PAUZE
Ik moet even stoppen. Niet met het weblog maar met informatie die over mij zelf gaat. Soms is het beter om even niet naar buiten te treden en een pas op de plaats te maken. Nee, schrikken is niet nodig, er gaat niets mis, nu niet en waarschijnlijk in de toekomst ook niet, maar ik stond toch wel heel even te trillen. Maandagavond ging de telefoon en ik had opeens de allerhoogste baas van onze organisatie aan de telefoon. Omdat het mij niet uitkwam beloofde hij de volgende avond terug te bellen. Wat er in die tussentijd allemaal door mij heen ging laat zich moeilijk beschrijven, maar één van de vele gedachten was, dat mijn dagen bij deze organisatie geteld waren... Allemaal zorgen voor niets. We hebben gisteren een heel geanimeerd gesprek gehad wat binnenkort voortgezet zal worden. Inhoudelijk wil ik op dit moment niet iets van het gesprek weergeven. Het is tijd om even een pauze in te lassen.
In deze pauze keer ik even terug naar mijn vakantie. Ik ben weer even in Thiers. Thiers is opgebouwd in terrassen. Het was vooral in het begin moeilijk om een beeld van dit stadje te krijgen. Het telt 20.000 inwoners. Er zijn nog heel wat oude middeleeuwse straatjes, maar hier wonen helaas niet veel mensen waardoor het oude gedeelte wat uitgestorven aandoet. Thiers had in het verleden met de messenindustrie een behoorlijke naam. Naast Solingen schijnen de messen uit Thiers wereldberoemd te zijn. In het oude gedeelte van het stadje waren niet veel winkelsmeer, maar nog wel verscheidene messenzaken, gedeltelijk voor toeristische doeleinden. Aan de rand van Thiers was een heel groot nieuw winkelcentrum ontstaan met hele grote winkels van de grote landelijke winkelketens. En dat heb ik al veel meer gezien in Frankrijk. Het heeft wel tot gevolg dat deze stadjes meer en meer ontvolkt raken. Een boucherie-charcuterie, een alimentation of een epicerie was er al niet meer te vinden. Hooguit één boulangerie-patisserie. Ik weet het, het is de nieuwe tijd, maar ik vind het erg spijtig. Hieronder een foto van het aanzicht van het stadje, een straatje en een etalage van een messenwinkel. Helaas ben ik nog niet zover gevorderd dat de foto's door een klik vergroot kunnen worden. Dat komt nog wel een keer. Later als ik tijd heb....
elf reacties
Je weblog is integer. Daar kwets je niemand mee. Verder moeten we je beslissing natuurlijk respecteren.
Je maakt me wel nieuwsgierig maar natuurlijk respecteer ik je keuze er (nog) niet over te schrijven. Wel fijn dat het gesprek positiever uitpakte. Je bent sterk Hanscke en dat blijft niet onopgemerkt 
Gelukkig waren het zorgen voor niets! En verhalen over de vakantie vinden we ook leuk! Het is zeker jammer dat al die kleine dorpswinkeltjes weg gaan. Dat geeft de dorpen juist zo’n sfeer.
Vaak sta je voor de keuze of je iets wel of niet op je log kan plaatsen. Niemand neemt het je kwalijk als je over bepaalde zaken niet schrijft. Vervelender is het natuurlijk als de log een uitlaapklep zou zijn, die ineens wordt afgesloten.
We leven met je mee en dat kan nu even minder.
Een vakantieverhaal en foto’s zijn ook prachtige logitems. Wat een mooi straatje. Inderdaad jammer dat deze plaatsjes ontvolken.
We zien vanzelf wel wanneer je tijd hebt om precies uit te zoeken hoe je vergrote foto’s kunt plaatsen. Dat is echt niet moeilijk. Het scriptje dat ik je gestuurd heb, hoef je alleen maar in je verhaal in te voegen en daar de namen van de foto’s in te vullen. Dat is alles.
Gelukkig had je je voor niets ongerust gemaakt.. maar soms kan een pas op de plaats inderdaad geen kwaad hoor.
ja, dat is altijd mooi, hele oude stadjes.
Als het een beetje onderhouden wordt tenminste.
Op herinneringen kan je altijd terugvallen.