BLAUW
Daar lag-t-ie dan, onder een grote stapel reclamefolders, de grote blauwe enveloppe. Als we ons huiswerk goed gedaan hebben, betreft het de mededeling over de hoogte van bedrag wat we dit jaar terug krijgen. Bij het open maken van de enveloppe moet ik elk jaar weer even aan mijn moeder denken. Wij hadden het thuis niet zo erg breed. Mijn moeder probeerde het besteedbare inkomen wat te verhogen door een paar morgens in de week bij particuliere adressen schoonmaakwerk te verrichten. Op een gegeven moment verruilde ze dit werk voor het in de avonduren kantoren schoon te gaan maken. Dit bracht met zich mee dat ze ook officieel als werkneemster op de loonlijsten terecht kwam. Men had haar gewaarschuwd dat er mogelijk nog een verrekening met de belasting plaats zou vinden. Ik zie haar nog thuis komen. Ze was op de Solex in een naburig dorp boodschappen wezen doen en echt blij keek ze niet toen ze de post op tafel zag liggen. Ze maakte de eerste enveloppe open en stamelde, dit zal toch niet waar zijn, waar moeten we dat geld vandaan halen? De tweede enveloppe werd ook open gemaakt en toen barstte ze in huilen uit. Ruim driehonderd gulden moest er aan belasting betaald worden en nog eens een kleine vierhonderd gulden aan premie. Even later kwam mijn vader thuis. "Boze brieven?" vroeg hij, want zo werden bij ons de brieven genoemd waarin een rekening zat. Mijn moeder knikte met haar betraande gezicht. "Maar Corrie", zei hij even later luid en duidelijk, ik schrok van zijn stem, als ik het goed lees, hoeven we dit niet te betalen, maar KRIJGEN wij dat geld! Ik zie nog de grote ogen die mijn moeder opzette. Ze stond op om met mijn vader mee te kijken. En wat klonken haar woorden gelukkig: Oh wat vind ik dit fijn, dat is een pak van mijn hart. Geld maakt niet gelukkig, maar mijn moeder kon op dat moment haar geluk niet op. Ook ik heb vele jaren geleden wel in situaties gezeten dat ik reikhalzend uitkeek naar de enveloppe. Het extraatje, weliswaar zelf opgespaard, was dan meer dan welkom. Toch hebben we altijd geweigerd om het vooraf zo te regelen, dat de eventuele belastingverrekeningen met het maandelijkse inkomen verrekend wordt. Onze voorkeur gaat uit naar een bedrag in eens. En elk jaar is het weer prettig als de blauwe enveloppe is aangekomen. En elk jaar denk ik dan ook weer even aan mijn moeder, hoe gelukkig zij was met het geld, dwars tegen het gezegde in: geld maakt niet gelukkig.
elf reacties
Dat heb je mooi verteld. Nee, geld op zich maakt niet gelukkig, maar het is toch wel erg handig om het te hebben. Boze brieven… die ga ik onthouden 
Wij laten ook e.a. niet per maand verrekenen, op die manier krijg je altijd geld en hoef je nooit te betalen.
Leuk dat ‘boze brieven’ die houden we er in!
groetjes,
Elmar
Boze blauwe belastingbrieven waren het die mijn ouders kregen doordat mijn vader als invalide een militair pensioen had en daarnaast wat kantoorwerk in een magazijn deed. mijn Moeder klaagde steen en been, maar stak zelf geen hand uit om wat mee te verdienen…
Ik ken het gevoel inderdaad. Je bent er dan op dat moment onwijs gelukkig mee.
En ik kan me ook voorstellen dat je het liever ineens krijgt. Anders gaat het in de maand mee en nu kun je er iets ‘extra’s’ van doen.
Mooi verhaal weer!
Maar doet wel een beroep op mijn geweten….moet de aangifte van 2009 nog steeds gaan doen….oepsie….zelfs al weet ik dat ie nog wat op gaat leveren…
Grtz!
Nou, dat maakt wel indruk zeg, als je zoiets meemaakt.
Je leert er van dat je erg goed moet lezen, altijd!
En dat het ook wel eens mee kan zitten.
Een herkenbaar verhaal. Mijn ouders hadden alleen een 7-jarige lagere schoolopleiding en waren ook knap angstig voor de belastingdienst. Ze hadden het ook flink krap qua inkomsten. Ze begonnen op een klein binnenvaartschip, waar mijn vader in loondienst was en die baas zal wel voor hem het e.e.a. aan de belastingdienst hebben afgedragen. Helaas heb ik daar geen loonstrookjes van of zo.
Het gezin woonde aan boord en mijn moeder stuurde regelmatig (doorgaans) en nam bij aanmeren het touw aan en deed vast nog wel wat andere werkzaamheden, die normaal schippersknechten doen. Ik weet wel zeker dat zij niet in loondienst was en dat hooguit mijn vader een beetje meer geld kreeg omdat er geen schippersknecht nodig was. Misschien kregen ze voor het werk van mijn moeder in het geheel niets, maar was de meevarende woonruimte van 10 m3 gratis.
Aan de wal kreeg mij vader een fabrieksbaan en ging mijn moeder in de huishoudig werken. Ook die baan van haar zal bij de belastingdienst niet bekend geweest zijn, net zo min als het thuis wortelenkoppen voor de conservefabriek, waarbij mensen aan de straat per kist betaald kregen. Als dat wel bij de belasting was opgegeven, dan waren ook mijn ouders jaarlijks flink in stress geschoten.
Dat merkte ik toen mijn vader arbeidsongeschikt werd en een hobby oppakte waarmee hij netto ongeveer 100 gulden per 1000 uur tijdverdrijf verdiende. Het verkopen van zijn hobbyproducten ging dan ook uiterst geheimzinnig, om maar niet met de belastingdienst in aanraking te komen. Ik kon het hem niet aan zijn verstand brengen dat ook toen al een belastingvrijstelling gold, waar hij bij lange na niet aan toe kwam.
Zelf betaal ik al heel lang aanvullende belasting via de blauwe envelop. Ik had goed leren sparen en dat werd afgestraft met 50% belasting op de renteinkomsten. Vergeleken met het buitenland vond ik dat over de top, maar ik betaalde netjes. Tegenwoordig (na Paars) is dat een stuk gunstiger. Het afgelopen jaar wilde de belastingdienst me geen formulier meer sturen. Ik krijg net zoveel van de belastingen als dat ik aan de belastingen moet betalen. Voor die tijd heb ik circa eens per 3 jaar een briefwisseling met de belastinginspecteur gehad omdat de aanslag onjuist was. Al die keren kreeg ik netjes gelijk en werd ik zeer snel en correct behandeld.
Ach wat een schrik voor je moeder. Wij hebben ook wel eens een nare brief van de belasting gekregen. Daarom kreeg ik heel lang de zenuwen als er een blauwe envelop in de bus lag.
Groetjes Th.
Idd, geld maakt niet gelukkig, maar wel fijn als je er normaal van kunt leven.
Ik vind die blauwe brieven ook niet leuk.