ZE
Meerdere malen was hij in diepe ruste tijdens het bezoekuur. De eerste keer dat ik hem zo aantrof, had ik moeite om in die oude man mijn vader te herkennen, maar bij het wakker worden veranderde dit snel. In een paar tellen was er de metamorfose naar de man die ik zo goed ken. In de loop van de week is hij weer aardig opgeknapt. De antibiotica heeft zijn werk gedaan en de ontsteking van de galblaas is bestreden. Helaas zijn de steentjes, de boosdoeners die de ontsteking en de daarbij behorende pijn veroorzaakten, nog aanwezig. In de toekomst is een operatie niet uitgesloten. Nu de pijn weg is, de stellage van het infuus overbodig is geworden, neemt de mobiliteit weer toe. Hij wordt flink gestimuleerd om zo nu en dan even een wandelingetje over de gangen te gaan maken. Maar ZE zien dan wel iets over het hoofd. En met ZE bedoelt mijn vader dan de verpleegkundigen. ZE zijn wel aardig, maar het zijn er zoveel. ZE stellen zich allemaal voor, maar hij weet echt meer hoe ZE allemaal heten, maar ZE doen het allemaal. Zijn slippers onder het bed schuiven, zodat hij er niet bij kan. Hij heeft er iets op gevonden. De slippers worden nu op de rollator, ergens op ooghoogte geparkeerd, zodat hij ze kan pakken, wanneer hij ze nodig heeft. ZE zouden dat zelf toch ook hebben kunnen bedenken, zo beëindigt hij zijn betoog. Ik glimlach maar wat. Het gaat weer goed en het ontslag zal niet zo lang meer op zich laten wachten. Hopenlijk zal hij met wat ondersteuning van de thuiszorg zijn leventje thuis weer even kunnen oppakken en zal ik ook weer in een iets rustiger vaarwater terecht komen.
elf reacties
Wat fijn dat je vader al weer zo veel opgeknapt is, dat hij commentaar levert op ZE. Een goed teken.
Hopelijk is hij binnenkort zo goed opgeknapt dat hij naar zijn eigen huis kan. En hopelijk kan hij ook op korte termijn geopereerd worden, om verlost te worden van de lastposten, die hem het leven zuur hebben gemaakt.
En ik hoop dat jij het rustiger krijgt. Hoewel, als je met ouderen te maken hebt, is dat soms moeilijk.
Die vele handen aan het bed doen allemaal weer iets anders, het is soms voor een patient niet duidelijk wie verantwoordelijk is voor wat. Dit is een gevolg van de takendifferentiatie, dat was indertijd een politiek beleid, bedoeld om allerlei verpleegtaken naar lager opgeleiden te dirigeren, en dat moest kosten besparen. maar intussen zijn de nadelen voor de patient duidelijk zichtbaar.
Fijn dat het weer goed gaat met je vader!
ZE doen hun best maar gelukkig heeft hij ZE snel niet meer nodig! 
groetjes,
Elmar
Mijn zusje is verpleegster en weet ook niet hoe alle patienten heten, want dat wisselt ook constand!
Leuk opgelost, met de slippers.
Fijn dat is goed nieuws…!!!