HET NOORDEN
Oh, het hoge noorden dus. Als deze reactie komt op het antwoord wat ik heb gegeven als mij gevraagd wordt waar ik vandaan kom, dan voel ik mij behoorlijk in mijn wiek geschoten. Het heeft niet alleen met de woorden of de intonatie te maken, maar voor mij nemen die woorden vaak een lading mee die ik niet prettig vind. Hoezo "hoog" en vanuit welk gezichtspunt? Ik kan bijna voelen dat de gedachte, bedoeld dan wel onbedoeld, meegestuurd wordt: blij dat ik daar niet woon......... En dan ga ik in de fout. Ik ga mij verdedigen. Ik ga dan zeggen dat "wij" in het noorden veel ruimte hebben, dat "wij" geen files kennen, dat de Zweden nog veel noordelijker wonen en toch ook een ontwikkeld volk zijn en nog veel meer van die onzin. En waarom? Waarom haal ik niet mijn schouders op en luister ik er langs heen? Waarom ga ik er niet aan voorbij? Ik kan het niet. Ik kan mij niet aan de gedachte onttrekken dat er ergens een waardeoordeel doorheen gevlochten zit en dat voelt niet prettig. De plek waar ik woon is mijn thuis, mijn veilige haven en daar mag niemand aankomen, niet bedoeld en niet onbedoeld, want dan ga ik grommen, zo heb ik gemerkt.
zeven reacties
Tja. Of het nou gaat om ‘het hoge noorden’ of in mijn geval om Twente: ik ben het helemaal met je eens! Sterker nog: voor ons zelfs DE reden om net over de grens te gaan wonen – ruimte. Maar hoe dan ook: iemand die dat niet snapt weet gewoon niet wat ‘ie mist.
Er is niks mis met het noorden. Ik heb er een tijdje heel prettig gewoond. En ik ken die reacties. Oh wat ver weg zeiden ze dan. Mijn standaard antwoord was dan altijd: als je er eenmaal bent is het niet meer ver weg. Misschien zou ik er nu nog wel prettig wonen als een dramatische gebeurtenis mijn leven niet op z’n kop gezet had.
Thuis is waar je je thuis voelt.
Maar eh.. lagen jouw roots niet ergens op de Veluwe?
In het hoge noorden is het goed toeven… mij hoor je niet klagen