DE STOUTE SCHOENEN
Het was alsof ik weer oude schoenen aantrok. Al bijna drie weken ben ik niet in staat om iets aan sport te doen. Een beetje rondfietsen en dat is het dan. Maar gisteren, al rijdend door het land kreeg ik opeens een brainwave. Ooit is zwemmen mijn sport geweest. Als kind heb ik mij dat zelf aangeleerd. Toen ik dacht dat ik kon zwemmen heb ik mij aangemeld bij de Watervriendjes, een zwemclubje van het sportfondsenbad Apeldoorn, laat op de zaterdagmiddag. Als bewijs dat ik kon zwemmen moest ik één keer het diepe bassin overzwemmen en toen kreeg ik mijn W, als teken dat ik zwemvaardig was en in het diepe mocht zwemmen. In de loop der tijd heb ik met het schoolzwemmen de diploma"s A en B gehaald. Heel lang heb ik gedacht dat dit de enige tak van sport was die bij mij paste...Volleybal, hockey, atletiek, turnen, het was allemaal niets voor mij. Op grond hiervan kreeg ik het stempel dat ik niet zo sportief aangelegd was
Als volwassene ben ik altijd wekelijks blijven zwemmen. Maar toen ik midden dertig was, heb ik ontdekt dat lange afstand lopen ook wel bij mij paste. Veertig, vijftig kilometer wandelen, heerlijk vond ik het. Zeven maal de Nijmeegse Vierdaagse is hier toch wel een goede getuigenis van. In die tijd bleek dat zwemmen en wandelen niet zo bij elkaar paste. Van zwemmen worden de voeten week, terwijl je voor het wandelen juist geharde voeten moet hebben. Ik heb het zwemmen opgegeven en vervolgens vele kilometers rondgestapt. Op een gegeven moment is het tennissen er ook nog bij gekomen. Hoezo niet sportief?
Maar nu is van dit alles even niets mogelijk en zoals ik dit blogje al begon, ik mis na drie weken het actief bezig zijn enorm. Vanmorgen heb ik de stoute schoenen maar eens aangetrokken en ben ik na jaren naar het zwembad getogen. Ik vond het heerlijk om mij lichamelijk weer lekker te kunnen inspannen. Ik heb baantje na baantje gezwommen en mij ondertussen heel erg verwonderd. Het was druk in het zwembad. Heel veel vijftigers, zestigers en zeventigers. Dat had ik niet verwacht. Over mijn figuur hoef ik niet in te zitten. Echt dik ben ik niet, nee ik voel me zelfs wel slank tussen die vele gezette mensen. Al is het dan uit de nood geboren, ik ben blij weer (tijdelijk?) terug te zijn bij dat wat eens het begin is geweest van mijn sportloopbaan.
vijftien reacties
Heerlijk voor je dat je toch aan sport kunt doen. Heb je geen last gehad van je voet? Bij sommige zwemslagen kan een pijnlijke voet best lastig zijn. Gezellig nietwaar tussen alle “oudjes”!
Dit was inderdaad een brainwave Hanscke.
Bij zwemmen hoef je je voet veel minder te belasten en je kunt toch lekker in beweging blijven!
groetjes en veel plezier in het zwembad!
Elmar
Alles is beter dan niets doen… En het is een sport waar je zeer snel je conditie weer mee op peil brengt.
Gek hè, dat je het actieve bewegen zo kunt missen. Ik heb hetzelfde, al zal ik niet snel een zwembad in duiken. (Tenzij de mussen dood van het dak vallen van de hitte…) Maar wie weet, ik zeg nooit nooit. Het is een super manier om in vorm te blijven. Hoe gaat het ondertussen met je voet?
Dat was nog eens een goede ingeving! Zo blijf je toch in conditie en kun je lekker je energie kwijt.
Lekker voor je.
Het is toch leuk dat al die mogelijkheden er zijn.
En zo belast je je voet ook niet, en bent toch lekker bezig!
Zwemmen, dat bestaat ook nog ja.
Vorig jaar was het de laatste keer dat ik het gedaan heb.
Ik vind dat uit- en aankleden zo’n gehannes, zeker als de badhokjes niet droog zijn.
Maar het idee is prachtig, en het is fijn dat je op die manier toch, letterlijk, lekker bezig kan zijn.
Natuurlijk, je krijgt er ook niet gauw een blessure van en het sxhijnt goed te zijn voor allerlei spieren. Zelf ben ik gek op zwemmen, alleen niet zo in een chloorbinnenbad, maar straks kan ik weer buiten. Veel sportplezier.
Ja, zoals Nanos zegt, haha, je wordt er wel nat van.
Zwemmen heeft iets gemeen met schaatsen. Je wordt gewichtloos.