DOKTER EN ZUSTER
De tijd dat je aan het uniform kon zien met wie je in het ziekenhuis te maken had ligt ver achter ons. Het was duidelijk wie de zuster was, (broeders waren er toen nog niet zoveel) Zij droeg een bepaald soort uniform en de eenduidige speld voor gediplomeerden werd goed zichtbaar gedragen. De voedingsassitenten, ofwel de keukenzusters hadden een jurk van een hele andere kleur aan, laboranten droegen een bepaald soort witte laboratoriumjas, het schoonmaak personeel had vaak kleding aan die donkerblauw van kleur was en artsen liepen al dan niet met stethoscoop in een lange witte gesteven jas.
Tegenwoordig ziet iedereen die in een ziekenhuis werkt er bijna hetzelfde uit. Het zou, zo vond men ooit, niet goed zijn als in één oogopslag aan de kleding af te lezen zou zijn in welke rang of stand men in de organisatie werkzaam Is. Vroegere leerlingen van mij hebben er (veel) last van gehad, dat zij een uniform moesten dragen waaraan gezien kon worden dat zij (maar) stagiaire waren. Dat was denk ik aan het begin van de negentiger jaren. Gaandeweg deed daarna de 'nivellering' zijn intrede. In de kleding leek men meer en meer allemaal elkaars gelijke te zijn.
Deze middag is mijn vader opnieuw in het ziekenhuis opgenomen. Hij is door de ambulance opgehaald. Die mensen dragen in ieder geval een zeer herkenbaar uniform, maar bij het voorstellen viel mij op dat onmiddellijk bij het noemen van de naam ook de posite duidelijk werd gemaakt. De één was chauffeur en de ander was de ambulance verpleegkundige. Bij de dokterswacht, die toen ik bij mijn vader kwam, nog aanwezig was, was het niet anders. De eerste persoon die ik in zijn huis tegenkwam stelde zich voor en zei: ik ben de chauffeur en toen ik de arts een hand gaf noemde hij zijn naam, direct gevolgd door: ik ben de arts.
Even later in het ziekenhuis ging het niet anders. De dame die het eerste onderzoek bij mijn vader zou gaan verrichten stelde zich voor en voegde daaraan toe, verpleegkundige. Een flinke tijd later kwam er een jong "meisje" bij mijn vader kijken, stelde zich voor direct gevolgd door, ik ben de dienstdoende arts. Ik heb verschillende mensen bij het bed van mijn vader gezien, maar telkenmale werd de naam èn de functie genoemd. Het antwoord op de gelijkwording in kleding....
Dit alles heb ik overdacht tijdens de meer dan drie uren die het duurde voordat er eindelijk toe over gegaan werd om de afdeling te bellen zodat mijn vader naar zijn plek gebracht zou kunnen worden. Het was weer een middagvullend programma. Na een paar uur gekronkeld te hebben van de pijn kreeg mijn vader een pijnstiller in de vorm van een zetpil aangeboden. Wat de oorzaak is van de pijnklachten die zijn buik betreffen, was na het bloedonderzoek, het hartfilmpje en het urineonderzoek niet te zeggen. Dat zal verder onderzocht worden. Er schenen wel genoeg redenen te zijn om hem op te nemen en hem te voorzien van een infuus.
Ik weet de komende dagen wel wat ik te doen heb. Hollend van huis naar mijn werk, van mijn werk naar het ziekenhuis en dan weer naar huis waar mijn bed staat. Het bijstaan van mijn vader zal grotendeels door mij, gesteund door P. moeten gebeuren. Mijn broer woont ver weg in het westen en verdere familie of kennisssen van mijn vader is en zijn er niet meer. Ik zal in de komende tijd weing tijd hebben voor het bloggebeuren. De zorgvraag aan mij, de mantelzorger, roept, nee schreeuwt. Ik geef mij er aan over.
zeventien reacties
Ik wens je alle sterkte en kracht toe die je nodig hebt. Vergeet jezelf niet en neem op zijn tijd tijd voor jezelf. Dat is reuze belangrijk om het vol te kunnen houden.
Jammer dat je broer zo ver weg woont. Het zal voor hem ook niet prettig zijn niet even langs te kunnen. Je voelt je onmachtig, weet ik uit eigen ervaring.
Sterkte!
Kleding maakt de man, ik ben de enige schilder van ons bedrijf dat in een witte overall loopt, ik vind dat dat zo hoort.
Tja, alles mag en kan tegenwoordig.
Veel sterkte er mee he, en succes ook.
Doet me erg terugdenken aan mijn ervaringen bij de ziekenhuisopname van mijn eigen pa. Sterkte met al het geregel, ik blijf af en toe gewoon kijken of er wat nieuws is. Heel veel beterschap ook voor je vader.
Pakje aantrekken.. en bij iedereen voorstellen.. Hoofd mantelzorg.
Sterkte verder natuurlijk en beterschap voor je vader.
Love As always
Di Mario
ik heb geen uniform, kreeg wel een naambordje wat ik al weer kwijt ben geraakt(oeps). Maar ik geloof niet dat dat een gemis is…
Heel veel sterkte met de MantelZoRG voor de komende dagen. Pas ook op jezelf! grtzz en beterschap voor je vader!
Ik wens je heel veel sterkte toe de komende tijd. Als er iemand aandacht nodig heeft en je kunt hem dat geven is dat belangrijker dan een paar regels op het web zetten. Ik hoop dat hij snel aan de beterende hand is.
uit ervaring weet ik hoe slopend de rol is…. houd je grenzen toch maar in de gaten….en ik wens je veel sterkte, ook voor je vader
Heel veel sterkte Hanscke!
Hopelijk ontdekken snel wat er mis is met je vader!
Het zou toch makkelijk zijn als je in één oog opslag kon zien met wie je te doen hebt.
groetjes,
Elmar
Ik sluit mij ook maar aan in de rij, die je het beste wensen. Meer kunnen wij ook niet doen. Wel vreemd dat ze je vader zo lang pijn laten lijden zonder hem wat toe te dienen.
Hou je taai en misschien kan je zo af en toe een vriendin ofzo inschakelen, want je moet inderdaad ook om jezelf denken.
Liefs! Th.
Het is toch wel handig dat men even laat weten met wie je te maken hebt.
Veel sterkte de komende tijd!