ONVOLDOENDE
Enigszins gedeprimeerd ging ik op weg naar de laatste leerling. Ook deze leerling zou geen voldoende krijgen voor haar stageperiode of zoals het nu heet, haar BPV - dit staat voor Beroeps Praktijk Vorming - van het afgelopen half jaar. Acht van de vijftien leerlingen die een onvoldoende scoren vind ik best wel veel. Ik heb heel andere ervaringen. Bij de opleiding WELZIJN kwam het ook wel eens voor dat een leerling met een onvoldoende beoordeeld werd, maar daar was het echt een uitzondering. Nu, in dit half jaar, bij deze opleiding zijn het er meer dan de helft en dat ben ik niet gewend. Misschien heeft het er mee te maken dat er aan de opleidng ZORG iets meer concrete eisen worden gesteld. De opleiding in zijn geheel is wat concreter en dat laat zich ook wel verklaren. Bij het injecteren, medicijnen delen, wondverzorgen, catheteriseren en andere verpleegtechnische handelingen kan nu eenmaal niet met eigen interpretatie gewerkt worden. Bij het opvoeden of begeleiden van kinderen of andere cliënten bestaat die ruimte wel. Daar zijn in ieder geval marges.
Het zijn nooit de leukste gesprekken als er een onvoldoende valt en al helemaal niet als de leerling niet voortijdig door de praktijkbegeleidster van de instelling op de hoogte is gesteld. Gelukkig was dat deze middag wel het geval, alhoewel ik het zelf vooraf bij het eerste BPVbezoek van deze middag niet had ingeschat. Ik was er van uit gegaan dat deze leerling na de tussenevaluatie er in geslaagd zou zijn haar tempo wat op te voeren en haar inzicht wat aan te scherpen. De vooruitgang die geboekt was, bleek toch te minimaal te zijn. Hoewel ik het wel sneu voor mijn leerling vind, kan ik wel waardering opbrengen voor het standpunt van de praktijkbegeleidster. Zij zien de stagiaires als mogelijke toekomstige collegae en met de enorme werkdruk die er tegenwoordig in de verzorgingstehuizen schijnt te zijn, is men wel een stuk realistischer geworden. Het voordeel van de twijfel van: "misschien komt het in een volgende stage wel goed" wordt niet meer gegeven. Men is zich er tegenwoordig heel goed van bewust dat, om de werkdruk voor zich zelf niet nog hoger te maken, men er bij gebaat is om er voor te zorgen dat er in de toekomst alleen collega's kunnen worden aangenomen die kwalitatief ruimschoots aan de gestelde eisen voldoen.
Als docente verbonden aan de opleiding zal ik er toch op toe moeten zien dat de lat niet al te hoog gelegd gaat worden. Met de onvoldoendes van vandaag kon ik het wel eens zijn. Bij de één ontbrak het echt aan tempo en overtuigingskracht en bij de tweede was het een kwestie van de stageopdrachten niet uitgevoerd te hebben. Nu zijn stageopdrachten geen doel op zich maar wel een middel om te leren, en ja als dit niet opgepakt wordt kan een stage doodeenvoudig niet een voldoende worden. Het leren moet ergens meetbaar zijn. Deze keer heeft het voor de leerlingen nog niet echt konsequenties. Ze mogen door naar een volgende stage. Ik hoop wel dat het hen duidelijk is geworden dat het stage lopen in een verzorgingstehuis echt menens is. Met het stagiaire worden zijn ze toch echt in de grotemensenwereld gestapt.
elf reacties
Lijkt me toch niet leuk zo’n "slecht nieuws" gesprek. Maar ja, die ene die de stageopdrachten had laten liggen, had het er dan ook naar gemaakt. Die andere lijkt me wat vager.
En ik vind 8 van de 15 ook erg veel. Misschien ligt het toch niet alleen aan de leerlingen maar schort er ook wat aan de begeleiding?
Het is zeker niet leuk om onvoldoendes te krijgen. Hopelijk is het een goed leermoment voor de leerlingen.
Als docent zijn er leukere gesprekken dan deze.
Ja, dat zijn wel veel slecht nieuws gesprekken. Maar hopelijk leren ze er wel iets van. En gaat de volgende stage wel beter.
De lat wordt tegenwoordig al wel vroeg hoog gelegd, voor deze jonge mensen. En heel spijtig, ze moeten deze tijd ook al bijna als volwaardige hulp meedraaien. De leertijd is al bijna voorbij, voor hij begonnen is.
Ja, je hebt gelijk natuurlijk. Als ze er straks in het echt op ‘los’ gelaten worden, moeten ze er wel wat van terecht brengen.
Het is zo anders geworden dan het vroeger was. In ieder geval lijkt me de begeleiding heel wat beter dan toen. Als verpleegkundige A in opleiding kreeg je een beoordeling aan het eind van een paar maand werken op de afdeling. Je moest zelf maar zien dat je de verplichte verrichtingen deed en afgetekend kreeg in je boekje. Misschien was er geen tijd voor evaluaties ed. OT: kattebel?
Wie weet zit er thuis iets scheef. Kijken jullie daar niet meer naar tegenwoordig.
Ik geef jouw comments ook wel eens een onvoldoende trouwens.
Leuk dat je langs kwam op mijn site!
Het is maar goed dat er strenge eisen worden gesteld,
ik kom uit het onderwijs en daar was men ook veel te slap met de eisen die men aan PABO studenten stelde. Een vriendin van mij was zwaar dyslectisch en die werd zelfs toegelaten! Te kort of niet de eisen moeten nooit naar beneden bijgesteld worden!
groetjes,
Elmar
Tja, op scholen worden altijd eisen gesteld, later hebben ze daar weer profijt van, want de praktijk is altijd flink aanpoten, dan moet je wel wat kunnen!
Das inderdaad waardeloos!
niet leuk om slechte berichten te moeten brengen.
En ja, de werkdruk is immens, dus kan me er wel iets bij voorstellen; maar toch triest voor de leerling.
Hebben deze mensen nog wel de mogelijkheid zo’n BPV over te doen?
Of is het einde opleiding?
Toen ik in de B zat was het over; is dat nog zo?
Fijne zondag Hanscke!
Gebrek aan motivatie of zo?