KWALITIJD
Tijden veranderen. Vroeger, (ik hoor u al denken, daar komt zij weer aan met haar vroeger, maar dat vroeger heeft een grote indruk op mij gemaakt) toen ik nog kind was, gingen we ook wel eens een dagje op familiebezoek. Apeldoorn-Eerbeek is ongeveer 15 kilometer. Daar de broers en de zussen van mijn moeder in Eerbeek woonden, gingen we toch wel twee à drie keer per jaar naar Eerbeek. Op zondag dan. In de zomer op de fiets, in de winter met de bus. De VAD. Het was altijd een hele onderneming en er werd dan ook steevast een hele dag voor uit getrokken. 's Morgens half tien weg, 's avonds rond acht uur weer thuis.
Later toen wij naar de Achterhoek verhuisden, nam een familiebezoek, of wij nu op bezoek gingen of de visite kwam bij ons, een heel weekend. Maar we hadden toen ook nog geen auto en het openbaar vervoer nam wel een paar uur in beslag. In de jaren dat wij, en daarmee bedoel ik mijn generatie, pas getrouwd waren en al wel in het bezit van auto waren, heerste ook nog de gedachte dat, als je langer dan een uur moest rijden, het eigenlijk ondoenlijk was om op één dag heen en weer te gaan. Een bezoek bestond dan vaak uit twee dagen. Soms ook uit drie. Vrijdagavond komen en zondag tegen de avond weer vertrekken. Zo'n visite moest dan ook ver van te voren gepland worden.
Vandaag zijn wij naar Rotterdam gereden en weer terug. Even bij schone zus kijken die thuis bezig is te herstellen van het krijgen van een nieuwe knie. Dat even werd op uitdrukkelijk verzoek toch wel iets meer dan een halve dag. Op de terugweg moest ik toch even in mijzelf een beetje lachen toen we al zoevend over de vierbaanswegen flink de vaart erin hadden en ik terugdacht aan de familiebezoekjes van weleer. 15 kilometer, waar hadden we het over? Maar zo was toen de gedachte, het moest de moeite lonen. Voor mij zit het lonen niet in de kwantiteit aan tijd maar aan de kwaliteit. En die was er vandaag volop. Het was de moeite van het rijden waard.
tien reacties
Daarom rijd ik naar mijn vader toch maar niet in 1 dag heen en weer. Dat zou ten koste gaan van de kwaliteit. Want 300 km heen en 300 km terug op 1 dag is toch wel wat veel, ook al zoef je over de snelweg.
Ik maak me nooit druk om afstanden. Ik vind overigens de kwantiteit van tijd net zo belangrijk. Dat heet goed indelen.
Ja vroeger was het een hele onderneming!! Ik heb het er ook graag voor over om een stuk te rijden als er ‘daar’ een mooie dag wacht. Hier dan niet in de vorm van familie maar fijne/mooie plekjes om te vertoeven.
Afstanden zijn er niet meer.
Dat wil zeggen, in Nederland kan je overal naar toe, en toch savonds weer thuis zijn.
Zelfs als je in Groningen woont.
Oke, het kan nachtwerk worden, maar anders kom je helemaal nergens.
Ik kan me voorstellen dat dat vroeger zo ging, je was tenslotte ook langer onderweg. Als ik nu naar mijn familie ga, 160 km verderop ga ik ook voor een halve dag en niet voor een uurtje. En soms logeren zoonlief en ik bij zuz, gewoon voor de kwali-tijd, hij speelt, zus en ik kletsen weer eens ongestoord bij….
Kwaliteit is inderdaad belangrijker dan kwantiteit.
We leven in een tijd waarin afstanden sneller te overbruggen zijn, en we op één dag makkelijk heen en weer kunnen rijden.
groetjes,
Elmar