VER IS DICHTBIJ
Opeens was het verlangen er weer. Ik wilde weer breien. Misschien een beetje aangestoken door het boek: de heks van Portobello. Toen ik zondag toch bezig was met rond te surfen op het internet om research naar een fototoestel te doen heb ik daar gelijk maar een rondje patronen en breigarens aan vastgeknoopt. Ik was nu toch eenmaal bezig. Echte breiwinkels zijn er niet meer, maar via het internet is er weer genoeg aanbod. Ik had wel duidelijk één voorwaarde, het moet even niet iets moeilijks zijn om te breien. De trui met ingebreide vis voor kleindochter Nina waarmee ik bezig ben blijft even liggen. Het patroon is te ingewikkeld.
Een nieuw project dus. Als eerste heb ik een patroon uitgezocht wat me aanstond, vervolgens kon ik dat met een door e-mail verkregen code uitprinten. Nadat ik het patroon gelezen had en de conclusie had getrokken dat het dit maal om een echt eenvoudig patroon ging, ben ik op zoek gegaan naar wol. Ik kwam bij dezelfde link terecht. Daar kon ik ook de juiste wol bestellen. Ik heb alle zaken keurig afgehandeld, vooruit betaald enzovoort.
Bij de betaling bleek al dat het om een internetbedrijf ging, die gezien het adres in onze provinciehoofdstad gevestigd is. Even schoot de gedachte door mij heen, dat ik het wel bijna zelf had kunnen halen. Gisteren kreeg ik keurig een bevestiging dat het pakket met de wol met de TNTpost verzonden zou worden. Vandaag hoopte ik dat een auto van de TNT langs zou komen. Deze kwam niet, maar....
vanavond, het liep al tegen zessen, stopte er een gewone witte auto voor de deur. Een jonge man stapte uit en liep met een pakket naar de voordeur. Ha, dacht ik, toen ik opstond, mijn breiwol, kan ik straks toch lekker gaan beginnen terwijl ik ondertussen naar het gekeuvel van mijn vader luister. Wel vreemd, geen TNTauto. De jonge man die aan de deur stond gaf een verklaring. Hij en zijn vrouw waren dit jaar een bedrijf begonnen in de oude melkfabriek van ons dorp. Zij waren de mensen achter dit bedrijf http://www.hobbydoos.nl/ De jonge man moest lachen. Zijn ouders wonen vijf huizen verderop in de straat en toen zij mijn adres hadden gezien, hadden ze het pakket er maar tussenuit gevist en besloten om het zelf maar even te overhandigen.
Ik had dus via een hele grote omweg zaken gedaan met mensen uit ons eigen dorp. Juist door hen zijn wij èn een aantal andere mensen uit ons dorp onze mooie plek kwijt geraakt om de caravan op nog geen vier honderd meter van ons huis te kunnen stallen. De eigenaar van die oude melkfabriek heeft ons dit voorjaar laten weten dat één van zijn kinderen de ruimte wilde gaan gebruiken voor een eigen internet bedrijfje, waardoor er geen mogelijkheden meer zijn voor stalling van caravans. Tsja, je vraagt dan natuurlijk niet naar het naadje van de kous; buuf en ik konden er ons toen nog niet goed een voorstelling van maken, maar de digitale snelweg heeft onverwachts toch heel wat verduidelijkt.
tien reacties
Bij ons in het dorp is nog een echte breiwinkel én een hobbyzaak die ruim gesorteerd is in breispullen. Zelf kan ik niet meer breien met de hand, maar wel met de breimachine. Mijn wol bestel ik meestal bij http://www.m-m.nl/,, omdat zij grote conen verkopen (voor de breimachine). Zij doen veel via internet, maar hebben ook een showroom.
Leuk verhaal Hanscke! Blijft grappig hoe dichtbij dan alles komt. 
Toch leuk dat hij het dan zelf even kwam brengen, weet je er gelijk weer meer van.
Weet je ook dat je de volgende keer prima zaken met hun kunt doen.
Dan vraag ik me meteen af of dat goedkoper is dan het te kopen. Ik had vroeger overigens een gloeiende hekel aan al die dikke truien en zo.
Hobbydoos, het zal mijn verdorven geest zijn maar ik heb er een heel andere gedachte bij… Wel grappig dit natuurlijk, zo zie je maar, het kan zomaar zijn dat je met iemand regelmatig via bijv. MSN chat terwijl later blijkt dat het je buurman is. Ik bestel trouwens nooit wol, ik brei nml. niet. 
Ik vind het een prachtig verhaal! hoe de wereld uiteindelijk toch weer heel klein bleek te zijn! grinnik….
Breien kan me helaas niet zo bekoren. Ik zag wel dat mijn 16 jarige nichtje aan het haken was geslagen via internet! Daar had ze patroontjes vandaan van hele grappige beestjes…. Zou er niet zo snel opkomen om op internet naar brei- of haakwerkjes te zoeken eigenlijk…. ouderwets weer…grin
grtzzz
Leuk verhaal, Hanscke. Ja, zoiets kan zo maar gebeuren tegenwoordig. Ik ga ook eens kijken op de website van deze luitjes.
Ja heerlijk breien! In Utrecht zit nog echt een breiwinkeltje waar ik nog wel eens kom maar het is een uitstervende bedrijfstak, dat wel. Grappig hoe je via een omweg toch weer zoveel helderheid kunt verkrijgen zoals de nieuwe bestemming van je caravanstalling
Wat kan de wereld toch klein zijn heh, heb je zomaar bij een bekende besteld zeg maar. Och, heb al jaren niet meer gebreidt. Nog wel een truitje ooit voor een nichtje (van mijn broer), maar voor mijn eigen kind dus niet. Vond het altijd wel leuk om te doen, maar ik heb te veel hobby’s en daar al amper tidj voor hahaha.
Succes met breien.
Het is ook weer het jaargetijde van het breien.
Mijn moeder gaat dan altijd wolwinkeltjes langs om wat uit te zoeken, ze wil toch even voelen en zo.
Wel grappig dat je zo nog eens mensen ontmoet!