GEVANGEN BEELD
Ik reed in de auto en zag ze aankomen. Ze fietsten naast elkaar, een jongen en een meisje, hand in in hand; de schooltas achterop. Bij het kruispunt stapten ze af. Daar stonden ze. Met de fietsen tussen hen. Ze keken elkaar aan. Zij boog voorover en hief haar gezicht naar hem op. Hij probeerde met de fiets aan de hand wat dichter bij haar te komen en rekte zich wat uit, hoog over het stuur van de fiets heen. Hij keek even om zich heen. Ik zag nog net hoe hij haar begon te zoenen, vol op haar mond. Het beeld vertederde mij. Toen was het moment voorbij. Met nog een laatste blik in de achteruitkijkspiegel zag ik hen uit mijn gezichtsveld verdwijnen. Ik vervolgde mijn weg in mijn (te) drukke bestaan. Onderweg van hot naar her of omgekeerd.
acht reacties
Ik prijs mezelf gelukkig dat ik het (te) drukke bestaan achter me heb gelaten. Dat is niets meer hoef, maar alles mag. Ik hoop dat jij ook wat meer rust in kunt bouwen. En wie weet, kun je dan vaker een beeld als vandaag vangen.
Mijn momenten van rust en bezinning neem ik regelmatig. Daar hoef ik niet meer over na te denken, ze dienen zich vanzelf aan zonder ‘te moeten’. Dit hoeft niet zo ingewikkeld te zijn. Een wandeling, mediteren en zelfs onderweg op de fiets naar Utrecht ervaar ik diepe innerlijke rust. Volgens mij voelde je je op dat moment ‘gewoon’ even verbonden, mooi he!
Het zijn mooie momenten om te vangen!
Het zou fijn zijn als onze drukke maatschappij wat gas terug zou kunnen nemen!
groetjes,
Elmar
Ik probeer het ook weleens, maar de meeste vrouwen onderweg willen dat niet.
Love As Always
Di Mario
Eigenlijk zouden net wij meer rust moeten uitstralen. Maar het lijkt dat het met de ouderdom steeds drukker wordt.