DE SLEUTEL


In de afgelopen week heb ik een belangrijke stap gedaan. Ik ben nog één maal terug gekeerd naar mijn oude werkplek. Het is van meet af aan mijn bedoeling geweest om zelf mijn sleutel in te leveren. Er zou geen haan naar gekraaid hebben als ik het niet gedaan had, maar ik wilde de eer aan mij zelf houden. "Men" was niet van het feit op de hoogte dat de sleutel op mijn  huidige werkplek nergens voor te gebruiken is. Zo blijkt maar weer dat het een totaal andere vestiging is met een heel andere cultuur, maar daarover een andere keer meer.

Ik wilde die sleutel dus persoonlijk overhandigen en van een aantal mensen formeel afscheid nemen door hen de hand schudden. Omdat ik volgende week uitgenodigd ben bij een afscheid van een collega, zij gaat na ruim veertig jaar met een welverdiend pensioen, en ik dan verschillende van die mensen zal treffen, werd het ook hoog tijd.

Op de afgesproken tijd, slechts die ene, straks afscheidnemende collega was op de hoogte, parkeerde ik de auto. Met knikkende knieën, een brok in de keel en tranen in de ogen liep ik het schoolplein op. Bijna had ik mij willen omkeren, maar toen kreeg ik Jannet in het oog. Ze stond op mij te wachten. Zich vermannen is een vreend woord, maar zo voelde het wel. Ik heb mij vermand en ik ben met haar naar binnen gegaan. De "oude" collega's hadden net een etentje in de kantine gehad. Ik heb een aantal van hen de hand geschud. Eén was er zo wijs om toch maar uit mijn zicht te verdwijnen. Vooral het weerzien met onderwijsondersteunend personeel was hartverwarmend.

Als laatste trad ik de receptieruimte binnen en daar stond die. De glazen vaas met daarin de vrouwentongen die lange tijd bij mij op de aangrenzende tafel naast mijn bureau in mijn kantoor heeft gestaan. Ik maakte er een opmerking over. De receptioniste, overigens een dame van mijn eigen leeftijd waar ik vaak even een praatje mee maakte, had deze ooit  op mijn verzoek aangeschaft om de kamer die tevens spreekkamer was wat op te fleuren. Ze vertelde dat het uit "mijn" kantoor was weggehaald omdat er niet goed voorgezord werd. De plant ging helemaal verpieteren. Ze vroeg of ik er belang bij had en het mee naar huis wilde nemen......

"Ja graag", stamelde ik, met alweer tranen in mijn ogen. Toen ik even later met Jannet naar buiten liep kreeg de humor al weer snel de overhand. "Zo," zei ik, "dat doet me goed. Met afscheidsbloem vertrekken. Dat had ik niet verwacht" Samen moesten we lachen. Bij thuiskomst heb ik even een composite gecreëerd (foto boven) waarbij het één en het ander verband houdt met elkaar, gewoon als ritueel. Daarna is de plant ook aan een nieuw leven begonnen. Haar taak is nu gewoon  een plant te zijn die voor de sier bij mij thuis in de vensterbank staat.

hanscke Zaterdag 13 December 2008 - 2:49 pm | | School perikelen

tien reacties

Hanny

Moedig om afscheid te gaan nemen. Je had namelijk ook diegenen waar je goed contact mee had bij je thuis uit kunnen nodigen. Maar je hebt de confrontatie aangedurfd.
Ook moedig dat je een aandenken in de vorm van de sansevieria hebt meegenomen.

Hanny, (E-mail ) (URL) - 13-12-’08 16:58
Geertje

Knap van je!
Goed dat het afgerond is.
En leuk, dat je de vrouwentongen nu thuis hebt staan ;-)

Geertje, (E-mail ) (URL) - 13-12-’08 17:00
Michiel

Heel goed van je. Ik had die sleutel gewoon over de post terug gestuurd. Of in de vuilnisbak gekieperd.

Nu heb je inderdaad voor jezelf netjes afgesloten.

Michiel, (URL) - 13-12-’08 17:19
Renesmurf

Die plant ziet er nog wel prima uit, die kan nog wel even mee! Mooie herinnering!

Renesmurf, (URL) - 13-12-’08 17:52
Me!

Ik was geloof ik gewoon niet meer terug gegaan.

Me!, (E-mail ) (URL) - 13-12-’08 18:01
marjolijn

Goed gedaan hoor, tijdperken horen afgesloten te worden,hoe moeilijk het ook is. Net als je het nieuwe met een nieuwe tas begonnen bent. Het is heel goed, vooral voor jezelf. En fijn dat je nog je eigen plant hebt kunnen meenemen.

marjolijn, (URL) - 13-12-’08 20:00
mikelodeon

bewonderenswaardige actie om persoonlijk de sleutel terug te brengen en deze periode af te sluiten want symbolisch gezien is dit wat je hebt hedaan. Chapeau dame!
En die vrouwentongen zijn natuurlijk helemaal top, de trofee die je aan deze overwinning zal blijven herinneren.

mikelodeon, (E-mail ) (URL) - 14-12-’08 09:23
f r e d

rituelen……, altijd goed!

f r e d, (E-mail ) (URL) - 14-12-’08 10:04
Merlijn

Stoer! Ik had hem per post verzonden …

Merlijn, (E-mail ) (URL) - 14-12-’08 16:34
Goentah

Een onverwoestbare plant.

Goentah, (E-mail ) (URL) - 14-12-’08 22:57
(optioneel veld)
(optioneel veld)
Om een reactie te kunnen plaatsen moet je de vraag beantwoorden met een cijfer.
Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.