DE ZAK VAN
Samen sleepten we, Nina en ik, de zak met cadeautjes van de gang naar de kamer. Met haar drie en een half jaar en nog een klein beetje wist ze zich nog iets te herinneren van het sinterklaasfeest van vorig jaar. Ze is net als de sint weer een paar weken in Nederland en natuurlijk moet dat oer Hollandse feest dan gevierd worden. Om het niet al te ingewikkeld te maken is er besloten om het dit weekend met Nina en haar vader en moeder te vieren. Op een bepaald moment deed zoonlief de deur naar de gang open en riep Nina. Toen ze de zak zag liggen was er iets van herkenning bij Nina. Zoiets had ze vorig jaar ook al eens meegemaakt. Dat de deur naar buiten ook openstond ging aan haar voorbij. Het eerste cadeautje wat uit de zak kwam was niet voor Nina, een foutje dat natuurlijk snel hersteld werd en glunderend maakte ze het pakje open. Daarna was er een pakje voor opa en oma, en in dit stadium was ze nog best bereid het pakje gewoon door te geven. En toen was er weer een pakje voor haar. De houten trein slokte even helemaal haar aandacht op. Dit gedrag had ik vorig jaar ook al bij haar gezien. Eigenlijk zou ze het liefst direct met de treintjes zijn gaan spelen, de zak met cadeuatjes verder helemaal vergetend. Na een korte pauze werd het pakjesfestijn vervolgd en Nina kreeg meer en meer aandacht voor de zak met pakjes. Ik zag hoe Nina en haar moeder een blik van verstandhouding met elkaar wisselden voordat Nina in de zak dook om een nieuw pakje op te diepen. Dat gebaar, die blik, het raakte mij. Het deed mij heel sterk terugdenken aan de tijd dat haar vader die zelfde leeftijd had. Ook hij had de kunst om op zo'n intieme non-verbale manier met mij van gedachten te wisselen. Nina liet vervolgens haar moeder de naam van het pakje oplezen, waarna zij het pakje naar de plaats van bestemming bracht. Met ieder pakje werd haar enthousiasme groter en ook haar serviceverlening nam toe. Ze wilde zelfs de pakjes wel voor iedereen open maken. Ik heb genoten en hoewel Nina niet veel Nederlands spreekt, verstaan we elkaar goed. Het feest is nog niet op. Woensdag haal ik de kleine meid en haar moeder uit Amsterdam op. Op de school waar ik werk is er woensdagmiddag een sinterklaasfeest voor de kinderen en de kleinkinderen van de werknemers. Het lijkt me geweldig om daar mèt Nina aanwezig te kunnen zijn en ik verheug me daar ten zeerste op. Ik hoop dat we er goede herinneringen aan over zullen houden, die mij van pas gaan komen als ze straks net als de sint het land weer uit is.
acht reacties
Ongetwijfeld dat daar mooie herinneringen uit voort komen!
Maar ook met het feest dat jullie al gevierd hebben zijn er herinneringen ontstaan.
Sinterklaas vieren met een klein kind erbij is het mooist. Daar kunnen geen gedichten en/of surprises tegenop. Ik hoop dat de herinneringen aan dit feest lang gekoesterd kunnen worden. Je zult vast foto’s gemaakt hebben, die zeker helpen om nog vaak hieraan terug te denken.
Sinterklaas is en blijft een feest voor en met kinderen.
Je hebt al genoten en woensdag nog een keer, veel plezier..!!
Dat zijn momenten waar je gewoon van moet genieten.