EEN KLEREPRAATJE?
Al rijdend naar huis merk ik, dat ik, ondanks dat het toch weer wat later geworden is dan ik had gewild, goedgemutst ben. Ik zit heel anders in de auto dan vorig jaar. Ik wilde geen minuut langer op die school zijn dan strikt noodzakelijk was. Nog voel ik het verzet in mij, wat er toen was. Ik wilde helemaal niet naar die school op die locatie. Ik wilde naar "mijn eigen" school. Op deze school had ik immers niets te zoeken. Wat miste ik die gewone vertrouwde doorsnee opmerkingen die men tegen elkaar maakt als je al wat langer met elkaar omgaat. Geen 'wat zie je er goed uit" na de vakantie en het duurt ook geruime tijd voordat iemand het waagt om een opmerking over je kleding te maken als je wat nieuws aan hebt. Mannen zullen nu hun schouders ophalen en denken nou èn? maar ik miste het. En nu, na een jaar voel ik dat dat verzet helemaal weg is. Ik heb voor de zoveelste keer de behoefte om deze gedachten als afsluiting van die nare periode onder woorden te brengen en terwijl ik mij voorneem om er 's avonds een blogje van te maken, druk ik op de CDknop om verder te luisteren naar het boek van Benoîte Groult, "Zout op mijn huid".
En nu ik het toch over opmerkingen over kleding heb, breng ik de twee items die nog steeds in mijn hoofd rondspoken ook maar even ter berde. soms moet je opruiming in je hoofd houden. Het moet mij even van het hart dat ik deze zomer weinig waardering voor de legging heb kunnen opbrengen. Bij mooi weer vind ik het jammer dat die jonge meiden zich niet overgeven aan dat lekkere blote benen gevoel, maar dat de mode dit jaar heeft voorgeschreven om deze onderdanen ook met dertig graden in te gaan pakken. Dat doet mij denken aan de eind zestiger jaren toen ik nog leerling verpleegster was en wij verplicht waren om onder het uniform een panty aan te hebben. 
Dat maakte mij heel rebels. Misschien wel net zo rebels als deze drie jongeren die ik in Gotha zag rondlopen. Met zijn drieën heel opvallend en al rammelend de hele middag door de straten zwervend. Zich sterk voelend omdat ze zo zichtbaar bij elkaar horen. Ach ik ken dit al. Net als de legging komt dit beeld ook om de zoveel jaren terug. De meesten van die jongeren die er vijftien jaar geleden ook zo "uniek" uitzagen zijn waarschijnlijk inmiddels getrouwd en zullen er heel wat minder opvallend uitzien. Kleren maken de man is het gezegde en voor veel mensen is het prettig wanneer men voelt dat men gezien wordt. Bij vrouwen gaat dat vaak gepaard met een praatje over kleding. Denk nu niet dat wij het hele dagen over onze kleren hebben, dat is niet zo, maar gewoon een opmerking kunnen maken van: 'draai je eens even om, leuk truitje heb je aan' geeft wel een gevoel van saamhorigheid en vanuit dat gevoel is het opeens niet zo erg meer om wat later naar huis te gaan dan je je voorgenomen had. Met deze laatste opmerking hoop ik nog een beetje samenhang in dit blogje aangebracht te hebben.
negen reacties
Als je het zo schrijft, hoor ik niet bij de ‘wij vrouwen’.
Ik vind het niet prettig om over kleding te praten, en dus doe ik dat ook nooit. Mij zal je niet horen zeggen dat je een leuk truitje aanhebt. Doodeenvoudig omdat ik dat soort dingen niet zie.
Als ik naar iemand kijk, en daarna die persoon moet beschrijven, kan ik zeggen welke kleur ogen hij/zij heeft, licht of donker haar, maar kleding? Geen idee!
Even over een onderdeeltje van je logje: ik verbaas mij ook steeds over al die leggings; midden in een mooie zomer. Op een bepaalde leeftijd volg je dat misschien allemaal. maar wat ouderen zouden toch beter moeten weten?
Fijn dat je het gezellig hebt op je werk!!!!
Weetje die kleren maken me echt niet uit. Ik denk dat het echt iets is van erbij willen horen.. 
Ik snap het niet! laat je lekker gaan. die eenheidsworst.. DAar vallen jongens echt niet meer of minder op.
Fijn dat jij nu gewoon op je plekkie zit… Veranderingen zijn meestal niet leuk, maar gelukkig ben je gewend.
Het is deze week voor het eerst sinds 6-8 weken dat ik weer een lange broek aan heb. Misschien niet heel fraai (hoewel ik geen slechte benen heb), maar wel heerlijk met de temperaturen zoals de afgelopen tijd.
Die leggings zijn mij trouwens niet echt opgevallen deze zomer. Waarschijnlijk lopen wij daarin nog wat achter hier in het hoge noorden ;)
Je ziet de wereld anders dan ik, dat merk ik wel.
Ik heb niks met mode, maar kan eveneens alleen aanschaffen wat ze in de winkels verkopen.
Dus wat dat betreft is er weinig keus.
Opmerkingen over kleding, en kapsels, ik denk er niet eens aan.
Toch ben ik dat recalcitrante gedrag uit mijn jeugd nooit kwijtgeraakt. Ik geloof echter wel dat dit mijn carrière beïnvloed heeft. Niet negatief bedoeld, met mijn eerlijkheid en geen blad voor de mond nemend gedrag heeft men bij mij altijd geweten waar men aan toe was.