BLOEDSINAASAPPELS
Het was een gewoon vooroorlogs vrijstaand huis waar mijn vriendinnetje in woonde. Net voorbij halverwege het huis stond er dwars op het huis een schutting die de grote achtertuin aan het zicht van de weg onttrok. Een deur in de schutting gaf toegang tot het achterom, wat bestond uit een groot betegeld plein wat weer afgesloten was met een stenen schuurtje en een aangebouwde houten schuur. Daarachter bevond zich een immense groentetuin. Het binnenpleintje en de houten schuur was de speelplaats van mijn vriendinnetje en mij. Ik woonde daar ook een beetje, want de vader van Magda had gezorgd dat er twee schommels waren. Eén voor Magda en één voor mij. Uren hebben we daar geschommeld.
De houten schuur had aan de zuidkant heel veel glas en kon daarom bij koud weer al heel gauw als speelhuis dienen. Ome Heimen, zoals ik Magda's vader noemde, had daar een schoolbord voor ons gemaakt. Een hele grote zodat we daar samen op konden schrijven en we hebben er eindeloos schooltje gespeeld. Ook was er in die schuur ruimte voor 2 binnenschommels. Mijn moeder wilde er nog wel eens vreemd tegenaan kijken dat wij altijd in de schuur speelden, maar ik heb er een heerlijke tijd gehad.
Natuurlijk kregen we van tante Ans zo af en toe een versnapering. Ik was niet echt een meisje die dol op fruit was, maar ja als je iets kreeg moest je het ook opeten. We kregen nogal eens een halve sinaasappel en als het de tijd van het jaar was, en ik denk dat dit de herfst is, was het een bloedsinaasappel. Ik vond het sowieso altijd moeilijk om die halve sinaasappel netjes uit te eten, maar ik had een haat/liefde verhouding met die bloedsinaasappels. Het vreemde rode van de sinaasppel sprak me wel aan, maar om nu die halve sinaasappel zo schoon te krijgen zodat er geen vruchtvlees meer in zat, bleef ik een hele klus vinden. Bovendien gingen mijn mondhoeken er heel vaak pijn van doen.
Nu ik aan het uitzoeken ben welk voedsel wel en niet geschikt voor mij is, moest ik hier opeens weer aan denken. Net zoals melk, pasten sinaasappels niet zo bij mij. Nu lust ik ze wel, maar ik krijg heel veel last van brandend maagzuur als ik ze eet. Sinaasappels heb ik dus ook maar weer van mijn voedingslijst geschrapt.
tien reacties
Leuk dat je dit soort dingen allemaal weer terug kunt halen. Ik weet niet eens meer of we vroeger fruit kregen. Ik weet alleen dat in de tuin van mijn opa rabarber groeide en ik daar echt wild op was.
Leuke zo’n herinnering. Ik was vroeger gek op fruit, maar nu niet echt meer. Zie het als noodzakelijk kwaad haha Elkedag een appel en een navelsinasappel
Ik hoef ze ook niet, je hebt er ook zo`n nasmaak van.
Ik neem elke dag een banaan mee naar mijn werk, en dat bevalt me prima!
Grappig, dat herinneringen soms zomaar weer naar boven komen.
leuke herinnering, ik geef niets om fruit maar een bloedsinaasappel vind ik heerlijk. merk je al verandering nu je bewuster kijkt naar wat je eet?
Er blijven toch, hoop ik, wel genoeg dingen op je lijstje staan, die je wel kunt eten?
Anders wordt het schraalhans(cke)!!
Lijkt me een heerlijke plaats om te spelen! Je hebt gelijk, alles waar je je niet lekker bij voelt zou je niet moeten eten, de nodige stoffen zijn altijd wel uit andere levensmiddelen te halen.
Het was heel bijzonder dat je in je jeugd sinaasappels kreeg. Die waren toen nog niet in die hoeveelheden te koop zoals nu en ook niet zo goedkoop.