TERUG VAN WEG
Even heb ik overwogen om er gewoon door heen te gaan. Pats boem, in één keer 25 km. De herinneringen aan de pijn en het langetijdsbestek van de weg naar herstel vormen de rem om dit toch maar niet doen. Om toch maar een keer verstandig te zijn en de weg van de geleidelijkheid en een zorgvuldige opbouw te kiezen. Ik had immers ergens in april, mei gezegd: kon ik maar weer eens 15 km lopen, dan zou ik al blij zijn; nee ik zou toen al met veel minder tevreden zijn geweest, het rondje met de hond leek me toen al heel fijn....Te vaak heb ik mij vertwijfeld afgevraagd: zou ik ooit weer goed aan het lopen komen? En nu vele weken later ga ik het voor het eerst weer proberen. Vele malen heb ik die Haletocht, een jaarlijkse wandeltocht hier in de buurt, gelopen en meestal de afstand van 40 km. Soms, als ik wat minder tijd had de 25 km, maar nu dus de 15 km.
Al bezig zijnde mij voor deze wandeltocht klaar te maken, komen alle vertrouwde gevoelens als vanzelf weer boven drijven. Het afwegen welke kleding deze dag het meest geschikt zal zijn, korte of lange broek, lange mouwen, korte mouwen, wel of geen vest, regenjack aan of opgerold enzovoort. Voor een wandeltocht, ook al is het dit keer maar een halve dag, geldt eigenlijk maar één ding, doelmatigheid. Vooral bij langere tochten gaat elke verkeerd gemaakte keuze gevoeld worden.
Bij wandeltochten gaat het niet om tijd, maar het is wel een indicatie hoe het ongeveer met de vorm en de concitie is. Ooit waren P. en ik in staat om 15km. binnen de twee uur te lopen, zonder dat er sprake is van snelwandelen. Dat heeft namelijk een geheel eigen techniek en dat trekt mij niet. Ik vind het er heel onelegant uitzien, daar geef ik mij niet aan over. Nee, goed op tempo lopen met een gemiddelde van 6,5 à 7 km per uur vind ik het fijnst. Gewoon met elkaar kunnen praten en lekker om je heen kunnen kijken en niet alle aandacht aan het lopen te hoeven geven, dat is een fijne manier van bewegen. Ik had de hoop dat ik nu, na al die maanden rust ongeveer een 6 à 6,5km per uur zou kunnen halen. En dat is gelukt. Binnen twee uur en een kwartier waren we bij de finish cq start.
Na ruim 10 km ga ik die vervelende pijn, die er nu gelukkig al weken niet meer is, een heel klein beetje voelen. Het stemt me tevreden dat ik gekozen heb voor een rustige opbouw. Nu heb ik niets geforceerd, mij keurig aan de voorschriften gehouden.Ga maar onderzoeken hoe ver je kunt gaan, maar ga niet over de de pijngrens heen. Dat heb ik dus niet gedaan en ik heb er alle vertrouwen in dat ik er de komende dagen geen nadelige gevolgen van zal hebben. Als dat zo is ben ik blij en tevreden. Dan ben ik weer een stapje, nou ja, zeg maar rustig een flinke stap vooruit gegaan.
negen reacties
Doe vooral rustig aan, en let goed op dat je niet over een grens gaat, dan komt het allemaal wel goed!
En vooral lekker genieten!
Mooi zo, dat klinkt goed. Met goed voorbereid zijn heb je al de helft gewonnen. Nu maar verder uitbouwen op het goede gevoel. En er volop van genieten.
Jeetje, zo snel loop ik echt niet. Dat is bij mij al looppas.
Op de sportschool haalde ik 5.7 km per uur. Later werd dat uitgebouwd tot 5.9 maar dat is dan ook het absolute maximum.
Zou dat aan mijn korte pootjes liggen?
Het is fijn dat het zo goed gegaan is Hanscke en ik hoop oprecht dat de nasleep net zo positief zal blijken te zijn.
Goed van je Hanscke! 
Fijn dat het weer zo goed gaat!
Rustig aan opbouwen is een goed advies lijkt me!
groetjes,
Elmar
En alle beetjes helpen. Met te veel hooi op je vork loop je de kans dat het achteruit in plaats van vooruit gaat.