ONBEDOELD???
Soms zit het leven vol verrassingen. Er zijn mensen die het als een toeval zouden beschouwen, maar zelf geloof ik niet in toevalligheden, alhoewel Wikipedia wel een hele mooie omschrijving geeft over het begrip toeval Toeval is een vorm van het ruimere begrip onbepaalde oorzaak, waaronder wordt verstaan iedere gebeurtenis die onbedoeld, ongericht of ongestructureerd het plaatsvinden van een andere gebeurtenis bepaalt. Maar om deze leuke gebeurtenis niet onnodig ingewikkeld te maken zal ik een korte beschrijving geven van hetgeen gebeurde. Wanneer wij naar de bibliotheek gaan, is dit meestal op zaterdagmorgen, maar daar P. zijn boeken uit had, vatte hij het plan op om er even op een avond heen te rijden. 'Ach weet je', zei ik, 'ik rijd wel even mee, ik moet de komende tijd gewoon weer naar school en ik wil wel graag weer een luisterboek voor in de auto hebben.' Bij het naar binnengaan komen we een vrouw tegen die ik via de tennisclub wel ken, maar met wie ik verder geen omgang heb. Ze houdt mij staande. 'Is dat nu niet heel toevallig?' begint ze het gesprek, 'je raadt nooit wat ik in de tas heb.' Terwijl ze deze zin uitspreekt haalt ze een boek tevoorschijn en ik zie dat het mijn boek is, dat wil zeggen, het boek wat ik geschreven heb. Ik ben met stomheid geslagen en sta kennelijk zo verschrikkelijk stom te kijken wat haar waarschijnlijk aanzet tot het stellen van de vraag: 'dit ben jij toch?', waarbij ze wijst op mijn naam die op de voorkant van het boek staat. Ik vind mijn spraakvermogen weer terug en antwoord haar dat ik dat inderdaad ben, maar dat ik niet wist dat de bibliotheek het boek in haar collectie had opgenomen. Aan het boek te zien is het al verschillende malen uitgeleend geweest, het is behoorlijk beduimeld. Op de vraag of ik ooit al eens lezersgeld van de bibliotheek heb ontvangen moet ik ontkennend antwoorden. 'Het zal nooit veel zijn, want het is maar een paar centen per keer dat het uitgeleend wordt', vertel ik haar.' 'Ach ja, de meeste schrijvers worden van het schrijven niet rijk, 'zegt de vrouw die tegenover mij staat, 'maar toch is het fijn dat mensen dit doen, schrijven bedoel ik. Ik mag namelijk heel graag lezen en omdat ik jou half en half een beetje ken leek het me leuk om dit boek eens te lezen. Met een 'veel leesplezier' nemen we afscheid. Nu een dag later, schiet ik nog steeds een beetje in de lach als ik aan dit voorval denk. Nee, grote aantallen zijn er niet verkocht, dat had ik ook echt niet verwacht, maar zo door de loop van de tijd heen kan ik toch zeggen dat ik er heel veel plezier aan heb beleefd en, er soms nog aan beleef, door dit boek daadwerkelijk uitgebracht te hebben. Het heeft een aantal gouden momenten opgeleverd. Overigens, het is nog steeds te koop, onder andere bij Bruna en Bol.com
negen reacties
Kleine aantallen wordt vanzelf groot als men het boek blijft kopen. Wie weet wat voor mooie momenten je nog zult beleven.
Het mooiste zou zijn als mensen je dan op de een of andere manier laten weten wat ze er van vonden.
Maar het is sowieso al een eer dat het gelezen wordt!
Bij mij valt dit wel onder toeval en met name leuk toeval. 
Bedenk gewoon maar eens hoe klein de kans is dat zoiets gebeurd.
Een van de meest maffe toevalligheden was een keer dat ik autosleutels van iemand mee kreeg om mijn gekochte spullen alvast in de auto te leggen. Toen we later met z’n allen terug naar de auto gingen bleek dat ik met zijn sleutels in 1x een andere auto had geopend die een blok verder stond. Merk, type en zelf kleur was volledig anders. Daar had ik niet zo opgelet. Ik wist me te herinneren dat zijn autoradio los op de vloer lag en bij deze (verkeerde) auto was dat ook zo. En als een sleutel past dan moet het toch wel kloppen.
Dit zijn nou leuke toevalligheden!
Ik wist trouwens niet dat je een boek van jouw hand in de winkels ligt!
Leuk, ik zal het eens in de gaten houden al moet ik dan wel een titel weten natuurlijk! 
groetjes,
Elmar
Natuurlijk zijn ‘gouden momenten’ veel belangrijker dan het geld. Maar ik vind het niet netjes van de bibliotheek dat ze jou a. niet ij kennis stellen b. jou er (voorlopig) niet voor betalen.
Als wij (beeldend kunstenaars) werk bij een kunstuitleen hebben, moeten wij ook altijd maar hopen dat wij de vergoeding krijgen die ons rechtmatig toekomt, dat zelfs een belangrijk gedeelte van ons inkomen vormt. Sorry, maar daar kan ik mij zo kwaad om maken.
Verder een heel leuk verhaal, hoor Hanscke.
Een gezellige Pinksteren!
Tja.. toeval.. mmmm Ik hoop maar nooit dat je een toeval krijgt als je erin gelooft.
Love as always
Di Mario