MIJMEREN
Zo langzamrhand neemt het ritme van de alledaagse dingen haar gewone plaats weer in en lijkt het of de grootste hobbels weer wat glad gestreken zijn. Nieuwjaarsdag bleek mijn vader nogal ziek te zijn en ben ik tussen alle bedrijven door bezig geweest om hem te verzorgen. Maar het is gelukt, met wat extra zorg en aandacht en wat pillen van de huisarts is hij weer op de been. Onder het strijken van zijn was die ik mee naar huis genomen had en met het uitzicht op het strijkboutje waarmee ik als kind heel veel gespeeld heb, bedacht ik deze mooie openingszin. Ik ben een mens die wel van strijken houdt. Heerlijk alles kreukvrij maken en ondertussen lekker even mijmeren over van alles en nog wat.
Al strijkend kan ik mijzelf nog zien spelen met dat stijkboutje. Een hele diepe wens van mij was om ook nog een strijkplankje te krijgen, maar dat is nooit gebeurd. Het strijkboutje was wel hittebestendig en mocht meestal op de kachel warm gemaakt worden. Je zou zo denken dat ik op de hoek van de tafel heel wat zakdoeken en theedoeken zou hebben gestreken, maar niets is minder waar. Ik heb slechts flanellen poppenpyamaatjes gestreken. Mijn moeder deed namelijk de was niet zelf. Met een man die in een wasserij werkzaam was, lag dat ook niet zo voor de hand. En nu, zo heel veel jaren later, doe ik als dochter de was voor hem.
Dit hele gemijmer sluit naadloos aan bij het boek dat ik in de auto, op weg naar en van mijn werk, aan het luisteren ben. De titel is "Gesloten huis" geschreven door Nicolaas Matsier. Deze schrijver is bezig zijn ouderlijk huis te ontmantelen en beschrijft daarbij vele gebeurtenissen en gedachten vanuit zijn vroege jeugd. Aanmaakhoutjes, kolenboeren die zwart van het gruis zijn, pilopakken, plusfourbroeken, sigarettenmerken uit die tijd, afijn er komt heel wat voorbij wat zo kenmerkend is voor de midden jaren vijftig. Dit is een boek wat zich er uitstekend voor leent om voorgelezen te worden. Het sluit even helemaal aan bij de behoefte om allerlei gedachten over vroeger te ordenen.
Mijmeren, heel toevallig las ik in de Libelle, dat dit een uitstekende manier is om in een beter humeur te komen. Terugdenken aan die goede oude tijd geeft kennelijk een goed gevoel. Mij in ieder geval wel, ook al weet ik dat vroeger lang niet alles positief was. Vroeger was alles niet beter, maar met het feit dat die tijd afgerond is lijkt het of het overzichtelijk is geworden en dat geeft voor het nu een rustig en een prettig gevoel. Dat verklaart voor mij wel waarom ik zo van mijmeren houd.
acht reacties
Gelukkig ben ik dus niet de enige die wel van strijken houdt. Door omstandigheden doe ik het nu met een strijkpers en die geeft juist op dit moment aan dat het ijzer warm is. Ik ga daarom nu ook wat mijmeren! 
Mijmeren is wel eens leuk, tijdens een fijne wandeling, dan hoef ik niks anders aan mijn hoofd te hebben.
Strijken vind ik een beetje onzinnig.
Ik mijmer ook tijdens het strijken. Ik spaar meestal wat strijkwerk op en begin er daardoor al meer tegen op te zien. Als ik eenmaal bezig ben vind ik het helemaal niet erg en vind ik het rustgevend. Dat had ik vroeger ook met copiëren. Op kantoor vond ik het ook niet erg om handmatig blaadjes onder de klep te wisselen. En ook dan mijmerde ik wat af. Je kan het ook bezinning noemen en volgens mij hebben erg veel mensen daar behoefte aan.
Mijmeren, mooi woord is dat eigenlijk…