DRUK MET NIX
Misschien zijn er wel mensen die zich graag eens een keer zo zouden willen voelen zoals ik mij voel, want volgens mij is dit een gevolg van het lange thuis zijn en (bijna) geen verplichtingen hebben. Ik klaag niet hoor, zo moet dit schrijven niet opgevat worden, maar ik merk wel dat er een "soort" vervlakking optreedt. Nog één week en dan moet ik weer aan de slag. Ik vraag mij af of ik nu aan de slag ga omdat het nu eenmaal moet of dat ik er wel weer zin in heb. Ik ben er nog niet uit.
Ik vind het absoluut niet vervelend om thuis te zijn en vervelen doe ik mij dan ook niet, maar productief zijn staat ook niet heel hoog op mijn lijstje. Ik zou nog vele klussen kunnen bedenken die ik kan uitvoeren, maar het hoeft voor mij niet zo nodig. In het verleden kon ik er zeer veel genoegen in scheppen door aan het eind van een dag, of van een een week, of van een vakantie, een opsomming te geven van alle dingen die ik allemaal gedaan had.
Tegenwoordig kan ik het prestereren om de dagen tijdloos voort te laten kabbelen met zo af en toe een uitschieter zoals gisteren, wat weer een gevolg was van een actie van een dag daarvoor. Omdat ik in een tuincentrum was om een blijvende plant te kopen voor een nieuw in te richten tuin behorend bij het nieuwe huis van vriendinlief en haar man, werd ik zo om mij heen kijkend geinspireerd om ook iets met mijn orchideeën te gaan doen. Die planten schijnen het bij mij heel goed te doen, want doordat ik ze te weinig water geef, blijven ze maar bloeien en produceren ze steeds opnieuw takken met nieuwe bloemen. Na een lange tijd vind ik zo'n plant dan niet meer mooi, maar een plant met nieuw leven kan ik ook maar zo niet weggooien en al helemaal niet als het een plant is die ik drie jaar geleden op moederdag van zoonlief heb gekregen.
In dat tuincentrum, waar ik dus was en waar ook een afdeling kamerplanten is, stonden rijen met orchideeën. Om de verkoop aan te moedigen waren er een paar in een sierpot op een strategische plek neergezet en het oogde goed. Dit bracht mij op het idee om dit ook met mijn orchideeën te gaan doen en ik heb mij door een medewerker laten voorlichten en vervolgens twee sierpotten gekocht. Gisteren ben ik hier mee bezig gegaan en toen ik toch bezig was heb ik de andere planten ook maar even onder handen genomen. Zoveel zijn dat er niet meer. Dit in tegenstelling met toen ik nog maar pas zelfstandig een huishouding bestierde. Toen schiep ik er veel genoegen in om mooie resultaten met kamerplanten te bereiken, terwijl het mij nu niet meer zo kan boeien. Maar toen werkte ik ook niet....en ik wilde in die tijd toch ergens mee scoren. In deze tijd is het houden van veel kamerplanten geen mode meer en door mijn drukke werkzame leven in de latere jaren had ik er ook geen tijd meer voor.
Aan het eind van de dag was er wel een tevreden gevoel. Ik had deze dag tenminste weer eens "iets" gepresteerd. En dat brengt mij naar de point. Ik heb in de afgelopen maanden geleerd om mijn leven te laten voortkabbelen, maar ik geloof dat ik er ook wel weer aan toe ben om iets te gaan doen wat een uitdaging is en wat inspanning kost. Ik weet bijna wel zeker dat ik zo af en toe zal terug verlangen naar het voortkabbelende leventje wat ik nu heb gehad. Met des te meer plezier zal ik naar de tijd toeleven dat ik echt thuis mag blijven en druk kan zijn met "nix".
tien reacties
Iedereen zal zoiets voorzichzelf weer anders ervaren. Toen ik uitviel baalde ik als een stekker omdat mijn lichaam en geest door wilde gaan. Nu ben ik eigen baas, en doe lekker rustig aan..
Gelukkig voor jou dat je weer actief met werken kunt beginnen en dat je later misschien zelf de beslissing kunt nemen om te stoppen wanneer je wilt. Als je door lichamelijke ongemakken gedwongen wordt, is er geen weg meer terug.
‘Rustig an’ zou mijn vader gezegd hebben. Gisteren vernam ik in een documentaire dat wij mensen 24 gedachten of plaatjes per seconde kunnen verwerken en dat de gemiddelde computer er al vele miljoenen per seconde kan verwerken. Ik zou er bijna accuut van in de stress schieten. gelukkig hoor ik mijn pa dan in gedachten zeggen ‘rustig an’…
Een mens is niet geboren om niets te doen. Ik moet er dan ook niet aan denken om hele dagen niets te hoeven doen. Onze verzameling orchideeën bestaat momenteel uit zo’n twintig planten die er allemaal zin in lijken te hebben en die, terecht ook veel te weinig water krijgen…
Ik maak mezelf echt helemaal nooit druk, dat is namelijk niet goed voor de gezondheid.
En ik zou ook nooit iemand de les lezen!
Ja, ik herken het wel zo ongeveer. Ik deed vroeger ook veel creatief werl ERBIJ naast een drukke baan. Toen ik die niet had, werd ik vanzelf zo’n beetje lui.Maar op de duur is het bevredigender als je op iets kan terugkijken, wat je gedaan hebt.
Maar toch een beetje rustig aan, lijkt mij.
“Ik vraag mij af of ik nu aan de slag ga omdat het nu eenmaal moet of dat ik er wel weer zin in heb. Ik ben er nog niet uit.”
Ik denk dat dat een goede aanloop is voor de volgende fase die misschien eerder komt dan je denkt of nu hoopt. Die waarin het voorgoed uit is met de slag. Zo te zien ben je je daar al een beetje mentaal op aan het voorbereiden. Goed zo.
aan de slag weer?? begin eens voorzichtig met de franse…..