WAT EEN GEDOE
Ik weet eigenlijk nog steeds niet of ik de gebeurtenis nu grappig vind, of dat ik het als een vervelend incident beschouw, waar ik zo weinig mogelijk last van wil hebben. Misschien is uw reactie zometeen wel: een aardig verhaal, maar verhalen verzinnen kan ik zelf wel. Hulp van buitenaf heb ik (nog) niet nodig. Het volgende gebeurde:
Op eerste kerstdag, zo rond zes uur 's avonds, de rollade staat te braden, de peertjes staan te stoven en ik heb net een glas wijn ingeschonken, gaat de telefoon. Een medebestuurslid van de tennisclub wenst mij prettige kerstdagen, maar de wens wordt direct gevolgd door de vraag of ik als voorzitter ook een sleutel van de kantine heb. Na twee zinnen heb ik het plaatje helder. Er is sprake van inbraak en de politie staat bij de kantine te wachten op iemand die naar binnen kan zodat de situatie verder onderzocht kan worden.
We, P. en ik, blazen de kaarsen uit, ik draai het vuur uit onder de pannen en binnen tien minuten zijn we ter plaatse. De ruit van een terrasdeur is ingeslagen, maar er zijn geen verdere vernielingen aangebracht. Ook lijkt er niets meegenomen te zijn. De politieman noteert ijverig mijn naam, functie en dergelijke en vertelt, dat een rechercheur de volgende morgen wel contact met mij zal opnemen om een verder sporenonderzoek te doen. Heel behulpzaam wordt er via de meldkamer een glaszettersbedrijf gebeld. De enige tegenvaller is, dat deze op een uur reistijd van ons verwijderd is.
Op eerste kerstdag anderhalf uur in een lege koude tenniskantine moeten zitten is best wel lang. P. en ik hebben maar een glaasje wijn ingeschonken, ik heb wat op de piano zitten tingelen en uiteindelijk hebben we de radio ook nog aan het spelen gekregen. Rond half negen waren we weer thuis. Nog een geluk dat ons kerstbezoek op tweede kerstdag gepland stond, want als dit plaats had gevonden tijdens het bezoek van dochterlief en haar gezinnetje, dan weet ik zeker dat ik dit geheel totaal niet grappig had gevonden.
Nu kan ik eigenlijk alleen maar heel laconiek mijn schouders ophalen en denken, wat een volstrtekt zinloze daad van die mijnheer of mevrouw Vandaal. Laten we er verder maar geen woorden meer aan vuil maken.
Ja joh. Het inbrekersgilde heeft andere normen en waarden dan wij :D