MET PER ONGELUK GESLAAGD
Eerlijk gezegd was ik aan het eind van de vorige week zelf ook een beetje afgebrand. Naast de brand in de kantine en het afscheid als voorzitter namen nog veel meer zaken bezit van mijn gedachten. Dinsdagmiddag bij thuiskomst werd ik gebeld door een collega met de vraag of ik ook de uitslag had gekregen van de cursus assessor, die we in het begin van het schooljaar gevolgd hadden. Naast het schriftelijke werk hadden we als sluitstuk een DVD moeten opsturen waarop te zien moest zijn hoe door een ieder van ons een assessmentgesprek met een leerling gevoerd werd. Een aantal hadden (nog) niet aan de criteria voldaan. In de volle overtuiging dat dit dan ook wel voor mij zou gelden, zette ik de computer aan, maar hoe ik ook zocht, geen bericht.
De volgende dag, woensdag is mijn vrije dag, kon ik het niet laten om zo af en toe even te checken of er ook een berichtje was binnen gekomen. Nee dus. En wanneer ik dan voor zo'n check weer eens bij het scherm ben aangeland, gebeurt het maar al te gauw, dat ik weer bij de computer blijf hangen door met behulp van het toetsenbord even naar iets anders te gaan.... Zo ook woensdagmiddag.
Opeens was het bijna half vijf en ik moest nog een kaartje voor de grote kleine Rixte op de bus doen. Daar ik mijn vader ook rond half vijf met de taxi verwachtte, het was de afgesproken avond dat hij zou komen eten, was lopen geen optie meer. Dat zou te lang gaan duren. Ik pakte snel even de auto en bedacht onderwijl dat het tijd werd dat mijn fiets, die opgetakeld in de garage hing, maar weer naar beneden gehaald moest worden, want zo'n klein stukje met de auto gaat toch wel tegen mijn principes in. Dus met van alles in mijn hoofd bezig.
Aan het einde van de straat keek ik eerst naar links. In mijn waarneming zag ik dat er een grote bus aan kwam in plaats van de veel kleinere die de laatste tijd meestal ingezet zijn. En of ik daar nu door afgeleid werd weet ik niet, maar het volgende dat ik zag, was dat er ineens een auto voor mij verscheen, ik hoorde een schavend geluid en, het was maar heel licht, ik had met mijn rechter voorkant een linkerachterkant van een andere auto aan de rechterachterkant geraakt. Ik wist het meteen, ik had de auto niet gezien...ik had niet naar rechts gekeken. Ik heb geen schade, de andere auto wel. Weer een gebeurtenis die een plaats in mijn denkwereld opeist en het is er al zo vol.
De volgende dag, donderdag dus, mocht ik nog steeds geen bericht over de cursus ontvangen. Eindelijk, vrijdag bleek dat ik aan de eisen voldaan had. Ik was geslaagd, maar waarom ik wel aan de criteria voldoe en een aantal anderen niet, is mij volstrekt niet duidelijk. Natuurlijk ben ik wel blij. Dat dan weer wel
Waar ik dan weer niet zo blij mee ben, is met het feit, dat P zaterdag thuis kwam met de boodschap dat hij nu op zijn beurt "iets"met de auto had gehad. Hij was achteruit tegen een hek aangereden. Dit keer leek het erop dat nu alleen onze auto schade had; het rechterachterlicht is helemaal verbrijzeld, maar helaas ook de andere partij heeft schade. Het hek lijkt zodanig ontzet te zijn, dat niet zomaar even recht gezet kan worden. Daar moet enig materieel voor ingezet worden en dat moet geregeld worden, ook moet de auto nu wel naar de garage. Vandaag ben ik maar met het regelen van het één en ander begonnen. Weer van alles wat ruimte in mijn hoofd gaat innemen. Soms zou je de wereld wel even stil willen zetten.
En dat laatste ga ik doen. Ik heb mij ingeschreven voor een nieuwe cursus. Binnenkort ga ik op een zaterdag naar een workshop World Statues. Ik ga leren een standbeeld te worden. Misschien word ik daar wel heel rustig van.
zeven reacties
Gefeliciteerd met het goede resultaat. Ik ben een beetje van de oude stempel en ik werk inmiddels al weer 21 jaar niet en daarom heb ik echt even moeten opzoeken wat asses**r en as**mentgesprek betekenen. Jij kunt daar niets aan doen, maar ik vraag me toch af waarom altijd en overal ineens Engelse woorden gebruikt moeten worden, terwijl er ‘gewoon’ Nederlandse woorden voor bestaan.
Sneu van de auto. Gelukkig dat jullie allebei schade hadden. Geen verwijten over en weer dus.
PS Misschien dat het spamfilter deze reactie nu wel accepteert met sterretjes in die twee woorden.
Je had jezelf wel dood kunnen fietsen! En dat is niet gebeurd.
Gelukkig maar!
Fouten maken is menselijk, en snappen waarom ik geslaagd ben doe ik ook nooit.
Dan zie ik je binnenkort natuurlijk ook als levend standbeeld ergens in Maastricht staan, met een bakje om wat euro’s in te doen. Succes alvast.
Proficiat met het slagen voor de cursus en succes met de volgende.
Jammer van alle toestanden met je auto, maar het is maar een auto en weer op te knappen. Dat komt wel weer goed.
Fijne dag vandaag.
Hihi…grappige cursus, worldstatues…Benieuwd of het helpt om rust te vinden….
Natuurlijk gefeliciteerd met het behalen van de andere cursus.
Hoop wel dat het met de auto-pech vanaf nu beter gaat..!!
grtz
Gefeliciteerd met het slagen voor je cursus Hanske!
Dat me de auto was natuurlijk minder en geeft inderdaad weer een hoop rompslomp!
Wel vertellen in welke stad je gaat staan dan kom ik een keertje kijken hoe je van je rust geniet!
groetjes,
Elmar