REFLECTEREN
Routine wil ik het niet noemen. Ik zou het meer onder ervaring willen rangschikken. De afgelopen dagen heb ik mij weer met hart en ziel gestort op de taak om de nieuwe vorm van onderwijs, waar we overigens in september al mee begonnen zijn, in een beter passend jasje te krijgen. Dit zal zeker de vierde of de vijfde keer in mijn arbeidzame leven zijn dat ik mij hier mee bezig houd. En elke keer vind ik het weer leuk om dat te doen. Door deze werkzaamheden leer ik zo'n opleiding van haver tot gort en van links naar rechts kennen.
De eerste keer dat ik dit werk deed, had ik het idee, dat we dan weer jaren vooruit konden, de tweede keer was ik wat sceptischer. Ik vond het meer iets hebben van oude wijn in nieuwe zakken. De derde keer moest ik eerst over een grote drempel heen. Ik vond die die veranderingen niet zo nodig en ik had er veel weerstand tegen. Was ik eenmaal die weerstand voorbij, dan kon ik wel weer enthousiast worden. En nu ik opnieuw met een dergelijke klus bezig ben, begin ik de humor er wel een beetje van in te zien. Het schudt je wakker en elke nieuwe vorm of verandering heeft zo zijn eigen terminologie.
De eerste verandering waar ik actief bij betrokken was, was de ombouw van de lesstof naar het modulaire stelsel. Te pas en te onpas werd het woord module gebruikt. Tegenwoordig kom ik dat woord bijna nooit meer tegen. Na de modules deden de deelkwalificaties hun intrede. Hierna was het de beurt aan het PGO. Dit staat voor Praktijk of Probleem Gestuurd Onderwijs. Voor vele opleiding werd even later het duale leren (weer) in het leven geroepen. Dit wil zeggen, drie dagen in de week naar stage en twee dagen naar school. Alleen is het woord stage vervangen door de term Beroeps Praktijk Vorming. En nu zijn we dus helemaal overgeschakeld naar het competentie gericht leren.
Al schrijvend en invullend ontdekte ik vanmorgen dat ik het woord evalueren, een must in de negenter jaren, nergens meer voorkomt. Hiervoor lijkt het woord reflecteren in de plaats gekomen te zijn. En ach, ik pas mij gewoon aan. Evalueren of reflecteren, echt heel veel verschil is er niet. Ik heb het voor de zekerheid maar even opgezocht. Bij evalueren gaat het volgens Van Dale om iets achteraf te bespreken, om er van te leren. Bij reflecteren lees ik: weerkaatsing, overweging, overdenking.
Ach, het nieuwe woord heeft misschien wel zijn voordelen. Als het goed is zal een leerling waarschijnlijk zijn reflectieverslag niet meer beëindigen met de kreet: Ik heb er niets van geleerd zoals ik bij de vele evaluatieverslagen tegenkwam. Ontegenzeglijk kom ik weer heel andere onvolkomenheden tegen, maar zo gaat dat nu eenmaal.
tien reacties
De indruk die je in een bedrijf achterlaat kan beslissend zijn voor je verdere carrière. Ik heb reeds diverse stagiaires na hun opleiding aangenomen op basis van hun inzet en gedrag tijdens de stage.
ALLES VERANDERD STEEDS. DIE GOLFBEWEGINGEN ZIJN ER ALTIJD WEL GEWEEST, MAAR DE LAATSTE TIJD VEEL SNELLER.
TEGENHOUDEN KAN NIET. MEEGAAN IS DE BESTE MANIER, OM BIJ TE BLIJVEN, MET JE EIGEN BEVINDINGEN DAAR AAN TOEGEVOEGD.
MAAR NU LEKKER WEEKEND VIEREN.
Het onderwijs is voortdurend in beweging en dat zal het ook altijd blijven, wat goed is vandaag kan morgen nog beter, maar het zal nooit perfect worden, dus lekker blijven realtiveren en je eigen instinct blijven volgen.
groetjes,
Elmar
Alles veranderd altijd maar door, en op een gegeven moment besef je dat het veranderen niks verbetert, maar er alleen is om te veranderen. Daar maar mee aan de slag, en dan maar zien wat er uit te halen valt, voor de volgende verandering.
als ik dit lees denk ik met weemoed terug naar het onderwijs op mijn lagere school in een amsterdamse volksbuurt. Lieve verstandige juffen en meesters, die maatschappelijk betrokken waren en geen last hadden van circulaires uit Rijswijk, samen tafels opdreunen en mooie liedjes zingen, de geur van potloden en de blijdschap om het nieuw schriftje.
We zaten in een 19e eeuws schoolgebouw, koel in de zomer, ‘s winters de gloed van de grote gietijzeren kachel en uitzicht op de kastanjeboom op de speelplaats. Maar de onderwijzers gingen in het speelkwartier toch met ons naar het Sarphatipark, dat pal naast de school lag. Ruimte en rennen. Ik was altijd blij als de vakantie voorbij was en ik weer naar school mocht.
wat een kreten; ik ga maar terug naar de tijd dat iedereen begreep wat een kleuter- en lagere school was….; toen was onderwijs nog heel gewoon!!!!!
Vergelijken met vroeger vind ik nogal zinloos. Vergelijken met het buitenland en metname de buurlanden vind ik een stuk zinniger. Niet alleen met PC’s en besturingssystemen moeten we compatible zijn, maar ook qua opleidingen. Helaas hoor ik daar weinig over. Zo kan je je afvragen of Duitsers of Belgen het beter doen na hun opleiding. Komen ze eerder aan de slag en pakken zij hun werk effectiever aan?
Zelf heb ik in de besturingstechniek gewerkt en heb dat gedaan in diverse landen. Met Duitsers en Belgen ben ik niet in aanraking geweest. Wel met Fransen die ik wat beter opgeleid vond. Daar stond tegenover dat ik geen hoge pet op had van Britten, Amerikanen en Canadezen. Die laatsten waren destijds te angstig om met creatieve oplossingen te komen. Daardoor hadden ze het dubbele aantal uren nodig om een klus te klaren en het aantal fouten was hoger dan ik in Nederland gewend was.
Nou zijn dat momentopnames, maar het was voor mij wel een indicatie dat het toen met NL redelijk goed zat qua technische opleidingen. Of dat nog zo is weet ik niet. Wordt daar breder onderzoek naar gedaan?
ja, ik herken wel weer het een en ander in je verhaal. Ook in welzijnsland zijn er van die bewegingen die weer terugkomen, na 19 jaar in het vak begin je dat te herkennnen. En nu komt er weer de zoveelste bezuinigingsgolf aan enzovoort. Ook mijn reactie is weer iedere keer anders. Nu weet ik: overgeven en zorgen dat ik invloed kan uitoefenen waar dat kan en me realiseren dat dat soms ook helemaal niet kan…go with te flow en af en toe eens spartelen…
grtz!
Met jouw instelling die ik in dit logje denk te bespeuren, kom je het verst. Zolang je er ten minste maar aardigheid in blijft houden en blijft relativeren