ROUTINE
Zo langzamerhand verdwijnt de heftigheid van alle nieuwe indrukken. Dat wil nog niet zeggen dat ik al echt helemaal in mijn nieuwe werk ingegroeid ben en dat zal ook nog wel een tijdje duren. Natuurlijk heb ik routine in het les geven en van die vaardigheden maak ik ook volop gebruik. De stof die ik moet geven is mij bekend en mij eigen en de bedrevenheid om de les over te brengen is ook nog volop aanwezig. Dat zijn de ankers die het werk mij vertrouwd doen lijken.
Ik moet nog steeds wel wat wennen aan de plaats waar ik mijn werkzaamheden moet uitvoeren. Van Dale geeft als uitleg bij het woord routine: door gewoonte verkregen vaardigheden. Het werken op de nieuwe locatie is voor mij nog steeds wat onwennig. Van Dale geeft als tweede omschrijving van het woord routine: de normale gang van zaken en dat is het voor mij nog niet. Er is zeker sprake van een waarneembaar verschil in schoolculturen tussen de beide locaties.
Ooit in een heel ver verleden, nog voor dat alle fusies plaats vonden, werd er in de provincie door de MDGOscholen, zoals het onderwijs toen nog heette, op een aantal terreinen samen gewerkt. Zo gebruikten alle scholen één en dezelfde stagegids. Bij het onwtwikkelen en bijstellen van die stagegids, waaraan ik toen meewerkte ben ik wel eens op de locatie waar ik nu werkzaam ben, geweest. Ook toen vond ik dat er een bepaalde sfeer heerste. En die sfeer hangt er nog.
Gedurende de dag is iedereen heel hard aan het werk, maar aan de andere kant is er wel het standpunt van pauze is pauze. Men is zich sterk bewust van de eigen verantwoordelijkheid, maar men bakent dit aan de andere kant ook heel sterk af, in de trant van, dit behoort wel tot mijn terrein, maar dat niet. Ikzelf ben meer iemand van glijdende grenzen en dat was ook meer de cultuur van de vorige werksituatie. Het is dus echt wel wennen en omschakelen. Of het één beter is dan het ander weet ik niet. Het is ook nog veel te vroeg om daar een uitspraak over te doen. Het heeft beide zo zijn voor- en nadelen.
Om terug te komen op het begin van dit stukje, ik ben druk bezig de nieuwe indrukken een plek te geven en dat geeft mij weer enig houvast. Ik krijg weer wat meer vaste grond onder mijn voeten en meer ruimte in mijn hoofd. Vooral dat laatste is niet verkeerd, want als ik terugkijk op deze eerste weken dan had ik zo nu en dan toch wel een beetje een achtbaangevoel.
tien reacties
Het is nog pril allemaal, en het kan zomaar zijn dat je er tegen kerst nog niet echt aan gewend bent.
Het achtbaangevoel zal heus verdwijnen. Dan krijg je meer het gevoel dat je in het reuzenrad zit, van waaruit je alles heel goed en op je gemak kunt bekijken.
Dat achtbaan gevoel hebben begrijp ik heel goed, het is een hele stap om zo weer deel te nemen aan het arbeidsproces. Mij slokt het ook altijd helemaal op. Ik heb de pauzes en weekenden echt nodig om tot mezelf te komen
Nieuwe indrukken opdoen, je een nieuwe locatie eigen maken, het zijn allemaal dingen die een hoop energie kosten. Waarschijnijk werk je ook met ‘nieuwe’ collega’s?
Bij mij heeft het geleid tot het maken van een pas op de plaats voor wat betreft de meeste nevenactiviteiten. Daar was werkelijk geen energie meer voor over. Nu lijkt het Ãets rustiger te worden en dus kan ik weer wat dingen oppakken die op de spaarstand gezet waren.
Ik hoop werkelijk dat je weer op een prettige manier aan de slag bent en kunt blijven.
Lieve groeten,
Vrouwke
Zoiets heeft echt tijd nodig soms.. Soms ook niet. Je moet het nemen zoals het komt. En pauze is heel belangrijk 
ik ken het, wennen weer aan je werk. Bij jou op een andere locatie, bij mij aan een dringend andere insteek. Nog ietwat onwennig, als een paar nieuwe schoenen: nog niet helemaal lekker zittend… komt vast wel weer!
grtz
Aan de andere kant kun je je in een achtbaan heel vrij voelen.