RESTRUÏNE
klik
Moet ik daar over schrijven, over de omwenteling in Egypte? Ik kan het niet. Of liever gezegd, ik durf het niet. Ik heb zo het idee, dat mijn kennis hierover, tekort schiet. In de ruïnes van mijn wereldkennis komt de naam Nasser ials eerste bij mij boven. Hij was het, die ik steeds op televisie zag, ten tijde van de zesdaagse oorlog tegen Israël. Zijn beeld kan ik mij nog goed herinneren, maar daarentegen heb ik geen beeld van Sadat en was ik wel bijna vergeten, dat hij vermoord is, voordat Mubarak aan de macht kwam.
Ergens weet ik dan wel weer, dat er in 2005 presidentsverkiezingen zijn geweest en dat Mubarak, toen met een meerderheid van 88% gekozen is. Dat er sprake zou zijn van ernstig gerommel of gemor in dat land zou zijn had ik geen weet, terwijl ik al jaren dagelijks de krant lees om daarmee te proberen een beetje van het nieuws in de wereld op de hoogte te blijven.
Toen, nadat men in Tunesië de straat op was gegaan, ook in Egypte de sterke roep naar hervormingen en bevrijdingen naar voren kwam, ben ik mij af gaan vragen of ik in de afgelopen jaren wat gemist heb. Altijd over deze onderwerpen heen gelezen? Ik heb daar toch ernstige twijfels over.
In dit hele gebeuren sta ik in de zijlijn. Ik kan mij niet mee laten gaan in de blijdschap van van de mensen die ik zie. Hoe kan het dat ik nooit heb geweten dat al deze mensen zo diep ongelukkig waren. Hoe kan het dat de pers er in al die jaren zo weinig aandacht aan heeft geschonken?
Nu staan de kranten bol van het nieuws over Egypte(de berichten over Tunesië kan ik opeens niet meer vinden, zou het daar nu opeens koek en ei zijn?). Ik begrijp nu, dat er heus wel sprake zal zijn geweest van een dictatuur, maar wel één die toch aanvaardbaar om het land als bondgenoot van de Verenigde Staten te accepteren. Misschien is inderdaad de tijd rijp om meer richting democratie te gaan, maar voor mij komt dit alles als uit het niets uit de lucht vallen.
Steeds bekruipt het gevoel mij, dat de social media er bovenop zitten en dit alles vele malen uitvergroten, wat dan weer tot gevolg heeft, dat de volksopstand aangewakkerd wordt en zelfs lijkt te gaan lukken. Waar dit alles toe gaat leiden is nog lang niet zeker. Ik heb er wat gemengde gevoelens over, maar deze zijn vaag en ik kan mijn bedenkingen niet echt onderbouwen. Men viert een overwinning, maar of dit ook echt een overwinning zal zijn moet nog blijken. Dit ligt nog verborgen in de toekomst.
twaalf reacties
Ik heb het hele gebeuren daar juist heel intensief gevolgd, ik heb altijd al iets met Egypte gehad. Farao’s, piramiden… Het land heeft sinds mijn jeugd al zeer tot mijn verbeelding gesproken. Dat de noodtoestand daar al 30 jaar duurde geeft goed aan hoe het beleid daar in elkaar stak. Ik heb ook diep respect voor de Egyptenaren, voor hun doorzettingsvermogen en hun beheersing tijdens die tumultueze dagen. Het had heel erg verkeerd kunnen aflopen….
Er zijn zoveel dingen die we niet weten. Hoe dingen in de media worden gezet. Daar wordt vaak onze mening door beïnvloed.
Love As Always
Di Mario
Het is niks nieuws en iedereen die een beetje oplet had het kunnen weten. Amerikanen zijn dol op democratie. Zolang het tenminste maar een pro Amerikaanse democratie oplevert. Als dat niet kan dan maar een pro Amerikaanse dictatuur. Laat je de schellen van de ogen vallen Hanscke, de Amerikanen zijn allang niet meer de goeden. Je had het sinds Vietnam al kunnen weten. Ze doen alsof ze de goeden zijn – maar wie doet dat niet – maar als het zo uitkomt doen ze precies hetzelfde als de kwaden die ze zeggen te bestrijden. En wij trappen er in omdat we met die erfenis van de tweede wereldoorlog zitten…
Eerst Tunesië, nu Egypte. Het rommelt inmiddels in Algerije, maar ook in Jordanië en Libië. De wereld is in beroering en gaat er anders uitzien. Of het een verandering ten goede is, zal moeten blijken.
@ Michiel: ik ben zeker geen Amerikafan, maar waar ik echt aandacht voor wil vragen is: wij worden aangestuurd door het mediadictatuur, al dan niet geregiseerd door Amerika en daar maak ik mij erg boos om. Er wordt massaal achter het nieuws aangelopen wat mij voorgeschoteled krijgen. En is dat wel echt nieuws, of is het zo langzamerhand propaganda?
Alsof de hele Zuidelijke kustlijn van de Middellandse Zee in een revolutie terecht is gekomen.
Toch maak ik mij zorgen.
Indertijd met de Iraanse revolutie was het volk ook heel gelukkig en optimistisch.
Maar inmenging en ondersteuning van deze gebeurtenissen zie ik niet als oplossing.
Bezorgde groet uit Amsterdam-ZuidOost
Ja, ik pieker er ook over. Die media zijn vaak zo raar bezig. Opeens is iets ontzettend belangrijk en dan, als er ergens iets anders gebeurt, dan hoor je er opeens niks meer van.
Ik denk dat juist de media inderdaad dingen uitvergroten..
Maarja aan de andere kant, het volk had wel een duidelijke wil!
We zullen zien of het daadwerkelijk is gelukt.
Het is van alle tijden.
Dictaturen en regimes die vallen.
Tot ze vallen onderhandelen europa en amerika gewoon met die landen.
Boter op het hoofd, geen geweten en eurotekens in de ogen.
En we zien op tv alleen datgene wat er zich voor de camera afspeelt.
Zo is het Wk ook wel langs me heengegaan, terwijl het journaal deed alsof heel het land meeleefde.