Het prachtige weer tijdens de pinksterdagen lokten velen naar buiten. Ook ik ben hele dagen buiten geweest en vanaf verschillende terrasjes heb ik heel veel gade kunnen slaan. Bijvoorbeeld een tortelend paartje, een gezin met opgroeiend kroost en mijn eigenste steeds groter wordende kleinkind. De terrassen die ik deze dagen bezocht heb bevinden zich namelijk in de tuin bij mijn eigen optrekje. Door de dag heen moest ik wel eens van terras naar terras verhuizen vanwege de windrichting. En toch heb ik de drie dagen zittend in de tuin niet als saai ervaren. Als je goed kijkt en luistert gebeurt er heel veel om je heen.

Al verscheidene jaren hebben we in het voorjaar achterburen. De familie Meelkoos neemt dan achter in de tuin haar intrek in het huisje op de paal. Dan wordt er fors gewerkt aan gezinsuitbreiding en eind mei vinden pa en ma het welletjes en wordt er naar toe gewerkt dat de kinderschare op eigen benen (pootjes) gaat staan. Dit jaar heb ik het hele proces goed kunnen volgen.

Ook hebben zich onverwacht en onuitgenodigd twee nieuwe gasten aangediend en wel ma en pa houtduif, of althans, dat zouden zij graag willen worden. ouders van kroost. Zij geven er de voorkeur aan om een eigen onderkomen te willen bouwen. Dameduif heeft plaats genomen op een onmogelijke plaats in de boom, een treurberk. Heerduif is de hele dag bezig om takjes aan te dragen. Waarschijnlijk zou dat hun nest moeten worden, alleen lukt dat van geen kant. Alle takjes die heerduif de boom insleept, vallen met een zelfde noodgang weer naar beneden. Onderaan de boom ligt het bezaaid met takjes, genoeg voor wel drie nesten. Ruim drie dagen ben ik nu al getuige van het falen van dit stel om een goed en solide nest te bouwen. Ik heb er ook geen vertrouwen in dat het dit jaar nog lukken gaat. Gisteren heb ik me laten vertellen dat dit een leerproces is. Vogels, in dit geval houtduiven kunnen ook niet zomaar alles. Ook zij hebben tijd nodig om zich te ontwikkelen.

Dat brengt mij bij mijn derde observatie. Ik heb genoten van het kijken naar het spelen van een bijna kleuter. Lekker knoeien met water, een gieter, een tuinslang en een zandbak om dan tussendoor even tot rust komen door samen een spelletje te doen. Iets mooiers is er bijna niet. Uiteraard zijn er foto's gemaakt. Heel veel. Toch volsta ik dit keer met de foto van de duif.