KERSTVERHAAL deel 2

Het schrikeffect bij Lena was zo groot, ze verloor haar evenwicht en viel. Wat er met haar enkel gebeurde voelde ze op dat moment niet. Haar aandacht was veel meer op de poes gericht die door deze manoeuvre de kans schoon zag om weer te ontglippen. "Oh nee Minet, niet nog verder weggaan," smeekte ze de poes, "wacht even," maar toen Lena op wilde staan voelde ze hoeveel pijn haar enkel deed.
Blijf daar niet zo stom staan," snauwde ze in Bertus' richting, "Pak die poes, of help mij anders even met het opstaan."
Het had veel moeite gekost om Lena  naar binnen te krijgen, want  bij elke beweging kreunde ze van pijn.
Toen Lena eindelijk in een stoel zat was: "ik ken u niet," het enige wat Bertus had weten te zeggen, waarop Lena in de lach was geschoten. Haar antwoord was: "Dat klopt. Ik ken u ook niet. Ik woon hier nog maar net. Mijn kinderen hebben hier een flatje voor mij ingericht en gisteren ben ik met Minet uit Italië aangekomen. Vanavond,  na het eten, heb ik dom genoeg het raam even open gezet en toen is Minet er vandoor gegaan.
Minet is ongeveer het enige wat ik heb kunnen meenemen, ik ben dan ook zeer aan haar gehecht. Natuurlijk moest ik haar gaan zoeken. Ik had haar bijna tot u begon te schreeuwen."
(Over de term schreeuwen hebben ze later nog een hele discussie gehad)
Deze opmerking raakte het schuldgevoel van Bertus en daardoor had hij snel het aanbod  gedaan om Minet te gaan zoeken. Nog voor Lena had kunnen reageren was Bertus al naar buiten om na een minuut of tien met poes terug te komen. Pas toen hij weer binnen was voelde hij hoe koud en nat hij was geworden.
Lena beval hem om direct iets droogs en warms aan te gaan trekken. Het bevelende toontje in de stem ontroerde Bertus. Het had zoiets zorgzaams en warms en dat was juist wat hij zo misteâ?¦
Ze hadden samen iets op de goede afloop gedronken.
Een stille nacht was het bepaald niet geworden. Ze waren met elkaar aan de praat geraakt en het was al voorbij de hele kleine uurtjes toen Bertus Lena naar haar appartement had geholpen. Dat was het begin van hun relatie geweest.
Op deze kerstavond gaat dit alles nog eens door Bertus heen en een diepe zucht ontsnapt uit zijn mond.
Dit ontgaat Lena niet.
Ze gaat naar Bertus toe en drukt hem een zoen op zijn wang.
â??Ik mis Minet ook,â? zegt Lena en met deze opmerking laat ze zien hoe goed ze elkaar in die acht jaar hebben leren kennen, â??maar gelukkig hebben we elkaar.â?