REMMEN
De eerste werkweek zit er voor mij weer op. De leerlingen, de nieuwe-eerste jaars, ervaren zo'n eerste week vaak nog als relaxed. Een beetje om je heen kijken, een beetje kennismaken met de school en met elkaar, och het heeft nog niet zo veel om de hakken. Wij, docenten doen ons best om het hen nog niet al te moeilijk te maken, zo'n eerste week kunnen ze vaak nog wel in hun consumerende rol blijven. Wij hebben het programma gemaakt en wij dragen wel uit wat wij per programma-onderdeel van ze verwachten. Wel houden we hier en daar al wat korte inleidingen die een beetje verband houden met onze onderwijsvisies, onze aanpak, de opleidingsstrategie om hen aan het leren te zetten en wat al niet meer, maar veel heeft het nog niet om het lijf. Het mag wel iets inhouden, maar het moet vooral nog een beetje relaxed zijn, voor de meesten dan. Een paar staan echt te trappelen om te gaan beginnen. Zij hebben echt zoiets van: kom maar over de brug met je nieuwe lesstof, ik ben er klaar voor om het te ontvangen. Zij houden helemaal niet van die flauwekulopdrachten waardoor ze het gevoel krijgen bezig gehouden te worden. Elkaar leren kennen doe je en passant wel in de loop van het jaar. Zelf ben ik ook niet zo'n geweldige fan van zo'n introductieweek, maar dat heeft een heel andere reden. Ik vind zo'n week doodvermoeiend en ik krijg echt geen beeld van al die nieuwe meisjes en die paar jongens. Ik ben, (wij zijn), namelijk alleen maar heel druk om alles op rolletjes te laten lopen en tegelijkertijd, tussen de bedrijven door, volop aan het improviseren voor de komende weken, want heel veel dingen zullen (weer) niet gaan zoals het voor de vakantie was uitgezet. De roosters van ons zelf maar ook van de lesprogramma's zien er toch weer heel anders uit dan wij als wensen neergelegd hadden, de vacature is nog niet opgevuld en helaas is er ook nog een collega met een grote taakomvatting door ziekte voorlopig uitgeschakeld. Met de nieuwe organisatiestructuur wordt van het team verwacht om voorstellen te doen hoe met deze lesuitval om te gaan. De persoon die gaat invallen en deze lessen voor haar of zijn rekening neemt zal, zo deze al gevonden gaat worden, pas weken later aan de slag gaan en tot die tijd zal het team de lesuitval zelf moeten zien te beperken. Kortom, ik had het gevoel regelrecht in een marathon gestapt te zijn met daarin ook nog eens een obstakel van moeilijkheidsfactor veel!. Boven bij de hindernis aangekomen kon ik het parcours zien. Vanuit de verte lijkt het toch redelijk vlak en begaanbaar. Tijd om een beetje bij te remmen en dat zal ik dit weekend zeker doen.
twaalf reacties
Ik heb gelukkig nooit introductieweken gehad, we moesten altijd meteen aan de slag, je vakantiegevoel smolt meteen weg.
En lerarentekort herken ik ook wel, dat was toen al een probleem dat met hangen en wurgen werd opgelost.
En ze beloven altijd dat het later beter wordt, jaja.
Het lijkt me inderdaad voor jullie leraren een hectische tijd om weer te moeten beginnen. Maar als je even het rempedaal intrapt in het weekend, kun je er de nieuwe week vast weer tegenaan.
En dat rempedaal doet me eraan denken dat wij ooit met half aangetrokken caravanrem over deze brug zijn gereden. Dat ging dus bijna niet. Toch zijn we er overheen gekomen. Maar de remcylinders waren wel kapot na afloop. Conclusie: spring voorzichtig om met je rem. 
Blijf bij alles wat je doet op de eerste plaats op jezelf letten. Als jij, door wat voor reden dan ook, uitvalt, komt er op de schouders van de rest van je collega’s nóg meer druk.
Het hoeft niet allemaal honderd procent perfect te zijn. Soms kan en mag een mens tevreden zijn met wat minder.
Rem alsjeblieft bij Hanscke, voor jezelf… blijf op de been!
Zeer herkenbaar. Van mijn eigen schooltijd, maar ook in andere werkomgevingen. Er wordt van de rest verwacht om de druk te beperken en later zien ze dat het lukt en wordt het gewoon regel ipv uitzondering. Dus doe je het eigenlijk altijd fout. Als je het werk doet wat je moet doen en de rest laat liggen, dan worden de leerlingen de dupe. Doe je het wel dan zijn de leraren de dupe. De lachende derde is hier dus altijd het management.
Kan maar 1 ding zeggen; doe wat je hart je ingeeft, maar denk wel aan jezelf.
Mijn flyer voor jou
Jammer dat het begin van het schooljaar toch iets anders verliep dan verwacht. Goed van je dat je de rem er even op hebt gezet!
Fijn dat je vader toch is opgeknapt; het is nooit leuk afscheid te nemen en als hij helder door mag is het prachtig.
Sterkte de komende weken!
Ziet er uit als Pont de Normandie:
http://maps.google.nl/?ie=UTF8&om=1&..
In 1999 over heen en weer gefietst. Hij is niet zo erg als de veel langere brug over de Loire.
Het schoolgedoe ontgaat me. Dwz ik heb geen schoolgaande kinderen en mijn eigen ervaringen zijn te oud. Destijds wilde ik weten wat voor nut welk vak had. In veel gevallen heb ik daar nooit een bevredigend antwoord op gehad. Hopelijk krijgt de jeugd betere info.
Prachtig die brug hè? Ik heb hem zien bouwen een jaar of vijftien, twintig geleden en toen ie klaar was ben ik er ook eens overheen gereden. Zeer indrukwekkend. En als de Tour de France er weer eens in de buurt komt kun je hem altijd weer zien in de helicopter shots. Schitterend!