PUZZELEN
Heel langzaam krijg ik een idee hoe de puzzelstukjes in elkaar zouden kunnen passen en krijg ik vaag een beeld hoe de puzzel er mogelijk uit kan gaan zien. Ik heb elk puzzelstukje ter hand genomen van alle kanten bekeken, weer eens weggelegd, het nogmaals opgepakt, vlakbij een ander puzzelstukje gehouden om zo tot enig vergelijk te komen. Het enigszins tot een beeld te kunnen komen maakt mij rustig. Nee, ik ben hier niet de hele nacht mee bezig geweest. Ik heb van een redelijk goede nachtrust kunnen genieten, evenals mijn vader, zo heb ik vanmorgen vroeg vernomen. Gisteravond laat vielen de puzzelstukjes al wat op hun plaats en al redderend ben hier ik vanmorgen verder mee gegaan. De verwardheid, gisteren, maar ook al eerder, de geriater die ingeschakeld is, de geriatrische verpleegkundige die dagelijks komt om een beeld van mijn vader te krijgen, de voorkeur voor de ruggenprik, mijn eigen kennis omtrent dementie, ik geef zelf niet voor niets les over de verschillende vormen van dementie, het wordt me allemaal wat duidelijker. Niet dat dit iets voor het verloop van het geheel uitmaakt, maar doordat ik meer en meer ga begrijpen lijkt het of ik iets meer grip op alles krijg. Natuurlijk heb ik achteraf al vele signalen gezien, maar deze nog niet zo met elkaar in verband gebracht. Ook weet ik dat het niet zo maar vast te stellen is of iemand beginnend dement aan het worden is, laat staan om vast te stellen of er sprake is van Vasculaire Dementie van Lewy Body Dementie, van Alzheimer of van een combinatien van Parkinson en Alzheimer om maar eens wat te noemen. Maar naast de spontane val van vorige week, wat de oorzaak van het gebroken bovenbeen is, zie ik ook verschillende andere dingen: de kortademheid, de hallucinaties waarvan ik lange tijd dacht dat hij zijn dromen, al haspelend en onsamenhangend maar toch wel heel beeldend vertelde alsof het voor hem werkelijkheid was, het zoeken naar de juiste woorden, moeite hebben met zijn gedachten onder woorden te brengen. Zijn taal bestaat de laatste tijd wel heel veel uit de woorden 'dinges' en 'nou ja je begrijpt wel wat ik bedoel' en meer van dat. Nogmaals, ik weet dat het niet zo heel eenvoudig is om vast te stellen wat er nu precies aan de hand is. Met dit verhaal wil ik hem ook niet labelen, maar voor mij zal het geen heftige schok meer zijn als ik binnenkort uitgenodigd wordt voor een gesprek met de geriater voor een zo geheten hetero-anamnesegesprek. Voor mij zal het in alle gevalllen steeds belangrijk zijn om mijn vader op een zo goed mogelijke manier bij te staan om zijn laatste levensjaren zo plezierig mogelijk te laten verlopen. Misschien vergis ik mij wel en zijn het alleen maar gedachtenspinsels van mij. Maar dan nog is het wel uit betrokkenheid met mijn vader.
acht reacties
Hoe herkenbaar. In feite is het niet belangrijk welke variant het is. Belangrijk is om te onderkennen dat het een onomkeerbaar proces is. Een proces dat veel verdriet zal geven. Bij je vader, als hij zich nog ervan bewust is en bij jou. Ik wens je alle sterkte toe om hem bij te staan en er voor hem te zijn, daar waar mogelijk.
Voor mij zijn het allemaal moeilijke woorden. Voor mijn eigen vader heb ik destijds hem gewoon genomen zoals hij was. Al ging het steeds moeilijker. Ik vind het niet zo noodzakelijk om daar een etiket op te plakken.
Begrijpen waarom dingen gebeuren , zoals ze gebeuren is al een groot goed.
En dat helpt je alleen maar om je vader zo goed als kan bij te staan.
Sterkte met alles.
Het is een hokje waar je je vader zeker niet in zou willen stoppen. Maar het is toch een proces die je kent. Al is het misschien voornamelijk uit theorie.
Love As Always
Di Mario
Hokjes zijn er straks om doorbroken te worden.
Maar misschien is het hokje waar hij eventueel in geplaatst ook wel weer goed om eventueel een behandeling mogelijk te maken.
leuk is natuurlijk anders!
Veel meer dan je sterkte wensen kan ik niet doen.
Vaders kunnen voor grote zorgen zorgen.
Maar ze zijn lief, en daarom doen we er alles aan om zoveel mogelijk van hun zorgen weg te nemen. Soms ten koste van onszelf, maar ook dat is dan bijzaak.
Wat kan het moeilijk zijn zo. Ik leef met je mee en zal zeker weer regelmatiger een blik om het hoekje werpen.
Lieve groeten.
heftig hoor en een heel slopend proces. Onlangs kwam ik nog een artikel tegen waarin heel veel werd verklaard doordat senioren een tekort aan eiwitten zouden hebben. Weet natuurlijk niet of dit bij jouw vader een rol kan spelen, ook het tot ons nemen van voldoende omega3 speelt een grote rol in het wel en wee van onze hersenen.
Sterkte in elk geval.