PROCES
Vandaag volsta ik maar met een paar plaatjes van schilderijen die ik gezien heb tijdens mijn vakantie. In Locronan bezochten we een expositie van http://www.MarieJaouan.com De kleuren staan mij aan en de stijl van schilderen ook wel. Het eerste schilderij vind ik heel vrolijk van kleur. Het suggereert zelfs zonovergoten. Het tweede schilderij is veel somberder van karakter. Het doet mij denken aan een dag zoals vandaag, een dag zonder zon. Gisteren, toen ik naar het ziekenhuis reed , scheen de zon volop, dat voelde niet goed. Ik had graag buiten willen zijn, wandelen of fietsen, maar niet zittend in een blik, op weg naar het ziekenhuis, op weg naar mijn vader die steeds vreemder voor mij wordt. Vandaag was er geen zon, maar dat voelde ook niet goed. Al werkend in de tuin bedacht ik dat ik er triest en somber van werd. 
En vanavond, tijdens een plensbui weer op weg naar het ziekenhuis vond ik het leven even helemaal niet leuk. Niets blijft zoals het was. Mensen worden ouder en sterven op den duur. De knuffelbaby's verdwijnen en worden peuters en net als je daar weer aangewend bent worden het kleuters en zijn het opeens voor een deel weer heel andere mensjes. Ach en dat is nu leven, houd ik mijzelf voor. Leef je leven en doe datgene waar je plezier in hebt. Het leven heeft nu eenmaal een begin en een eind. U begrijpt het misschien al, ik ben bezig met het verwerken van het feit dat het met mijn vader gaat zoals het gaat. Dat heeft tijd nodig, dat is een proces en tijdens zo'n proces gaat er van alles door je hoofd.
tien reacties
Alles heeft tijd nodig om te verwerken. Je vader zo te zien achteruitgaan dus ook. Dat is moeilijk, maar je moet het aanvaarden, want veranderen kun je het niet. Blijf er voor hem. Steun hem door dik en dun. Probeer vooral met hem mee te gaan en niet tegen te spreken, niet te corrigeren. Want dat zal zijn verwarring alleen maar groter maken. Als je er voor hem bent en hem steunt, zal hij je dankbaar zijn.
Ik begrijp het omdat ik het ook doorgemaakt heb. Het begon een jaar of tien geleden. Toen kwam de gedachte op dat het wel eens de laatste keer zou kunnen zijn dat ze naar het zomerhuisje in Ierland gingen. Dat kwam uit en dan gaat het verder zoals het gaat. Het afscheid is aanstaande weet je dan. Voor mij is dat ascheid al weer iets meer dan vijf jaar geschiedenis. Hij was geen gemakkelijk man, maar missen doe ik hem wel.
Ja dat is moeilijk.
Gezond oud worden is goed, maar als er andere dingen bij komen kijken is het niet leuk.
Maar we hebben het niet voor het zeggen meis…jammer genoeg.
Hoop dat je vader toch nog opknapt, zoveel als mogelijk is.
Ook zelf worden we ouder en ik heb het idee dat de jeugd naar me kijkt alsof ik een oude man ben, terwijl ik daar ook nog niet aan toe ben, en ik ben pas 57…
Het is zo herkenbaar.
Iedereen mag ouder worden, behalve mijn vader. Zoiets.
Wij zijn nu op vakantie met in ons achterhoofd de wetenschap dat mijn vader vanmiddag een zwaar onderzoek krijgt in het ziekenhuis. Dat betekent dat we met de telefoon op zak lopen, ons hoofd op een totaal andere plek dan waar we werkelijk zijn. En nog een schuldgevoel op de koop toe.
Je hebt helemaal gelijk. Soms is het leven niet leuk.
Nee, het leven is niet altijd leuk en plezierig. Maar stel je nou eens voor dat alles alleen maar fijn was? Totaal geen narigheid dus. Zou je dan van de fijne momenten nog wel genieten? Ik denk hier vaak over na. Als er geen dalen zijn zijn er ook geen bergen, toch? Het is heel wat als je in een verwerkingsproces zit, maar ook daar zitten mooie diepe kanten aan.
Twee jaar geleden was het met mij bijna afgelopen geweest. Sindsdien hebben we wel zoiets van ‘geniet van al het moois dat je meemaakt en je kunt veroorloven, het kan je zo weer ontglippen’.
Mooie schilderwerken!!
En over die andere dingen: het gebeurt soms, dat het leven opeens zo moeilijk is. Ik begrijp het wel. Ik wens je sterkte, Hanscke.
1 van de zekerheden in het leven is, dat we het weer niet kunnen veranderen..
Maar dat het wel behoorlijk van invloed is op onze gemoedsrust.
Zelfs de zon kan niet altijd goed zijn.
Ik kan me voorstellen dat je dan liever buiten wilt zijn ipv onderweg naar het ziekenhuis…