INTAKE
Vandaag vond ik opeens een geel blokje terug met van die plakplapierjes die als memo-tje gebruikt kunnen worden. Ik schoonde het blokje op door er een paar blaadjes er af te scheuren die niet meer ter zake deden en zo kwam ik bij het blaadje waar ik een flink aantal weken geleden een paar onderwerpen genoteerd had waar ik een blogje over wilde schrijven. Witte muisjes, baby's en eerste tongzoen las ik. De tongzoen kan ik niet meer herleiden, het onderwerp baby's wel.
Eind maart, begin april heb ik vele intakes van nieuwe leerlingen gedaan. Tijdens zo'n intake gesprek moet ik proberen te achterhalen waarom zo'n 16 jarig meisje geïnteresseerd is in de opleiding Verpleging en Verzorging. Sommigen hebben er al wel een heel aardig idee over waarvoor ze opgeleid zullen gaan worden, maar er zijn er ook die nog een wat kinderlijke voorstelling van zaken hebben. Zo is er een behoorlijk aantal aspirantleerlingen die als ideaal hebben om op een kinderafdeling in het ziekenhuis te gaan werken. Als motivatie hoor ik, dat ze kinderen zo leuk vinden en dat ze graag iets voor zieke kinderen willen doen. Ik moet ze dan vaak teleurstellen, want dat is een lange weg te gaan. Zeker als men niet in nieveau vier kan beginnen. Ook probeer ik dan het beeld wat bij te stellen. Zieke kinderen zijn niet altijd blij, huilen als ze een prikje moeten hebben en vraag ik dan wie moet ze dat prikje dan geven? Juist jij.
Ook is er altijd een grote categorie die graag de kraam in willen gaan. Maar een losse opleiding tot kraamverzorgende is er niet meer. Zo'n leerling zal dan toch eerst bij ouderen moeten werken. Ook het idee van kraamverzorgster behoeft dan vaak een bijstelling. Echt een beetje tutten met de baby is er bijna niet bij. De moeders doen tegenwoordig liever zelf hun baby in bad dan dat ze dat een kraamverzorgende willen laten doen.
Ik vroeg me toen in die tijd van de intakes af wat een mogelijke reden zou kunnen zijn, dat deze zeer jonge meisjes zo baby of kind gericht waren. Ik vond twee verklaringen. Of de tijd dat deze meisjes nog met poppen speelden was nog niet zo heel lang voorbij en was de motivatie om dit werk te willen gaan doen meer op een soort heimwee naar die tijd gebaseerd. Een tweede verklaring zou kunnen zijn , dat deze meisjes inschatten dat je voor het werken met baby's en kinderen minder volwassen zou hoeven zijn, dus zelf nog een beetje kind konden blijven..
In de afgelopen dagen heb ik weer menig gesprek met de huidige eerste jaars gehad. Velen van hen hebben hun beeld bijgesteld en zeggen nu vaak dat ze nog geen goede inschatting hadden gehad. Meestal blijft er een handjevol leerlingen over die echt de kraamopleing willen gaan doen. Zij moeten nog een jaar wachten, want dat kan pas in het derde jaar. Diegene die na dit basisjaar de opleiding Verplegende niveau vier gaan doen, zijn ook een heel stuk realistischer geworden. Zij zeggen, eerst maar eens zien hoe het in een ziekenhuis er toe gaat. Dan zie ik wel weer. Het blijft altijd weer boeiend om de leerlingen deze ontwikkeling te zien doormaken
tien reacties
he! nu is mijn hele reactie foetsie…..
Het kwam neer op: goed dat je die rol neemt in die gesprekken. Kan me voorstellen dat het ook latere voortijdige uitval kan voorkomt! Dus: goeie actie.
grtz
De praktijk is toch altijd anders dan het beeld dat je er van hebt, daarom hebben ze ook stage uitgevonden.
Wel grappig, woordjes noteren om logjes over te maken, dat doe ik ook wel eens.
Wat goed dat je hen wat realiteitszin bijbrengt. Vaak ook, weet ik toevallig,willen meisjes ‘iets’ met dieren gaan doen….ach ja, het is ook moeilijk op die leeftijd.
Ik denk dat veel leerlingen geen goed idee hebben wat de opleiding waar ze voor kiezen inhoud en het is dus ook goed dat je ze dat verteld.
Eigenlijk zou dat natuurlijk al bij een beroepen oriëntatie moeten gebeuren.
groetjes,
Elmar
Ik las net een verhaal van een 12 jarig meisje dat haar poppen moest inruilen voor een echte baby. Volgens mij is het gewoon de pubertijd die dat veroorzaakt.