebben wij weer vele kilometers te voet afgelegd en heb ik al het moois van het landschap in de Auvergne in mij opgenomen. Op een paar hele warme dagen na was het uitstekend wandelweer. En och, één zoâ??n enorme onweersbui heeft achteraf ook wel weer iets spectaculairs. Kortom, ik heb een fijne vakantie gehad, waarvan ik toch gewoon weer volop genoten heb.
zeven reacties
Welkom terug.
Mijn ervaring leert me dat een tweede keer naar dezelfde plek gaan altijd tegenvalt.
Daarom bekijk ik iets, en ga dan weer naar elders, elk jaar weer.
Het leven is toch elke keer anders, en de wereld zo groot.
Of het nu lang of kort geleden was dat je ergens vakantie vierde, als je er terugkomt is het nooit meer hetzelfde. Je herinneringen zijn vaak gekleurd (licht of donker). Iedere vakantie is weer nieuw. En dat maakt een vakantie spannend.
Ik ben blij dat je toch een goede vakantie hebt gehad!
Hé je bent er alweer! Ik had in mijn herinneringen opgeslagen dat je vandaag terug zou komen.
Onze vakantie in Drenthe is niet doorgegaan, we zijn dus gewoon thuis. Maar tot nu toe bevalt dat ook prima.
Fijn dat je weer heelhuids terug bent!
Blij dat je weer gezond thuis bent. Het is nu eenmaal zo dat de wereld verandert, maar wij veranderen ook. Ik denk dat je daar rekening mee moet houden als je dingen van vroeger bezoekt
Heerlijk wandelen in de bergen. En inderdaad, alles veranderd, maar Frankrijk heeft nog altijd wel een bijzondere sfeer. Welkom thuis weer!
Wij zijn diverse jaren richting Frankrijk geweest en hadden zelfs het idee om daar straks een huisje te kopen. Maar de ontvolking in die kleine plaatsen gaat zo snel dat we daar toch maar vanaf hebben gezien.