GOEDKEURING
Een paar dagen geleden belde mijn vader om te informeren hoe het met de verbouwing van de keuken gesteld was. En kijk, met dat stukje bekangstelling leek het wel of zijn goedkeuring er aan werd gegeven en was het net of ik dat ook nog belangrijk vond ook. Toen ik, nadat ik hem gesproken had, de telefoon neerlegde heb ik een stoel gepakt en ben ik eerst maar eens met het zicht op de keuken een tijdje gaan zitten nadenken. Was dit het dan geweest, het idee van verspilling, dat mij zo tegen had gehouden om voluit te kunnen genieten van het vooruitzicht van een nieuwe keuken te krijgen? Had ik daarom vooraf zo weinig aandacht voor de nieuwe keuken gevraagd? Was ik daarom zo verdedigend, naar mijn vader, maar ook naar anderen toe geweest, met het argument dat ik nog heel lang in dit huis hoopte te wonen en dat de keuken dan vroeg of laat toch aan vervanging toe was en dat het daarom maar beter was het nu te doen, zodat we geen geld in een renovatieplan van nieuw aanrecht, nieuwe oven, nieuwe plinten etc hoefden te steken. Maar toen het zover was, toen de oude keulen in baggels werd geslagen, omdat dit nu eenmaal goedkoper is dan het stukje voor stukje af te breken, toen had ik het er best wel een beetje moeite mee. Niet omdat ik zo gehecht was aan die keuken, dat niet, maar wel omdat ik toch iets ervaar van overbodige luxe, zeker als ik het met de ogen van mijn vader bezie....Hij had immers de laatste keer dat hij bij ons was gezegd, ach waarom nou, die keuken ziet er toch nog heel aardig uit? En dan nu zijn belangstellende telefoontje. Met een zucht sta ik op. Het moet toch ook niet gekker worden. Ik ben ruim in de vijftig en ik mag toch voor mijn eigen beslissingen staan. Ik heb op geen enkele wijze spijt van ons besluit, ik ben gewoon heel blij met onze nieuwe aanwinst. Volgende week nog even de schilder zijn gang laten gaan en dan is de klus geklaard en keert de rust weer terug.
zes reacties
Geniet er gewoon van! Beter nu in de troep dan telkens iets moeten vervangen.. Terwijl je weet dat op termijn de hele keuken eruit gaat.
Ik kan me je reactie ook wel voorstellen hoor.. Waarom iets wegdoen dat eigenlijk nog werkt. Nou om zelf de kosten te besparen en een heleboel ergernissen.
Geh hè dat je goedkeuring van je vader wilt hebben. Ook al ben jezelf wat ouder, zonder zijn “toestemming” voelt het niet goed. Ik weet nog dat ik jaren geleden een spiksplinternieuwe auto kocht. Kon ik niet zelf financieren en ik sloot een lening af. Ik heb er tegenaan zitten hikken om het hem te vertellen en toen ik het eindelijk deed, was zijn reactie, als ik zo jong was als jij had ik het ook gedaan. Er viel een last van me af.
Ik hoop dat je nog lang van je nieuwe keuken kunt genieten!
Ja, ik vind het ook altijd zonde als mensen willen vernieuwen terwijl dat niet echt nodig lijkt.
Maar aan de andere kant, mensen mogen zelf weten wat ze doen.
Je leeftijd doet er niet toe, het is omdat het je vader is :). Mijn tante was tachtig en oma 100 en nog had mijn tante er last van als oma iets afkeurde. Vooral wij vrouwen hebben daar last van :). Straks gewoon geoorloofd genieten van je nieuwe keuken. Heerlijk lijkt me dat. Maar helaas heb een woningbouwkeuken en ga hier geen geld in steken (heb ik ook niet hahaha). Ik baal alleen zo van dat gat onder mijn gastel, daar wil ik wel ooit een keer een kastje voor laten maken. Ookal was je keuken nog aardig, straks heb je geen irritaties meer enne als je er nog járen van kan genieten, heerlijk toch?
Erg herkenbaar Hanske!
Raar hoe we ons ten opzichte van anderen, vooral onze ouders, toch nog steeds moeten verantwoorden voor ons gevoel. het is eigenlijk te gek voor woorden natuurlijk!
Ik ben benieuwd hoe je nieuwe keuken er uit ziet, krijgen we nog foto’s te zien?
Je gaat er hoe dan ook veel plezier aan beleven, dus geniet maar van je mooie nieuwe keuken!
groetjes,
Elmar
O zo herkenbaar meis, maar gelukkig is het er nu van gekomen, en kun je nog lang genieten van deze verbouwing en nieuwe keuken.
Fijn weekend.