Had ik mij voorgenomen om iets over Barbie te gaan schrijven, gooit de plotselinge dood van Hans Beck, de ontwerper van Playmobil roet in het eten. Over Barbie kan ik wel uit eigen ervaring schrijven en dat komt dan ook nog wel. Uiteindelijk wordt zij in maart pas 50 jaar. Dat heeft dus nog de tijd. Nu vragen de playmobilpoppetjes even de aandacht, alleen staat dit veel verder van mij af. Hoe goed en veel ik mij ook uit het verleden kan herinneren, ik heb grote moeite om het één of het ander over dit speelgoed terug te halen. Ik had er niets mee. Ik heb het toentertijd heus wel gekocht en ook van deze en gene wel gekregen voor mijn kinderen, ik vond het ook mooi, maar daar stokt mijn herinnering. Er kleeft geen belevingswaarde aan dit speelgoed. Dit in tegenstelling tot Lego. Ik kan mij niet herinneren hoe mijn kinderen hier mee gespeeld hebben. Nogmaals, ik vond het mooi, het leken mij hele leuke hebbedingetjes voor mijn kinderen, maar nogmaals, ik heb er geen beelden bij hoe zij met dit speelgoed speelden. Ik heb de poppetjes, net als de lego, wel bewaard en het zit tegenwoordig ook in de speelgoeddoos van de kleinkinderen. En zie daar, tijdens het verjaardagsetentje van mijn vader in december, (ik had een linkje kunnen maken, maar dat was me op dit moment even iets te veel werk) had ik een paar stuks voor kleindochter Nina meegenomen voor het geval dat haar vader en moeder er zelf niet aan gedacht zouden hebben om iets van speelgoed paraat te mee te nemen. Sowieso is het speelgoed, meegebracht door een oma, in heel veel gevallen aantrekkelijker dan het eigen speelgoed, omdat het een andere lading heeft dan het meegebrachte spul van thuis. Het is speelgoed wat je als kind niet altijd tot je beschikking hebt, waardoor het als vanzelf heel aantrekkelijk wordt. Ze heeft er dan ook volop mee gespeeld. En dat beeld heb ik nu voor ogen en daarmee zal ik oud worden. Ik heb dus geen beelden van hoe mijn kinderen met deze poppetjes speelden, maar het spel van Nina zal ik niet gauw vergeten. Het zijn die beelden die ik koester. Nina woont nu (even) heel ver van mij vandaan en mede daarom is die herinnering is mij dierbaar. Dat was dan ook het eerste wat ik voor ogen had toen ik in het nieuws hoorde dat de maker van dit speelgoed overleden was.
Met playmonbiel heb ik ook helemaal niets. Voor mij was het sowieso meisjesspeelgoed. Mijn kinderen hebben zich meer bezig gehouden met Lego.