ONDANKBARE HOND
Vorig jaar tijdens de meivakantie zag ik het al regelmatig: een hondenkar. Dat leek mij ook wel wat, niet omdat het plezier in het wandelen tanende zou zijn, nee meer met het oog op Sjors. Toen was hij dertien en ik begon mij zorgen te maken dat hij moeite zou krijgen om ons te blijven vergezellen op onze wandeltochten van toch wel rond de twintig kilometer. P. vond het vorig jaar onzin, hij had nog nooit aan Sjors gemerkt dat hij het niet meer zou kunnen.
Deze meivakantie was er iemand met een hondenkar op de SVRcamping waar wij ook stonden. Omdat het lopen van mij toch niet helemaal je dat was, is het besluit genomen om een fietsendrager achter op de caravan te laten monteren èn een hondenkar aan te schaffen. Ook al kan Sjors nog wel een aantal jaren in goede gezondheid leven, eens zullen wij afscheid van hem moeten nemen. Maar daarvoor kan zijn gezondheid gaan afnemen en een hond alleen in een caravan laten? Never! En als Sjors er dan niet meer zou zijn dan zullen we toch weer met een puppy moeten beginnen en die kan dan toch ook niet direct zulke afstanden lopen. Een hondenkar is dus een goede investering naar ons idee.
Alleen...... wij hebben geen rekening gehouden met het feit dat een veertienjarige hond niet zoveel zin meer heeft om iets nieuws te leren. Ons hele dorp weet inmiddels dat wij een hondenkar hebben, maar stukje bij beetje gaat het beter. P. heeft de afgelopen week bijna iedere avond met hem gefietst. Vandaag ben ik mee geweest. De gipsvoet leverde geen probleem op. Sjors wel. Het blaffen was tijdens de oefenrondes met P. flink afgenomen, maar met mij er bij was het weer behoorlijk raak. Gezellig samen fietsen was er niet bij. Ik moest ver vooruit zodat hij mij niet zag. Na een tijdje werd het toch wat beter. Maar het blijft een feit, ik vind Sjors vooralsnog een ondankbare hond.
tien reacties
Haha, ik kan het me goed voorstellen, misschien kun je zelf plaatsnemen in de hondenkar, je man kan dan mooi fietsen en Sjors als vanouds ernaast lopen 
Haha, ja ik moet er ook wel om lachen….
Ze moeten mij ook niet zomaar in een hokje stoppen.
Maar hou goede moed en blijven oefenen…!!
hahahahaha!
Ik zie jullie al fietsen…
Sterkte ermee.
(Fijn dat het met de gipsvoet wel lukt; het fietsen dan 
)
Een hondenkar..zal hij het niet fijner vinden een tijdje alleen in de caravan te zijn als hij oud en krakkemikkig is, dan in zo’n kar?
dat lukt niet meer met Sjors, zoiets moet je beginnen met een pup. Het is wel een leuke dondersteen, zo brutaal als hij daar op zijn krent zit.
Tja, aan een ‘oude’ hond is het moeilijk nieuwe kunstjes leren!
Maar geduld is een schone zaak, hij gaat het vast nog eens waarderen!
groetjes,
Elmar