TOEVALLIG?
Vandaag las ik in in de krant in een column, dat slechte columns over personen gaan, redelijke columns gaan over gebeurtenissen en goede clolumns gaan over ideeën. Aan het eind van deze column kan er pas gecategoriseerd gaan worden, omdat dan pas duidelijk is wat voor een soort column het is geworden. Ik heb altijd wel een idee of een thema waarover ik wil schrijven, maar soms gaat het artikel net een andere kant op dan ik gedacht had. Zo weet ik nu nog niet of het toeval of het einde van vriendschappen in dit schrijven centraal zal staan. Ik ben op dit punt als schrijver net als de lezer nog heel erg nieuwsgierig welke kant het opgaat.
Vorige week viel mijn shampoo van een behoorlijke hoogte op de grond, met als gevolg dat de bodem gescheurd was. Vanaf dat moment moest de shampoo op de kop staan. Dat zou heus wel goed gegaan zijn, als ik de sluiting steeds goed dicht gedaan had, maar ik ben niet zorgvuldig genoeg geweest. Op een morgen ontdekte ik dat alle shampoo verdwenen was. Die dag was ik maar aan het dubben. Of voor een paar weken een goedkopere shampoo in de supermarkt kopen of toch maar de reis naar de kapper ondernemen, ondanks dat dit een half uur rijden is.
Toen ik 's avonds mijn bed instapte had ik opeens de oplossing. Ik moest immers de volgende dag boodschappen doen voor mijn vader. Als ik nu de rondweg andersom nam, kwam ik bijna langs de kapper. Zo zou het niet meer dan tien munten extra tijd kosten. Een strak plan en zo voerde ik het de volgende morgen ook uit.
De kapper was wel blij met mijn onhandigheid. Dat mocht ik wel vaker doen zo was zijn commentaar. Terwijl ik stond af te rekenen keek ik terloops naar buiten. Een vrouw zette haar fiets op slot. Ze keek op en ik keek recht in het gezicht van haar. Ze schrok en mijn hart zei boem. Na bijna dertig jaar echte vriendinnen geweest te zijn kwam er dit voor jaar opeens een einde aan die vriendschap. In één van onze laatste ontmoetingen, toen ik nog niet wist dat zij de vriendschap zou beëindigen, had ik haar nogmaals deze kapper aanbevolen.
Ik liep naar buiten, zei alleen maar dag en ik ging naar de auto. Het voelde bijna net zo als toen ik na de scheiding, heel lang geleden, mijn ex voor het eerst zag. Ik stapte de auto in en merkte dat ik wat verward was. Ik had wel met de mogelijkheid rekening gehouden haar ooit eens in de stad te zien, maar geen haar op mijn hoofd had er ooit aan gedacht haar hier, bij mijn kapper, waar ik zelf al jaren kom, te treffen. Is dit toeval? zo vroeg ik mij af.
Ik weet het niet. Net zo min als ik het antwoord weet welk onderwerp nu de overhand in deze column heeft. En ik weet al helemaal niet of dit nu onder de categorie een slechte een redelijke of een goede column valt. Ik heb het over een persoon, over een gebeurtenis, maar ook over een idee. Wat ik wel weet is, dat deze toevallige ontmoeting mij nog wel even bezig zal houden. Ik zal het niet zo snel vergeten.
twaalf reacties
Als je alle twijfels weghaalt leest het vast als een gewoon stuk. Zo heeft een ieder zijn stijl, en zijn verleden. Of haar.
Ja, dat geloof ik wel, dat deze ontmoeting je even bezig blijft houden, maar misschien is het wel een stap op weg naar Wat Goentah ook al zegt, vergeven.
En was dat een goede column, in die krant? Ik vind het een erg rare conclusie. Een goede column heeft te maken met de schrijfkunst van de columnist. Sommige mensen kunnen over niets een prachtcolumn schrijven en andere mensen kunnen over iets heel interessants een slechte column schrijven.
Ik kan me voorstellen dat de ontmoeting met je vriendin na-spookt. Het is ook wel een bijzondere gebeurtenis, dat een vriendschap ‘opgezegd’ wordt. Meestal als de levens teveel uit elkaar gaan lopen bloedt een vriendschap dood, of men krijgt ruzie om iets specifieks, maar zoals bij jullie, dat de vriendschap opgezegd wordt, over en uit, dat is inderdaad wel te vergelijken met een scheiding. Moet moeilijk zijn, vooral als je veel met haar gedeeld hebt en het jou keuze niet was.
Bestaat toeval? Was de ontmoeting wel zo toevallig? Ik weet nooit zo goed wat ik van dit soort toevalligheden moet denken. Feit is dat jullie er beiden niets mee hebben gedaan. Het moment voorbij hebben laten gaan. Het is pijnlijk als een vriendschap na zo’n lange tijd ineens voorbij is. Ik zou in jouw geval denk ik er ook niets mee hebben gedaan.
Een aantal jaren geleden is een bijzondere vriendschap voor mij beëindigd. Ik kom hem nog steeds tegen, maar voel zo’n afstand van hem naar mij toe, dat ik sinds die tijd nooit meer gedurfd heb hem aan te spreken.
Het gaat wat mij betreft over iemand, en wel jezelf. Bijvoorbeeld hoe bepaalde zaken je bezighouden. Maar ik denk niet dat die columnist dat bedoelde met een persoon.
Ik denk dat ie zeker een punt heeft. Als je dit stukje volledig rond je ex-vriendin had geschreven, dan was ik waarschijnlijk afgehaakt. Bij meer aandacht voor iemand, kom je al snel in de buurt van roddelen en heeft ‘het slachtoffer’ vrijwel geen kans om zoiets (op tijd) te pareren.
Ook gaan de meeste colums om gebeurtenissen. Iets zet je aan om ergens over te beginnen. Maar als het bij die gebeurtenis blijft, dan heb ik er als lezer ook niet veel mee. Het wordt pas interessant als er een idee uit ontspruit. Helaas miste ik dat, dus geen douze points. 
In mijn optiek is er geen toeval. Misschien is het wel tijd voor een stukje relativering of vergeving voor jezelf. Misschien moest je wel dit stukje schrijven om een van je lezers op een idee te brengen…
Je ontmoete die persoon niet voor niets vrees ik. Vergeven is het sleutelwoord in dit verhaal, maar jullie hebben helemaal niets met deze ontmoeting gedaan. Of was het fictie?
“Vandaag las ik in in de krant in een column, dat slechte columns over personen gaan, redelijke columns gaan over gebeurtenissen en goede clolumns gaan over ideeën”
Wie bepaalt dat Hanscke? Is de schrijver van dat artikel een allesweter? Van al die onderzoeken en conclusies moet ik de pot op.
Ik vind jou logje heel lezenswaardig!!! En wat die alleswater er van zou zeggen? Wat maakt dat nou uit!!!!!
Voor mij is het niet belangrijk in welke categorie een column valt, als ik hem maar interessant vind. Of dat nu over mensen gaat, of over gebeurtenissen.
Toeval bestaat in mijn ogen niet. Naar mijn idee is het een gemiste kans geweest met je vroegere vriendin. Je had natuurlijk een “goed weer praatje” kunnen aanknopen. Wie weet wat er dan boven tafel was gekomen.
Ik weet niet wat er gebeurd is tussen jullie, maar kan het niet vergeven worden?