VOORLOPIGE DIAGNOSE
Aan het artikel van MANTELZORG had ik een ander vervolg willen geven dan het nu krijgt. Ik had mijn zorgen over mijn eigen toekomst aan de orde willen stellen. Met geen kinderen die in de buurt wonen die straks op hun beurt de zorgtaken voor P. en mij op zich zouden kunnen of moeten nemen. Ik zou wat dieper op deze materie in hebben willen gaan en daarbij inhakend op de verschillende reacties die geplaatst zijn. Het maakte namelijk wel het een en ander los.
Maar helaas is de situatie er even niet naar. De toestand van schoonvader is heel zorgelijk. Er is vermoedelijk sprake van de ziekte van Kahler en dan in een verder gevorderd stadium.
Er nemen nu heel andere problemen een plaats in mijn denken in. Wat is in deze situatie wijs. De man is 88. Wat is er nog mogelijk, wat kan er nog, wat moet er nog. Hoe zien de eigen kinderen hier tegenaan? Ik ben slechts aangetrouwd en wat het allerbelangrijkste is, wat wil de de oude man zelf? En dit laatste is moeilijk in te schatten. Op dit moment, en dan bedoel ik nu, deze dagen, een echt gesprek met hem voeren, lijkt bijna niet mogelijk.
Van terug naar het verzorgingshuis gaan zal voorlopig geen sprake kunnen zijn. Hem als familie zoveel mogelijk bijstaan, dat is nu onze taak en onze plicht en ik zal dit met liefde vervullen.
tien reacties
heb even opgezocht wat de ziekte inhoud en heb begrepen dat het een vorm van kanker is.
Jullie worden vast uitgenodigd voor een gesprek om te vernemen wat de mogelijkheden zijn van behandeling. Ik hoop dat je schoonvader er dan weer een beetje ‘bij’ is. Maar 88 is natuurlijk wel een zeer respectabele leeftijd, ik kan me ook voorstellen dat hij het wel genoeg vindt. Hoe dan ook wens ik jullie sterkte, dit geeft toch een vreemde draai aan de komende dagen.
Dat zijn hele andere berichten en geen leuke.
Ja, kerst krijgt een andere lading op deze manier.
Sterkte.
Ik hoop van harte dat hij deze beslissingen nog zelf mag nemen. Dat lijkt me voor iedereen het beste. Veel sterkte de komende tijd.
Ik hoop voor je schoonvader en ook voor jullie dat hij niet te veel hoeft te lijden. Dat hij niet weer drie dagen op pijnstillers hoeft te wachten; al zijn er nog zo veel bezuinigingen, dat vind ik echt schandalig! Veel sterkte en saamhorigheid deze dagen
Valt niet mee Hanscke!
Was hij een stuk jonger geweest, zou het een stuk eenvoudiger zijn.
Leeftijd is dan echt ook al een handicap.
Jammer dat een verpleegtehuis geen optie is.
Natuurlijk vervul je mantelzorg met liefde. Maar let ook op jezelf…
Sterkte voor iedereen in deze zware tijd. Ook met alle overleggen!
Dat zijn toch nare berichten maar ze horen bij de ouder wordende mens. We komen daar allen voor te staan. Ik denk er vaak over na. Mijn kinderen wonen wel in de buurt en ze willen best helpen. Maar het is geen oplossing. In een verzorgingstehuis wil ik zeker niet. Dus………… ik zou het niet weten, we zien wel
Mijn moeder heeft een jaar of 2 de ziekte van Kahler gehad en overleed toen ze 70 was. Ik ben er toen achter gekomen dat meer medische wetenschap niet leid tot een een kwalitatief langer leven. Allereerst wordt zoiets door de medische wetenschap veel eerder ontdekt. Als het daardoor te genezen is, dan valt er nog iets voor te zeggen. Helaas komt het maar al te vaak voor dat er niet meer mogelijk is dan pappen en nathouden. Mijn moeder werd dan ook ziek van het vele gesleep naar en van het ziekenhuis en nog zieker van de chemokuren. Ik durf zelfs te beweren dat zij die chemokuren niet overleeft heeft. Uiteindelijk is haar bloed ook een keer of 10 ververst. Je mag je dan ook afvragen of dat met de ziekte van Kahler of met de chemiche middelen te maken had. Op zo’n manier de laatste jaren van je leven slijten wens ik niemand toe. Toch gebeurt het steeds vaker.
Dat is geen leuk nieuws. Geen fijne kerst voor jullie deze keer. Ik zou voor mezelf niet kiezen voor onnodig rekken als de kwalieit van het leven beneden het minimum is gedaald. Maar dat is voor mezelf, een ander moet zijn eigen keuzes maken. Dat is nooit eenvoudig. Ik kan je alleen maar veel sterkte wensen.